استاد حسن ناهید هم رفت،بزرگان دیگر را دریابید
هر موسیقیدانی که جهان فانی را ترک گفته،جانشینی برای او یافت نشده است.هرچند شاگردان آن بزرگان نیز بزرگی کرده اند،اما هر گلی عطر دل انگیز خود را دارد.
ساز «نی» امشب دوباره نغمه سازی می کند/در فراق نی نوازی،نی نوازی می کند/استاد حسن ناهید هم رفت،بزرگان دیگر را دریابید|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|موسیقی
بزرگان نام آور و تاثیر گذار عرصه هنر و موسیقی،یک به یک جهان فانی را به سوی سرای باقی ترک کرده و می کنند.هرکدام از این اسطوره ها،میراثی را برای سرزمین کهن ایران به یادگار گذاشته اند.
این هنرمندان تکرار نشدنی،مقابل استادان بنام یا گمنام خود زانوی تلمذ بر زمین زده،فوت و فن کار را آموخته و درس اخلاق گرفته اند.
قرن های متمادی این آموزش سینه به سینه و زانو به زانو جریان داشته و هنرمندان کاربلد و بیشماری پا به عرصه نهاده و هرکدام با هنر خویش و آموزش نسل بعد،تاثیر مهمی در رشته های مختلف هنر،به ویژه موسیقی گذاشته اند.
هر موسیقیدانی که جهان فانی را ترک گفته،جانشینی برای او یافت نشده است.هرچند شاگردان آن بزرگان نیز بزرگی کرده اند،اما هر گلی عطر دل انگیز خود را دارد.
از استاد ابوالحسن صبا گرفته تا استاد محمدرضا شجریان و استاد حسن ناهید که اخیرا جان به جان آفرین تسلیم کرد،همتایی نداشته و ندارند.
زنده یاد حسن ناهید،در مکتب بزرگانی مانند استاد حسین تهرانی و استاد حسن کسایی هنر موسیقی و اخلاق هنری را آموخته تا به مقام استادی رسیده است.هرچند در موسیقی جایگاهی والا دارد،اما نتوانسته جای خالی آنان را پر کند،همچنانکه شاگردان وی نیز نمی توانند خلاء او را جبران کنند.
استاد ناهید،حدود چهار سال لبش با لب نی آشنا نشد،هرچند که عاشق و معشوق بودند.آیا در این مدت مسوولی از وی سراغ گرفت و جویای احوالش شد؟وزیر ارشاد به دیدارش رفت؟
پیام های تسلیت،دیگر تسلی دهنده نیستند و نخواهند بود.تسلیت هنگامی تاثیرپذیر است که تسلیت گویان در حیات متوفی نیز حالش را پرسیده و از احوالش جویا شده باشند.
بزرگان هنر،یکی یکی فرش را ترک کرده و بر عرش تکیه می زنند.بسیاری از آنان در خلوت و غربت عرش نشین شدند،حتی تابوت شان نیز فقط بر شانه اعضای خانواده و چند دوست غیرهنری حمل شد و در خانه آخرت جای گرفت!هیچ وزیر و مدیری نیز متوجه نشدند یا نخواستند متوجه شوند!
هنوز اشک های زنده یاد نادر گلچین که در کهنسالی و سال های آخر عمر به صداوسیما دعوت شده و در برنامه ای شرکت کرده بود بر سینه ام سنگینی می کند.
هرگاه بخشی از یک ترانه قدیمی با صدای او پخش می شد،اشک گوشه چشمان بهم برآمده اش جمع می شد و پیش از آنکه آن را مهار کند بر گونه چروکیده اش می غلتید.
هنوز کسی به این سوال ساده پاسخ نداده است که چرا به امثال نادر گلچین در میانسالی که اوج پختگی هنرشان بود،اجازه خواندن در کنسرت ها ندادند و به تلویزیون دعوت نکردند؟!
مانند او کم نیستند.بسیاری نخوانده رفتند و به تعدادی معدود نیز در سنین پیری اجازه فعالیت داده شد!در این مقال نمی گنجد که از تک تک بزرگان رفته و مانده نام ببریم،اما به عنوان مثال از اکبر گلپایگانی می گوییم که استاد موسیقی سنتی است و ماندن در خاک وطن را به جلای آن ترجیح داد،ولی چرا مجوز خواندن برای مردمی که او را دوست داشتند ندادند؟چرا باید در سن حدود هشتاد سالگی به این استاد کارکشته اجازه خواندن بدهند؟!چرا صداوسیما از وی دعوت نمی کند تا در برنامه ای حضور پیدا کند؟
آن قدر که صداوسیما و وزارت ارشاد به نابازیگران پر ادا و ادعا میدان دادند و پول زیر پای شان ریختند،یک در هزار آن را برای بزرگان عرصه هنر و موسیقی انجام ندادند!
کدام وزیر ارشادی به دیدار امثال استاد گلپایگانی رفته و جویای احوالش شده است؟در کدام جشنواره موسیقی فجر از وی و امثال او تقدیر به عمل آورده اند؟آیا در جشنواره امسال که در حال برگزاری است از او دعوت کرده اند؟اصلا وزیر ارشاد و معاونت هنری از احوال امثال اکبر گلپایگانی مطلع هستند؟
از عرصه ادبیات نیز بزرگانی در خلوت و غربت رحل اقامت در سرای دیگر افکندند که حتی وزیر و مدیر و اهل رسانه ای متوجه نشدند!مصیبت بارتر اینکه برخی از بزرگان ادب و هنر در آسایشگاه های سالمندان دیده به روی جهان بستند و کسی باخبر نشد یا دیر خبردار شدند.
چقدر سنگین بود زمانی که متوجه شدم استاد بزرگ ادبیات و سبک شناسی دکتر محمود عبادیان در قطعات بیرون از مکان اصلی بهشت زهرا،احتمالا در طبقه زیرین قبری سه طبقه دفن شده است!واقعا دردآور است!
چگونه است برخی از افرادی که یک در میلیون تلاشی که امثال استاد محمود عبادیان برای اعتلای هنر و ادبیات ایران زمین را کشیده، نکشیده اند در قطعه هنرمندان و نام آوران جای داده شده اند،اما چنین بزرگی باید غریبانه تشییع شده و در گوری احتمالا رایگان دفن شود؟!حتی فکر کردن به آن نیز خفقان آور و حزن انگیز است.
در خبرها آمده بود استاد مسلم ادبیات فارسی، نجیب مایل هروی که ده ها اثر فاخر در ادبیات دارد،در آسایشگاه سالمندان به سر می برد!آیا وزیر آموزش عالی و ارشاد این استاد را می شناسند؟به دیدارش رفته اند؟
استاد حسن ناهید نیز رفت،مانند دیگران،اما چقدر قدرشان دانسته شد و از هنرشان برای اعتلای هنر و فرهنگ ایران بزرگ و از دانش آنان برای آموزش نسل جدید بهره برده شد؟!