تاثیر مواد مخدر بر افکار و رفتار بشر،از هنرپیشه گرفته تا فرد عادی!

تاثیر مواد مخدر بر افکار و رفتار بشر،از هنرپیشه گرفته تا فرد عادی!|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما

همه گیری مواد مخدر در جهان و ایران،بلایی بزرگ تر از بلایای طبیعی است.تن هایی را بی جان و خانواده هایی را به خاک سیاه نشانده و می نشاند.

متاسفانه تاثیرات مواد مخدر فقط بر جسم انسان نیست،بلکه آسیب هایی که به روح،شخصیت،حیثیت و غیرت آدمی می زند بسیار خطرناک تر و تاثیرگذار تر است.

پیش از اینکه نشانه های اعتیاد بر جسم و صورت معتاد هویدا شود،در تغییر رفتار،گفتار و کردار او جلوه گر است. با کمی دقت از روی تغییر حالات می شود فهمید که این فرد معتاد است یا خیر.

اعتیاد همه گیر است و دامان تئاتر،موسیقی،هنرهای تجسمی و به خصوص سینما را هم مانند دیگر آحاد جامعه آلوده کرده و می کند.چون سینمایی ها،از جمله بازیگران و دیگر عوامل بیشتر رویت می شوند،زودتر از بقیه به چشم می آیند.

همان گونه که پذیرفته ایم در جامعه اعتیاد گسترش پیدا کرده،باید بپذیریم در سینمای ایران نیز جای پای خود را محکم کرده و اگر فکر عاجلی نشود،محکم تر هم خواهد کرد.

هرچند اعتیاد فقط دامن بعضی از سینمایی ها را آلوده کرده،اما به علت تاثیرپذیری مردم،به ویژه جوانان از این افراد و تقلید از آنان،خطر گسترش از این ناحیه بیش از عرصه های دیگر است.

تغییر رفتار معتادان در عرصه سینما نیز کاملا به چشم می آید.وقتی در بین برخی از سینمایی ها،به خصوص آنانی که بیشتر در معرض دید هستند،تغییرات رفتاری،کرداری و گفتاری مشاهده شد که با زندگی گذشته آنان متفاوت است،به احتمال زیاد این افراد به یک یا چند مواد افیونی معتاد شده که اختیار از کف داده اند.بعد از مدتی تغییر رفتارشان نسبت به گذشته آنچنان زیاد می شود که کودکان دبستانی هم پی به اعتیاد آنان می برند.

گاهی از تعدادی معدود از سینماگران،آنچنان رفتارهای زشت و زننده ای به چشم می خورد که دل همه را به درد می آورد.برخوردهای آنچنانی، گفتارهای عجیب و غریب،رفتارهای دور از شان و تلاش شدید برای به چشم آمدن،از نشانه های بارز اعتیاد است.

متاسفانه جامعه سینمایی با این پدیده زشت،به هیچ وجه برخورد نکرده و آن را بالکل نادیده می گیرد. تا جایی که برخی از سردمداران این عرصه و حتی برخی از مدیران،به دروغ می گویند که در بین سینمایی ها اصلا اعتیاد رواج نداشته و در بین سینماگران معتادی وجود ندارد!خودشان نیز می دانند دروغ می گویند،اما دست از دروغگویی برنمی دارند.

اگر با عده ای معدود که در عرصه سینما تسلیم مواد افیونی شده اند برخورد نشود،بی شک دامنه آن گسترش پیدا کرده و دیگر قابل کنترل نخواهد بود،درست مانند گستردگی اعتیاد در جامعه.

چرا مدیران دولتی و بخش خصوصی سینما و به خصوص خانه سینما با این پدیده شوم برخورد نکرده و نمی کنند؟فقط بلدند درباره اعتیاد فیلم بسازند، پول پارو کرده و در جشنواره ها با نمایش بدبختی مردم جایزه گرفته و بالای سر ببرند؟!

چرا باید دود این فاجعه به چشم سینماگران پاک سیرتی که هرگز به این گونه مواد آلوده نشده اند برود؟به جای اینکه از افراد آلوده طرفداری کنید،از بازیگران،کارگردانان و دیگر عوامل زحمتکش و پاکیزه سینما حمایت کنید.گناه آنان چیست که باید به آتش دیگران بسوزند؟

متولیان سینما،مانند همیشه آن قدر دست روی دست می گذارند تا این مشکل هم تبدیل به معضل و فاجعه شود.باید بدانند اگر عنان کار از دست شان در رفت،آن وقت دیگر از دست هیچ بنی بشری کاری ساخته نخواهد بود.