محمد آفریده،اهل متن است،نه حاشیه

محمد آفریده،اهل متن است،نه حاشیه|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما

محمد آفریده را نزدیک سه دهه است که می شناسم.شناختی را که باید نسبت به او داشته باشم،دارم.نیازی نیست کسی او را به من بشناساند.

آفریده در سنین جوانی با عنوان فیلمنامه نویس وارد سینمای حرفه ای شد و کم کم برای خود جایگاهی پیدا کرد.

وی در همان ایام جوانی پست های مهمی در نهادهای دولتی سینما پیدا کرد و سریع تر از آنی که پیش بینی می شد رشد پیدا کرد.

پیش از اینکه مدیر تولید انجمن سینمای جوانان بشود،کمتر کسی او را می شناخت،اما در این جایگاه با حمایت از جوانان فیلمساز و در اختیار قرار دادن امکانات،فرصتی را برای آنان مهیا کرد تا در عرصه فیلمسازی خود را محک بزنند.

جوانانی با حمایت محمد آفریده صاحب اسم و رسم شدند.برخی از آنانی که فراموش کرده اند خاستگاه و منشاء شان کجا بوده، اکنون خدا را نیز بنده نیستند. گویی از دماغ فیل افتاده اند که به زمین و زمان فخر می فروشند.یادشان رفته که برای ساخت یک فیلم کوتاه،چقدر به انجمن رفت و آمد می کردند و به در دفتر مدیر تولید  آن دخیل بسته بودند!

تعدادی از این افراد مانند همیشه آمده بودند که از این نمد برای خود کلاهی ببافند که بافتند.بعضی نیز می خواستند از این طریق درآمد اندکی به دست آورند که آوردند.

تعداد معدودی هم واقعا عاشق سینما و فیلمسازی بودند و هنوز هم هستند که با کمک آفریده توانستند به آرزوی خودشان برسند.

همان زمان به محمد آفریده گفتم تولید این حجم فیلم کوتاه با این تعداد کارگردان،نه به صلاح سینمای ایران است،نه انجمن و نه فیلمسازان جوان،اما او عقیده اش این بود که خطر را باید قبول کرد تا جوانان به نوعی در این عرصه عقده گشایی کنند.

من نمی گفتم به جوانان نباید فرصت فیلمسازی داد،بلکه حمایت های زیادی هم در عمل و با قلم از این کار کردم،حتی در آن زمان در نشریه ای که کار می کردم،به غیر از نشر اخبار،برای اولین بار نقد فیلم کوتاه های تولید انجمن را راه اندازی کردم.با برخی از فیلمسازان جوان هم مصاحبه هایی گرفته و کار شد تا انگیزه بیشتری برای ادامه کار پیدا کنند.

نظر من این بود که بعد از ساخت این همه فیلم کوتاه که اکثرشان نیز قابل تامل نبودند،محمد آفریده باید افراد با استعداد را شناسایی کرده و امکانات بهتری در اختیارشان بگذارد تا در کارشان پیشرفت کنند.

آنانی هم که فیلم ساختند و مشخص شد استعداد و توانایی چندانی در حرفه فیلمسازی ندارند یا به کار دیگری بپردازند و یا آموزش دیده و تجربه کسب کنند تا آمادگی بهتری پیدا کنند.

این گونه نشد و طولی نکشید که عنان کار از دست همه خارج شد.مدیر انجمن هم تغییر کرد و آفریده نیز از آنجا رفت.

محمد آفریده به خاطر استقلال فکری به جناح خاصی گرایش پیدا نکرد.از افرادی بود که توانست و می تواند در هر دولتی گوشه ای از کار را بگیرد.مدتی نیز مدیر مرکز گسترش فیلم مستند و تجربی بود.

هنگامی که با نیت خیر کار تهیه کنندگی را از سر گرفت،تهیه فیلم کارگردان جوانی را به عهده گرفت.آنانی که مترصد بودند تا در موقعیتی مناسب او را به دردسر بیندازند،تفکر کارگردان و بعضی از از صحنه های فیلم را دستاویز قرار داده و با حاشیه سازی های پی درپی،آفریده را به کنجی راندند.در آن زمان تمام قد از او دفاع کردم،هرچند که با وی اختلاف سلیقه داشتم.

مخالفان اش به اهداف نسبی دست یافته و آفریده را به حاشیه راندند،اما او سعی کرد وارد حاشیه نشود که نشد.

متاسفانه بعضی از افرادی که محمد آفریده آنان را به خودش نزدیک و حمایت کرده بود نیز به او پشت کرده و برخی هم علیه او موضع گرفتند.

آفریده خودش می داند که در مواقعی اشتباه کرده و همین اشتباهات باعث شد دچار حاشیه شود.اعتماد بیش از حد به برخی از افراد،از اشتباهات او بود.

اکنون سال هاست که پست دولتی ندارد و در دفتر تولید خود،مشغول تهیه فیلم است.هرچند توانایی مدیریت را همچنان داراست،اما به عنوان یک دوست قدیمی دوست دارم که به همین کار بچسبد و دیگر دور پست های مدیریتی را برای همیشه خط بکشد.

آفریده،اهل متن است،نه حاشیه.بنابراین دیگر نباید به سمتی برود که به دست انداز حاشیه بیفتد.

اکنون خوشحالم که تهیه فیلمی به نام «دست انداز» با کارگردانی کمال تبریزی را در اکران سینماها دارد.برایش آرزوی موفقیت روزافزون دارم.