پخش کنندگان فیلم در سینمای ایران با تبلیغات فیلم آشنا هستند؟!

پخش کنندگان فیلم در سینمای ایران با تبلیغات فیلم آشنا هستند؟!|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما

تبلیغات نقش مهمی در تولید و عرضه فیلم دارد.هر پخش کننده فیلمی که بتواند برای فیلم، درست و به موقع تبلیغ کند،بی شک در گیشه نیز موفق تر خواهد بود.

در کشورهای صاحب سینما،به خصوص هالیوود،برای تبلیغات هزینه سنگینی را پرداخت می کنند،زیرا می دانند اگر چنین نکنند فیلم شان فروش مناسبی نخواهد داشت.

سینمای ایران مشکل بسیار دارد،یکی از بزرگ ترین مشکلات آن،جولان تهیه کنندگان،پخش کنندگان فیلم و سینماداران آماتور و کارنابلد در این عرصه است.

سایه سنگین و بختک وار این افراد بر سر سینمای ایران،باعث فراری شدن مخاطبان از سالن های سینما و به نفس نفس افتادن هنرهفتم در ایران شده است.

حدود ۳۰ سال است این افراد تسلط کامل بر سینمای ایران دارند و نتیجه آن به قهقرا رفتن این هنر-صنعت و خالی شدن سالن های نمایش دهنده است.

درباره مدیران دولتی سینما حرفی به میان نمی آوریم،زیرا بعد از دهه ۶۰ به افرادی در این عرصه مسوولیت داده شد که به هیچ وجه توانایی مدیریت نداشته و ندارند.آنان غیر از همداستانی با کسانی که عنوان بی مسمای تهیه کنندگی و پخش فیلم را یدک کشیده و پای خود را روی خرخره سینمای ایران گذاشته و می گذارند،کار دیگری نکرده و نخواهند کرد.

پخش فیلم کار هرکسی نبوده و نیست.افرادی را می طلبد که برنامه ریز،آینده نگر،متخصص،آشنا با سینمای ایران و جهان،خلاق و از همه مهم تر دست به جیب باشند.

اگر فردی حداقل این فاکتورها را نیز نداشته باشد،چگونه می تواند پخش کننده خوبی باشد؟چون چنین افرادی در سینمای ایران وجود ندارند مشکلات در این عرصه بیشتر و بیشتر می شود.

تاسف آور اینکه این افراد،همزمان در عرصه های مهم دیگری مانند تهیه کنندگی و سینماداری نیز فعال هستند!یعنی فردی که نمی تواند  از عهده یک کار برآید،همزمان دو کار دیگر را نیز به عهده گرفته است،این یعنی اوج مصیبت!

این افراد آماتور،چون الفبای کار خود از جمله تبلیغات را نمی دانند، عدم موفقیت خود را مدام به گردن این سازمان و آن سازمان می اندازند.

چرا سازمان های مختلف برای این افراد باید تبلیغات مجانی یا ارزان انجام دهند؟در کجای دنیا چنین رسمی وجود دارد؟این انتظار نابجا از کجا ناشی شده و می شود؟ نه می خواهند پول تبلیغات بدهند و نه مالیات پرداخت کنند، اما کلی پول به جیب بزنند، جل الخالق!

روزگاری در این مملکت افراد توانا و کاربلدی در عرصه تهیه کنندگی،پخش فیلم و سینماداری حضور داشتند که باعث رونق سینما بودند.آنان به سینما عشق و عرق داشتند و موفقیت سینما برای شان مهم تر از پر کردن جیب بود.اغلب این بزرگان بیزینس های مختلف داشته و از آن کسب درآمد می کردند.

پخش کنندگان فیلم ارتباط تنگاتنگ و مناسبی با سینماداران داشتند و خودشان تعیین کننده بودند.آنان می دانستند به کدام سینمادار کدام فیلم را عرضه کنند و سینمادار نیز به خاطر تسلط بر کار و شناخت مخاطب می دانست کدام فیلم را بخرد که مخاطبان سینمایش از آن استقبال کنند.

در آن زمان که فضای مجازی،بیلبورد و اینترنتی در کار نبود و تلویزیون نیز کمتر تیزر فیلم پخش می کرد،آن بزرگان برای تبلیغ فیلم خود، بیشتر از مخاطبان استفاده می کردند و آنان نیز دهان به دهان فیلم مورد پسند خود را تبلیغ می کردند.

گاهی نیز به روزنامه های معتبر آگهی می دادند تا چاپ کنند. مهم تر اینکه قبل از پخش فیلم اصلی،آنونس فیلم هایی که قرار بود به زودی یا در آینده روی پرده بروند را پخش می کردند.این بخش برای مخاطبان سینما بسیار جذاب بود و آنان را ترغیب می کرد تا منتظر اکران جدید باشند تا به تماشای آن بنشینند.به همین سادگی،اما خلاقانه برای فیلم شان تبلیغ می کردند و اغلب هم موفق بودند.

امروز کسانی که عهده دار پخش فیلم شده اند، فضای مجازی، اینترنت، رسانه های مختلف سینمایی،بیلبرد و…را در اختیار دارند،اما چون با فن تبلیغات آشنا نیستند و دوست ندارند دست در جیب خود کنند،نمی توانند از این موقعیت مهم به نفع فروش فیلم استفاده ببرند.چون توانایی ندارند،عدم فروش فیلم را گردن سازمان های مختلف می اندازند.

خودشان توانایی ندارند،اما حاضر نیستند برای استخدام مشاور کاربلد و متخصص ریالی هزینه کنند.خوش ندارند ریالی برای سینما هزینه کنند،اما دوست دارند کلی پول از این طریق به حساب شان واریز شود و قرانی هم مالیات ندهند!خدا انصاف دهد.

تا زمانی که مدیران کارنابلد در بخش دولتی ریاست کرده و در بخش خصوصی نیز چنین افرادی یکه تازی می کنند،سینمای ایران هرگز رنگ موفقیت را نخواهد دید و عنقریب است که رو به موت برود.

افراد کاربلد کسانی هستند که در بحران ها می توانند اوضاع را کنترل کرده و از فاجعه جلوگیری کنند.در زمان عادی که همه مردم مدیر هستند.

مدیران دولتی و بخش خصوصی سینما،نه در دوران کرونا طرح و برنامه ای برای عبور از بحران داشتند و نه امروز کاری از دست شان بر می آید،در حقیقت مسلط به کار نیستند و مدیریت کنترل بحران را ندارند.