پارچ تعاونی،پای ثابت فیلم ها و سریال های تاریخی ایران!

پارچ تعاونی،پای ثابت فیلم ها و سریال های تاریخی ایران!|سیدرضا اورنگ

طراحی صحنه و لباس در ساخت یک فیلم و سریال بسیار مهم هستند،زیرا ترسیم فضا می کنند تا مخاطبان حس لازم را پیدا کرده و بدانند در کجا قرار دارند و می خواهند چه ببینند.

هرچند که طراحان صحنه و لباس خوبی در کشور داشته و داریم،اما گاهی ضعف هایی در کارشان دیده می شود که قابل قبول نبوده و به کیفیت فیلم یا سریال ضربه می زند.

همه این ضعف نیز متوجه طراحان نیست.اول به تحقیق و فیلمنامه برمی گردد،دوم گروه تهیه و تولید و سوم گروه کارگردانی.

وقتی تحقیقات اولیه درست انجام نشده باشد،طراحان بر اساس همین تحقیقات طراحی و چینش صحنه را اجرا می کنند.هنگامی که گروه تهیه و تولید لوازم لازم را به هر علتی فراهم نمی کنند،کار عیب پیدا می کند.وقتی گروه کارگرانی تخصص و توان لازم را نداشته باشند،طبیعی است که نتوانند رفع اشکال کنند،چون نمی دانند.بخش های دیگر هم تاثیرگذار هستند،اما مطلب را طولانی می کنند.

در دهه ۶۰ که بسیاری از تعاونی ها مایحتاج و لوازم مردم را ارائه می کردند،یک فقره آن،یک پارچ سنگین دانه دار و شش لیوان دانه دار  بود.در دوره ای، به خانه هرکسی که بخشی از مایحتاج خود را از تعاونی تهیه می کرد،این پارچ و لیوان ها روی سفره های پربرکت خودنمایی می کردند.

وقتی دیگر تعاونی ها از این پارچ و لیوان توزیع نکردند،این اشیای خاطره انگیز کم کم از یادها رفتند و در خانه ها نیز دیده نشدند،چون بعد از شکستن،دیگر جایگزین نداشتند.

مدتی خبری از آنها نبود تا اینکه سر و کله شان در فیلم ها و سریال ها پیدا شد،آن هم در سریال ها و فیلم های تاریخی متعلق به دوران قاجاریه و پهلوی اول و دوم.

جالب اینکه در فیلم ها و سریال هایی که مربوط به دوران تاریخی دهه ۶۰ می شد،اثری از این پارچ و لیوان های خاطره برانگیز دیده نشده یا کم دیده شد و می شود!

آخرین باری که دوباره خودنمایی کردند،در یکی از قسمت های سریال «آتش و باد» بود که داستان آن به دوره قاجاریه برمی گردد!

از مسوولان رده بالای صداوسیما تا آخرین فرد دخیل در ماجرا باید توضیح دهند،چرا این اشتباه رخ داده و می دهد؟واقعا کسی در بین مدیران،مسوولان و عوامل فیلم و سریال وجود ندارد که به این اشتباهات فاحش پی ببرد؟یا پی می برند و برای مخاطب ارزشی قائل نیستند؟!