احترام علی نصیریان واجب،اما حق با استادعلی حاتمی است

احترام علی نصیریان واجب،اما حق با استادعلی حاتمی است|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما

روابط عمومی موزه سینما-علی نصیریان:علی حاتمی معتقد بود دوبلور با بیان خود چیزی به کار اضافه می‌کند، اما من با او هم عقیده نیستم.

علی نصیریان از هنرمندانی است که در عرصه تئاتر و سینما،هم قابل احترام است و هم نظر او صائب که بنده نیز به آن اذعان داشته و دارم.

زنده یاد استاد علی حاتمی،نه تنها به عنوان یک کارگردان،بلکه ادیبی هنرمند شهره شهر است و برای شناخت او احتیاج به دادن توضیح واضحات نیست.

استاد نصیریان نیز که بر آمده از دل تئاتر و از شاخص های عصر طلایی هنر نمایش در ایران است،بهتر از هرکسی می داند اساس تئاتر بر بیان و حرکت است که در میزان این هنر،کفه بیان در اکثر اوقات سنگین تر از حرکت بوده و هست.

چه در ایران و چه دیگر کشورهای صاحب تئاتر،آنانی که صاحب صدایی رسا و گیرا بوده و هستند موفقیت بیشتری کسب کرده و می کنند.

نصیریان از بازیگران پیشکسوت هنر تئاتر است که با بزرگان تاریخ ساز این عرصه حشر و نشر داشته و از آنان بسیار آموخته.بنابراین به خاطر تسلط وی بر بیان،مشکلی نداشته و نخواهد داشت که در فیلم ها،حتی در آنهایی که کارشان به دوبله کشیده می شود،جای خودش حرف بزند.مانند او در گذشته کم نداشتیم،اما امروز کمتر داریم.

علی حاتمی با تمام وجود به کاری که انجام می داد اعتقاد راسخ داشت و به جزئیات بیشتر توجه نشان می داد تا کلیات یک اثر.برای همین در تمام بخش های یک پروژه،از طراحی صحنه گرفته تا موسیقی نظارت و تسلط داشت.

کارگردانی هنرمند بود که همواره تلاش داشت با خلق صحنه های  چشمگیر، فقط چشم مخاطب را ننوازد،بلکه روح و قلب او را نوازش داده و به تصرف درآورد.این هدف غایی وی بود که در آن موفقیت داشت.

اعتقاد علی حاتمی به هنر دوبله و هنرمندان بزرگ این عرصه،حتی بعد از باب شدن صدابرداری سر صحنه پابرجا بود و همچنان در آثار خود از این هنر و هنرمندان بهره می برد.

انتقال حس که مدت هاست در سینمای ایران به دست فراموشی سپرده شده ،محور اصلی فیلم ها و سریال های علی حاتمی بود.او مانند کارگردانان بزرگ دنیا اعتقاد داشت و می دانست اگر فقط به جنبه های بصری کار(هرچند که در خلق صحنه های گیرای بصری نیز استاد بود) توجه داشته باشد،تاثیرگذاری فیلم آنی بوده و با خارج شدن تماشاچی از سینما،در ذهن اش ماندگار نخواهد بود،اما اگر حس آنان را درگیر کند،مدت های مدیدی در لوح دل و حافظه آنان باقی خواهد ماند.

استاد حاتمی برای انتقال درست این حس به مخاطب،به همه چیز توجه داشت،به خصوص بیان بازیگرها تا بتوانند دیالوگ های زیبا، کاربردی و گاهی شاعرانه اش را به بهترین وجه ادا کرده و تاثیرگذار باشند.

اگر بازیگری توانایی داشت و صدایش همانی بود که او می خواست، حتما در دوبله از صدای وی استفاده می کرد،اما اگر در هنرپیشه ای این توانایی و حس را نمی دید،در استفاده از دوبله هیچ شکی به خود راه نمی داد.

برای او مهم انتقال حس درست از طریق تصویر و صدا بود.هنرمندان بزرگ عرصه دوبله ایران،نه تنها فیلم های خارجی و ایرانی را جذاب تر کردند،بلکه با صدای خوب و تاثیرگذارشان باعث شهرت بیشتر بازیگران نیز شدند،به خصوص در ایران که بدون طنین صدای دوبلورها،اغلب آنان به هیچ وجه به این پایه نرسیده و مورد اقبال مردم قرار نمی گرفتند.

باید بپذیریم و گردن بنهیم که اگر در سریال بی بدیل علی حاتمی،یعنی «هزاردستان» مجموعه ای از استادان بزرگ عرصه دوبله ایران از جمله:منوچهر اسماعیلی،ایرج ناظریان،عزت الله مقبلی،ناصر طهماسب،خسرو خسروشاهی و… نبودند،گیرایی و تاثیرگذاری این سریال پرطرفدار و حرفه ای،بدین پایه می رسید؟

به عنوان نمونه زنده یاد استاد منوچهر اسماعیلی،به تنهایی جای سه تن از شخصیت های اصلی «هزاردستان»،یعنی خان مظفر،رضا تفنگچی و از همه مهم تر شعبان استخوانی گویندگی کرده است.

بازیگرانی که در نقش آنان بازی کرده اند،یعنی عزت الله انتظامی، جمشید مشایخی و محمدعلی کشاورز از بزرگان و پیشکسوتان عرصه تئاتر بودند و اجراهای زیادی روی صحنه داشتند،اما باز استادحاتمی برای انتقال درست و کامل حسی که باید در طول سریال جاری و ساری باشد تا جان و دل مخاطب را به تسخیر درآورد،به درستی تشخیص داد که استادان عرصه دوبله ایران باید به جای آنان حرف بزنند و چه تشخیص درست و بجایی.

واقعا اگر صدای خود استاد کشاورز روی کاراکتر شعبان استخوانی بود،این همه بازی اش به چشم می آمد؟ترکیب هنر بازیگری وی و توانایی دوبله منوچهر اسماعیلی به این کاراکتر جان داده و جاودانش کرده است.

علی حاتمی در توانایی بازی محمدعلی کشاورز شک نداشت و بسیار خوب هم نقش خود را بازی کرده،اما می دانست با صدای منوچهر اسماعیلی این شخصیت جان می گیرد که گرفت.در فیلم جذاب «مادر» هم تکرار شد که باز مقبول واقع شد.

با تمام احترامی که برای علی نصیریان و سواد هنری اش قائل بوده و هستم،اما قاطعانه می گویم که حق با استادعلی حاتمی، هنرمند همه چیزدان سینمای ایران بوده،هست و خواهد بود.