وحیدخان جلیلی،ممنوع کردن اکران فیلم های خارجی،خیانت به سینمای ایران و مخاطبان بود،نه خدمت!

وحیدخان جلیلی،ممنوع کردن اکران فیلم های خارجی،خیانت به سینمای ایران و مخاطبان بود،نه خدمت!|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما

مهر- وحید جلیلی: از ابتدای انقلاب نسبت به اکران فیلم‌های بیگانه و خارجی، در سینماها محدودیت‌های جدی اعمال شد و فضایی را فراهم کرد که فیلمسازان داخلی بدون رقابت با فیلم‌های هندی، آمریکایی، اروپایی و… بتوانند به مخاطبان خود دسترسی پیدا کنند. نتیجه این سیاست، بالندگی سینمای ایران از جهات فنی، تکنیکی و رسیدن به جایگاه ۱۰ تا ۱۵ کشور برتر جهان است.

وحیدخان جلیلی،ممنوع کردن اکران فیلم های خارجی، خیانت به سینمای ایران و مخاطبان بود،نه خدمت!باید با مسوولان این کار برخورد شدید کرد،زیرا هم سینمای ایران را به سمت نابودی بردند و هم حق انتخاب را از مخاطب گرفتند.

می دانم که قبل از انقلاب فیلمی روی پرده های عریض سینما ندیده ای،دهه ۶۰ را هم شک دارم دیده باشی،اما برحسب اتفاق اگر سن ات قد می دهد!لازم است یادآوری کنم در اوایل و اواسط این دهه پرشکوه، همچنان فیلم خارجی اکران می شد.

زمانی که فیلم «عقاب ها» بیش از هشت میلیون مخاطب را به سالن های سینما کشاند،فیلم های خارجی نیز نمایش داده می شدند.«کانی مانگا» و «اجاره نشین ها» نیز که بیش از چهارمیلیون بیننده داشتند همین وضعیت حاکم بود.

وقتی با بهانه واهی اعتلای سینمای ایران ، چند شبه تهیه کننده تمامیت خواه و مدیران ترسوی آن دوران اکران آثار خارجی در سینماهای ایران را محدود و ممنوع کردند،سینماداران در عرض مدت کمی خاک سیاه نشسته و سینماهای خاطره برانگیز تهران و ایران،یک به یک بسته شد.برخی ویران و بعضی دیگر تغییر کاربری دادند.نمونه ای هم داشتیم که به انبار کاه و یونجه تبدیل شد!

سینماهای خیابان لاله زار شکوهمند که به لطف اکران فیلم های خارجی،همیشه سالن های شان از مخاطب مشتاق موج می زند،به خاطر این ندانم کاری های غیرحرفه ای و دشمنی با سینما،تمام آنها تعطیل شدند.

خیابان فرهنگی ایران به لطف مدیران کارنابلد که از برخی تهیه کنندگان خط می گرفتند،تبدیل به جولانگاه چراغ فروشان و درصد بگیران شد!

بعد از ممنوعیت اکران فیلم های خارجی،سینمای ایران به دلیل نداشتن رقیب،به جای پیشرفت به سمت قهقرا سوق پیدا کرده و می کند.

از لحاظ تکنیکی و فنی جزو عقب افتاده ترین کشورهای صاحب سینما هستیم.کافی است نگاهی به فیلم های هندی،کره ای،هنگ کنگی و …انداخته شود تا به حقیقت پی برد.هالیوود که جای خود را دارد و با سینمای هیچ کشوری قابل مقایسه نبوده،نیست و نخواهد بود.

سینمای ایران کجا جایگاه ۱۰ تا ۱۵ کشور برتر جهان را داراست؟این آمار را از کجا کشف کرده یا از کدام پستو بیرون کشیده ای؟!

بعد از ممنوعیت اکران فیلم های خارجی،سینمای ایران مخاطبان خاص و عام خود را از دست داد و دیگر به دست نیاورد.عشق سینماها نیز با معشوق شان قطع رابطه کرده و دیگر پای به سالن های سینما نگذاشتند.

سینمای ایران در داخل نیز مخاطب ندارد،چه رسد به خارج از کشور.حتی برخی از کشورهای اطراف خلیج فارس که فیلم های ایرانی را در گذشته نمایش می دادند،حاضر نیستند یک شب نیز آنها را اکران کنند!

سینمای ایران،نه تکنیک دارد،نه داستان،نه بازیگر،نه خلاقیت و نه…با این اوصاف چگونه می تواند جزو سینماهای مطرح دنیا باشد؟

وحیدخان جلیلی،همیشه از دیدگاه خود به جهان و پدیده ها نگریسته و می نگری.یک بار از این دایره تنگ،لااقل در حوزه هنر بیرون بیا تا حقیقت پیش چشمانت جلوه گری کند.

نزدیک دو سال است تلویزیون به دست شما و دوستان تان افتاده است،اگر کاری بلد هستید،چرا به جای اینکه این رسانه را به اوج برسانید،آن را دچار افت محسوس کرده اید؟!

نگاهی به سریال های تولیدی خود بیندازید،حتی نمی شود تیتراژ آنها را برای چند ثانیه تحمل کرد،چه رسد به اینکه بخواهیم آنها را دنبال کنیم.

مدیران جوان و خودشیفته ای که در مصادر مختلف صداوسیما نشانده اید،نه کار بلدند و نه خلاقیت دارند و نه حتی حاضرند از پیشکسوتان کاربلد بیاموزند و به کار بندند.شاهد این ادعا برنامه ها و مجموعه های ضعیفی است که در دوران شما ساخته و پخش شده اند.

هر وقت تلویزیون را پرمخاطب کردید،می توانید درباره سینما نیز نظر بدهید.