سخن از رده بندی سنی فیلم ها، در سینمای بیمار ایران …
بازی ” تبلیغاتی” رده بندی سنی فیلم های ایرانی ” فرافکنی و اغواگری جدید سازمان اشتباهی موسوم به سینمایی، برای فریب سینماگران، رسانه ها و مردم است.
شاید چنین برنامه ونظام درکشورهای صاحب صنعت سینما یا دارای تشکیلات و سازمان های استاندارد وهدفمند سینمایی، محلی ازاعراب داشته باشد.
ولی در ایران که سینما، فاقد جایگاه تعریف وتبیین شده قانونی و صنعت سینما وتولیدات ملی است و سازمان مدیریت واداره آن ازبنیاد دچاراشکال وانحراف است و نامدیران آن رابه جای فرهنگ وتخصص وخرد!
سیاست وتجارت و منافع گروهی تعیین می کند وبرارکان اصلی تولید و اکران، باند مافیا و قبیله پولشویان حکومت می کنند، همچنین سینماگران کاربلد آن خانه نشین وبیکارهستند.
سینمایی باعنوان و مضمون کودک و نوجوان وجود خارجی ندارد؛ جشنپاره های سینمایی بدون ثمر و بودجه برباده اند و سطحی، نازل و بازاری ومبتذل سازی، بازارمکاره و اکران آن را اشغال کرده است .
سوداگران سینما برای جیب مخاطب و نه نیاز و سلیقه او، فیلم می سازند، حتی صحبت درباره نظام درجه بندی سنی فیلم ها، مسخره است.
آقایان چنانچه به راستی دوستدار و دلسوزسینما، سینماگر و مردم ومرد میدان اند که نیستند، سینمای بیمار کشور را از انواع بیماریها، مصائب و کجروی ها نجات دهند.
وقتی بازار آشفته فیلم ایران، به رغم داشتن سینماگرملی، سینمای ملی و فیلم مناسب و سلامت ندارد و سینماگران حرفه ای و خوشفکر و فیلمسازان جوان و جسور، اجازه فیلمسازی نمی یابند.برخی تولیدات قابل اعتنا در بازداشتگاه سانسور سلیقه ای متوقف می شود و هرج و مرج، حرف نخست سینمای کشوراست، آیاطرح نظام درجه بندی سنی فیلم ها در شرایط موجود، چیزی به جز بازی و اغواگری و فرافکنی است؟
نااهلان و کیسه دوزان و نامدیران سینما، اصل و اسب بیمار را رها کرده وبه فرع و دم آن چسبیده اند!