ژیلا سهرابی،ملک‌زاده خانم تئاتر،تلویزیون و سینمای ایران

ژیلا سهرابی،ملک‌زاده خانم تئاتر،تلویزیون و سینمای ایران|سرزمین ایران|سیدرضا اورنگ|تئاتر

بازیگران بیشترین تاثیر را در فیلم های سینمایی،نمایش ها و سریال های تلویزیونی دارند،زیرا وظیفه سنگین انتقال حس به مخاطب بر عهده آنان است.

آثار زیادی در این سه عرصه وجود دارد که با وجود داشتن کارگردان و دیگر عوامل باتجربه،نتوانستند مورد قبول تماشاگران قرار بگیرند،برای اینکه بازیگران نتوانستند با مخاطبان ارتباط برقرار کرده و انتقال حس درست صورت بگیرد.

بازیگری روی صحنه،تفاوت های آشکاری با نقش آفرینی مقابل دوربین دارد.در تئاتر تماشاگران بازی خوبی را از بازیگران می بینند و لذت می برند،اما چون با آنان فاصله دارند،ارتباط ،بیشتر از طریق حرکت و بیان است.بازیگر مجبور است با انجام حرکات غلو شده توجه مخاطبان را به بازی اش جلب کند.

در نقش آفرینی مقابل دوربین،چون مخاطب در نمای بسته،حتی خطوط ریز چهره بازیگر را نیز می بیند،آنان مجبور هستند با میمیک صورت روی تماشاگران تاثیر گذاشته و انتقال حس صورت بگیرد.

بازی روی صحنه و مقابل دوربین،هر کدام سختی های خود را دارد که تنها بازیگران کاربلد می توانند از عهده آنها برآیند.

بازیگران موفقی بوده و هستند که در عرصه های تئاتر،سینما و تلویزیون فعال بوده و با توانایی خود و تطبیق با نقش توانسته اند نظر مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کنند.

ژیلا سهرابی،ملک‌زاده خانم تئاتر،تلویزیون و سینمای ایران،یکی از بازیگران توانمندی است که در این سه عرصه توانسته توانایی های خود را نشان داده و نگاه مخاطبان را به بازی اش جلب کند.

بازی سهرابی تکنیکی است و تسلط کامل بر نقش خود دارد.او تفاوت مدیوم ها را به خوبی شناخته و می داند که روی صحنه و مقابل دوربین چگونه نقش آفرینی کند.

او از بازیگران شاخص تئاتر در دهه طلایی هنر نمایش در ایران است که هنرمندان توانایی در این برهه ظهور و برای خود نام و مقامی کسب کردند.

ژیلا سهرابی در عرصه تئاتر با کارگردانان بزرگی مانند زنده یاد حمید سمندریان،علی رفیعی،اکبر زنجان پور و…همکاری موفقی داشته است.

تحصیلات آکادمیک،ممارست فراوان همراه با تحقیق و مطالعه او را تبدیل به بازیگر توانایی کرده است که موفقیت های مهمی را برای اش به ارمغان آورده.

وی در عرصه کارگردانی تئاتر نیز از گذشته های دور فعال بوده که نمونه بارز آن، نمایش«پیش از ناشتایی» نوشته یوجین اونیل است که سال ۱۳۵۵ روی صحنه برد.

ژیلا سهرابی بازیگری گزیده کار است و حاضر نشده و نمی شود تا در هر اثری نقش آفرینی کند.

وی بین سال های۵۲-۱۳۵۰ در سریال معروف و پر مخاطب «دلیران تنگستان» در نقش خیری مقابل دوربین رفت.پس از آن در مجموعه اجتماعی و موفق «طلاق» ساخته مسعود اسداللهی هنرنمایی کرد که بازی اش بسیار به چشم آمد.

هنرنمایی وی در این سریال،آنچنان تاثیرگذار بود که باعث شد بسیاری از مخاطبان به دیدن نمایشی بروند که او همزمان روی صحنه داشت.این نشان دهنده تاثیرگذاری یک بازی خوب است.

بسیاری از مخاطبان، ژیلا سهرابی را در نقش ملک زاده خانم مجموعه پرطرفدار «امیرکبیر» ساخته سعید نیکپور می شناسند.وی در این سریال نیز بسیار باقدرت و تاثیرگذار بازی کرد،به گونه ای که بیشتر تماشاچیان قدیمی تلویزیون او را با آن کاراکتر به یاد می آورند.

 

بعد در مجموعه های: «قهر و آشتی»، «تبریز در مه»، «رازهای یک خانه» و «پرده‌نشین» بازی کرد.قدرت بازیگری و تسلط وی به نقش در تمام این سریال ها به چشم می آید.

ژیلا سهراب در چند فیلم سینمایی نیز نقش آفرینی کرد،از جمله: «خاک و خون»، «صاعقه»، «سیمای زنی در دوردست» و «شام عروسی».

علاوه برقدرت بازیگری،آنچه وی را از بسیاری از بازیگران متمایز می کند،دوری از حاشیه است.وی همیشه خلوت گزینی و مطالعه را به زندگی پرحاشیه ترجیح داده و می دهد.

این بازیگر توانمند،بی حاشیه و گزیده کار،ادیبی مودب و کارکشته است که در دنیای نویسندگی و ترجمه نیز فعال است.

از آثار مهم ژیلا سهرابی در این عرصه ترجمه ۶ دفتر مثنوی معنوی مولانا جلال‌الدین رومی به زبان آلمانی است که همراه با کاوه دلیرآذر و برنارد مایر آن را به انجام رسانده و منتشر کرده است.

ژیلا سهرابی فرهیخته هنرمندی است که در هر عرصه ای فعالیت کرده موفق بوده.مانند او در عرصه هنر ایران کمتر یافت می شود.

یکی دیگر از ویژگی های وی، وقار خاصی است که در زندگی شخصی و نقش آفرینی دارد.به گونه ای زندگی و هنرنمایی کرده که همگان را به تحسین واداشته و مجبور به احترام می کند.

سهرابی به نسلی از هنرمندان تعلق دارد که از گذشتگان بسیار آموختند و به کار گرفتند . خودشان نیز بر آموخته ها افزودند و به نسل بعد منتقل کردند.آنان به وجود آورندگان عصر طلایی تئاتر در ایران،به خصوص در عرصه بازیگری بودند و هستند که دیگر همانند آنان پای به عرصه ننهاده و نخواهد گذاشت.

متاسفانه از هنر و تجربه این بزرگان در دانشگاه ها و مراکز آموزش سینما و تئاتر،بسیار کم بهره برده شده است.یکی از بزرگ ترین مشکلات نسل بازیگران امروز،این است که زانوی تلمذ مقابل این هنرمندان کاربلد بر زمین نزده و نیاموخته اند.

بزرگ ترین دانشمندان و هنرمندان جهان و ایران،از تجربه استادان و بزرگان بهره وافی و کافی برده اند تا به موفقیت رسیده اند.