هوش مصنوعی|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|ادبیات
هوش مصنوعی نگیرد جای ما
می شود منکوب زیر پای ما
ابتکار آدمی بی انتهاست
هوش مصنوعی فقط یک ادعاست
ذهن انسان مرکز نوسازی است
هوش مصنوعی فقط یک بازی است
هوش مصنوعی کلاس اول است
عقل انسان شعله ای بی مشعل است
هوش مصنوعی کجا عاشق شود؟
عاشق و معشوقه ای صادق شود؟
هوش مصنوعی فقط یک سایه است
داده ای بی حس و حال و مایه است
هوش مصنوعی سگ افکار ماست
لاشه ای افتاده بر دیوار ماست
هوش مصنوعی بلای جان ماست
آفت باغ گل ایمان ماست
هوش مصنوعی ندارد اختیار
آلت دستی برای روزگار
هوش مصنوعی مگر آدم شود؟
صاحب اندیشه عالم شود؟
هوش مصنوعی بلای نازل است
در جهان صنعتی یک قاتل است
بوعلی سینا مگر تکراری است؟
رازی دانا مگر تکراری است؟
عقل انسان چشمه ساری جاری است
هوش مصنوعی الاغ گاری است
هوش مصنوعی کجا زاید هنر؟
کی شود در کار خود صاحب نظر؟
هوش مصنوعی کجا شاعر شود؟
مثل حافظ شاعری ماهر شود؟
قدرت انسان نشانی از خداست
جلوه ای از اقتدار انبیاست
هوش مصنوعی ندارد حس و حال
آدمی را می برد سوی زوال
هوش مصنوعی فقط یک داده است
این بلا،زهدان فکری زاده است
هوش مصنوعی شود عقل سلیم؟
چون ارسطو می شود شیخ و حکیم؟
هوش مصنوعی طفیل آدم است
خار و خاشاکی ز سیل آدم است
سینما محصول هوش برتر است
این هنر مشمول هوش برتر است
فیلمنامه حاصل اندیشه است
هوش مصنوعی گلی بی ریشه است
هوش مصنوعی شود جان وین ما؟
کی بگیرد جای او در بین ما؟
پل نیومن سایه ای موهوم نیست
جسم و جانش داده ای محتوم نیست
هوش مصنوعی کجا شد چاپلین؟
می شود مانند فورد راستین؟
خالق برباد رفته ساحر است
هوش مصنوعی حبابی ظاهر است
هوش مصنوعی فقط یک شوخی است
شوخی بی مزه یک ذهن مست
هوش مصنوعی سرابی واهی است
پیش انسان چون کتابی واهی است
من ندارم ترس اورنگ از شبه
هوش مصنوعی شود آخر تبه