تخریب آرامگاه ابراهیم پورداوود تعدی و جسارت به ساحت فرهنگ و ادب ایران زمین است

تخریب آرامگاه ابراهیم پورداوود تعدی و جسارت به ساحت فرهنگ و ادب ایران زمین است|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|ادبیات

شنیده ایم عده ای مسوول یا غیرمسوول درصدد تخریب آرامگاه خانوادگی خانواده پورداوود هستند که پیکر افتخار ایران و جهان،استاد ابراهیم پورداوود نیز در آن دفن است.

مسوولان وزارت میراث فرهنگی و گردشگری،باید سریعا به این موضوع ورود کرده و مشخص کنند که این خبر شایعه است یا واقعیت دارد؟

قدمت آرامگاه استاد پورداوود به دوره قاجاریه بازمی‌گردد و در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۸۷۸۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بنابراین مسوولیت مستقیم آن متوجه وزارت میراث فرهنگی است. هرگونه آسیب یا تخریبی که به این بنای ارزشمند وارد شود، وزیر و مدیرانش باید پاسخگو باشند.

این آرامگاه که در شهر رشت، سبزه میدان،کوچه آفخرا(کوی پورداود سابق) نرسیده به ساختمان سابق آموزش و پرورش ناحیه یک واقع شده،از بناهای تاریخی مهم ایران و گیلان است.

متاسفانه به علت تعلل و عدم مسوولیت پذیری وزارت میراث فرهنگی و گردشگری،این بنای ارزشمند که مدفن یکی از مفاخر ایران زمین است،دچار آسیب شده و این وزارتخانه هرگز به تعمیر آن اقدام نکرده است.

این مکان باید به بهترین نحو تعمیر و بازسازی شود تا مانند گذشته، دوستداران ادب و فرهنگ ایران از آن بازدید کنند.بر اثر مهجور ماندن این آرامگاه،امروزه،حتی بسیاری از مردم رشت نیز از محل این آرامگاه بی اطلاع هستند.

درون و بیرون این آرامگاه خانوادگی که در روزگاری نه چندان دور،مشتاقان بیشماری برای دیدن و خواندن فاتحه بر مزار استاد پورداوود به آنجا می رفتند،آسیب های فراوانی دیده.

از شدت آسیب ها می توان حدس زد که سال هاست متولیان میراث فرهنگی ایران و گیلان،حتی به خود زحمت نداده اند تا سری به آنجا بزنند!اگر چنین کرده بودند،بی شک این مکان مهم و تاریخی،این قدر مهجور نمی ماند.

مدت هاست که در این مقبره‌ بسته است و زائران مجبور هستند از پشت میله‌های رنگ و رو رفته و شیشه‌های خاک گرفته ، برای احترام به این استاد بزرگ فاتحه‌ای بخواند.

در هیچ جای دنیا با مفاخر و آثار به جا مانده از آنان،این گونه رفتار نکرده و نمی کنند.واقعا معنی میراث فرهنگی در کشور ما چیست که متولیان آن اهمیتی برای آثار تاریخی قائل نیستند؟!

وزیر میراث فرهنگی و گردشگری،قائم مقام او و معاونان تازه کارش که آشنایی چندانی با میراث به جا مانده از گذشتگان و مفاخر ایران ندارند،بدانند و آویزه گوش خود کنند که استاد ابراهیم پورداوود ایرانشناسی بزرگ و اولین مترجم کتاب اوستا به زبان فارسی است. وی را بنیانگذار ایران‌شناسی در ایران و نگه دارنده فرهنگ و زبان‌های ایران باستان می‌دانند.