آقای خزاعی،واقعا به اهل رسانه احترام می گذارید؟!

آقای خزاعی،واقعا به اهل رسانه احترام می گذارید؟!|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما

روابط عمومی سازمان سینمایی-محمد خزاعی: اهالی رسانه با ثبت واقعیت، تاریخ را می‌سازند و امروز را برای آیندگان به یادگار می‌گذارند.

روز خبرنگار که می شود،مسوولان و مدیران حرف های تکراری را دوباره تکرار می کنند،اما در پایان روز فراموش می کنند چه روزی بوده و چه گفته اند!

بارها و بارها این حرف ها را شنیده ایم و گوش مان پر است،شاید برای آنانی که تازه خبرنگاری را شروع کرده و با گوشی همراه شان تایپ می کنند این حرف ها تا حدودی برای آنان جذاب باشد،اما برای استخوان خرد کرده های این حرفه که تجربه مفیدشان بسیار بیشتر از تجربه وزیر و وکیل و مدیر و رییس است نیز جالب می نماید؟!

مطمئنا چنین نبوده و نیست و نخواهد بود.حدود ۳۰ سال است که در عرصه رسانه فعال هستم و بیش از ۴۰ سال است که دست به قلم شده ام،اما تاکنون وزیر و مدیری را ندیده ام که به خبرنگاران مستقل و باوجدان از ته دل احترام گذاشته و به درددل شان گوش دهد.همیشه یک گوش آنان در بوده و دیگری دروازه.

برخی از مسوولان، از گذشته تا امروز فقط از دو نوع خبرنگار حمایت کرده و می کنند،اولین گروه کسانی هستند که همفکرشان بوده و زیر علم حزب و دسته آنان سینه می زنند و دیگری گروه خبرنگاران چاپلوس و مجیزگوست که با هر دسته و حزبی کنار آمده و صله مالی و مقامی خود را گرفته و می گیرند.

اغلب مسوولان و با هر دیدگاه و جناحی،به گروه دوم خبرنگاران علاقه وافری داشته و دارند.برای همین، همیشه آنان را در ناز و نعمت نگه داشته و نمی گذارند سختی روزگار به این مجیزگویان حرفه ای و آماتور اخم کند!

گروه سوم خبرنگاران،کسانی هستند که عاشق این حرفه بوده و حقیقت گویی را هدف خود قرار داده و تمام سختی ها را به جان خریده و می خرند.

این دلسوزان قلم به دست که خبرنگاران واقعی محسوب می شوند، پرچم وجدان را به اهتزاز درآورده و هرگز نگذاشته و نخواهند گذاشت،حتی به قیمت زندگی شان این بیرق مقدس از حرکت افتاده یا سرنگون شود.

هیچ مسوول و مدیری این گروه را خوش نداشته و انواع مضایق را پیش پای شان قرار داده و می دهند تا نتوانند به راهی که برگزیده اند ادامه دهند.چه تهدیدها که نکردند و چه تمیدها به کار نبردند که آنان را با خود همراه کنند،اما نتوانستند.سست عنصرها را از راه بدر کردند،اما همچنان که شیطان نتوانست و نمی تواند انسان های مخلص را به قول خودش از راه به بیراهه کشاند،مسوولان هم نخواهند توانست.

بسیاری از این خبرنگاران با وجدان و توانا،به خاطر دشمنی بعضی از مسوولان با آنان،در ورطه بیکاری،گرفتاری و بیماری افتادند و مردند، باقی نیز آخرین دست و پاها را می زنند تا مرگ ناجی شان شود و از این جهان پر فریب و افراد ناجوانمرد نجات دهد.

آقای خزاعی،شما هم در روز خبرنگار،کلمات خوشگل و شعارهای مشکل را در یادداشت خود آورده اید،اما خودتان نیز به آنها باور نداشته و ندارید.بی شک شما نیز چاپلوسان و مجیزگویان را به خبرنگاران و منتقدان دیگر ترجیح داده و می دهید.اگر نگاهی به سایت سازمان سینمایی،از گذشته تا امروز بیندازید،متوجه خواهید شد.

حداقل بیست سال است که شما را می شناسم و با ظاهر و باطن تان و بسیاری دیگر مانند شما آشنایی داشته و دارم.بنابراین اگر حرفی می زنم یا کلامی می نویسم از روی شناخت است،نه ناآگاهی.

به یاد دارم،شما نیز مانند دیگران، فقط وقتی دچار مشکل شده یا برای استفاده ابزاری به خبرنگاران نزدیک می شدید،مانند جشنواره های ریز و درشتی که دبیرشان بودید،از تئاتر و فیلم فجر گرفته تا جشنواره مقاومت.

یک بار به یاد ندارم خارج از این موارد با منتقدان و خبرنگاران واقعی،مستقل و دلسوز جلسات دوستانه برگزار کرده و با آنان تشریک مساعی کرده باشید.بی شک این گروه بهترین و قوی ترین مشاوران بوده و هستند،زیرا توانا و از همه مهم تر اینکه اهل وجدان هستند و دلسوز.

منتقدان و خبرنگاران مستقل و دلسوز که همواره مورد کینه و عداوت برخی از مسوولان قرار گرفته و می گیرند،غیر از اصلاح امور هدف دیگری نداشته و ندارند.کارنامه کاری آنان مشخص است و قابل مشاهده.

می خواستید قرار دیداری بگذارید و گپ و گفتی بشود،اما یا خودتان پشیمان شدید یا مثل همیشه پشیمان تان کردند!

آقای خزاعی،چاپلوسان و مجیزگویان،دنبال منفعت بوده و هستند.امروز شما را می ستایند،فردا که جای تان به کس دیگری واگذار شود،شما را لعن کرده و مدیران جدید را مدح می کنند!کارشان این بوده و خواهد بود.این مدیران مدیران هستند که نباید با چند مجیز و مداهنه فرمان اختیار از دست شان در برود.