ماه بانو تاتا؛مادر آمار ایران،بی صدا آمد،بی حاشیه زندگی کرد و در سکوت رفت

ماه بانو تاتا؛مادر آمار ایران،بی صدا آمد،بی حاشیه زندگی کرد و در سکوت رفت|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|فرهنگی

ایران و هندوستان،به گواه تاریخ دارای یک ریشه هستند.آنان از سمت شمال به سمت جنوب کوچ کردند .گروهی در ایران کنونی ساکن و ماندگار شدند.جمع دیگری به مسیر خود ادامه داده و در سرزمین هندوستان استقرار یافتند.

ایران و هندوستان به خاطر مشترکات فرهنگی و تاریخی به یکدیگر نزدیک هستند.بسیاری از ایرانیان در بخش های مختلف هندوستان به تجارت می پرداختند.گروهی از شاعران و هنرمندان ایرانی نیز،حتی پیش از ظهور صفویه در هند مستقر بودند.هند شاعران پارسی گوی بسیاری دارد که برخی از آنان مانند بیدل دهلوی شهره ایران و عالم هستند.سبکی به نام سبک هندی نیز در ادبیات داریم که شاهد این مدعاست.

هندی های بسیاری نیز برای تجارت یا اهداف دیگر به ایران آمده و در اینجا ساکن شده اند.یکی از آخرین استادان و دانشمندانی که به ایران آمده و ساکن شده ، ماه بانو تاتا ملقب به مادر آمار ایران است.وی ۲۶ آوریل ۱۹۴۲ (۶ اردیبهشت ۱۳۲۱) در شهر بمبئی هندوستان در یک خانواده زرتشتی به دنیا آمد. دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد را در این شهر گذراند.

سال ۱۹۶۳ به آمریکا رفت و دکترای خود را در رشته آمار از دانشگاه «پردو» در ۱۹۶۷ گرفت. پس از ۵ سال تدریس در دانشگاه ایالتی میشیگان، به دعوت مرتضی انواری پذیرفت پیش از بازگشت به هندوستان، برای یک دوره دو ساله به ایران بیاید و در دانشگاه شریف فعلی تدریس کند.

او که با شعر فارسی و شاهنامه آشنایی داشت، شهریور ۱۳۵۱ در دانشگاه شریف مشغول به کار شد.هنوز این دوره دوساله تمام نشده بود که تصمیم گرفت شهروند ایران شود. سال ۱۳۵۴ وارد مدرسه عالی برنامه‌ریزی و کاربرد کامپیوتر شد. سال ۱۳۵۶ نیز در دانشگاه آزاد ایران به تدریس پرداخت.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی این دانشگاه در دانشگاه علامه طباطبایی ادغام شد و او به کار خود در این دانشگاه ادامه داد.آن زمان بیشتر دانشگاه‌های ایران رشته آمار نداشتند و ماه بانو تاتا در این مدت بیشتر درس‌های مقدماتی آمار و ریاضی تدریس می‌کرد.

این بانوی برجسته ابتدا سال ۱۳۶۶ به دلیل نیاز دانشگاه باهنر کرمان به متخصص آمار، به عنوان مأموریت به کرمان رفت . مدتی بعد، یعنی سال ۱۳۷۴ به ‌طور کامل به کرمان منتقل شد و تا پایان عمر، یعنی تا۱۵ مرداد ۱۴۰۲ در این شهر ماند.

ماه‌بانو تاتا در «انستیتو بین‌المللی آمار»،«جامعه ریاضی‌دانان ایران»، و «جامعه آماردانان ایران» عضویت داشت و به پاس خدمات وی، به او لقب «مادر آمار ایران» را داده‌اند.

بانویی با این عظمت و این همه خدمت به علم آمار در ایران و مراکز دانشگاهی کشور،کمتر رسانه ای از او نوشت و حتی خبر درگذشت اش را منتشر کرد.

در مملکتی که برای یک سرماخوردگی ساده فلان نابازیگر و شبه سلبریتی،صدها خبر در فضای مجازی و رسانه های دولتی و غیردولتی منتشر می شود،کمتر خبری از فوت این بانوی دانشمند و خیر منتشر شد.

بزرگان بسیاری مانند ماه‌بانو تاتا در ایران زیست می کردند که با وجود توانایی در عرصه،علم،هنر،فرهنگ و ادب،در عزلت و سکوت خبری چشم از این دنیای ناجوانمرد بستند و رفتند.

متایفانه برخی از این بزرگان در گوشه آسایشگاه های سالمندان و در مظلومیت کامل،جان به جان آفرین تسلیم کردند.

در همین یکی-دو سال اخیر بزرگان نام آور بسیاری از دنیا رفتند که دیگر مادر گیتی مانند آنان نخواهد زایید،اما چه کسی خبردار شد؟ رسانه ها چقدر از آنان نوشتند؟صداوسیما کدام برنامه را پیرامون آنان ساخت و روی آنتن فرستاد؟مسوولان چه واکنشی از خود نشان دادند؟تقریبا هیچ!

شبه سلبریتی های خودخوانده برای اعتلای این مملکت چه گامی برداشته اند؟غیر از خودنمایی و خودآرایی در فضای مجازی،هنر دیگری دارند که به کار کشور بیاید؟تازه امر به برخی از آنان مشتبه شده و فکر می کنند کاره ای هستند؟!

این افراد خودستا در برابر دانشمندان و هنرمندان بزرگ ایران زمین،محلی از اعراب نداشته و به چشم نیامده و نمی آیند.تمام دنیا ایران را با بزرگان عرصه علم و ادب می شناسند،نه شبه سلبریتی های خودخوانده و درمانده!

مردم،رسانه ها و مسوولان،به جای اینکه به افراد بی تاثیر اهمیت دهند،به بزرگانی توجه کنند که پرچم افتخار ایران را در دست گرفته و در بلندترین قله های،علم،ادب و هنر دنیا برافراشته اند.

ماه بانو تاتا؛مادر آمار ایران،بی صدا آمد،بی حاشیه زندگی کرد و در سکوت رفت.آیا این انسان والا،دانشمند و خیر به این مملکت خدمت کرد یا بی سوادان پر ادا و ادعا؟!