قاچاقچی فیلم غریبه نیست،دنبال لحاف ملا نگردید!
قاچاقچی فیلم نباید غریبه باشد،بی شک کسی است که دسترسی کامل به فیلم دارد،بنابراین ستاد صیانت نباید دنبال لحاف ملا بگردد!
قاچاقچی فیلم غریبه نیست،دنبال لحاف ملا نگردید!|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما
روابط عمومی سازمان سینمایی-جعفر انصاری‌فر: بعد از وصول خبر انتشار غیرقانونی فیلم‌های «تفریق» و «بی رویا» در فضای مجازی ، با دستور ریاست محترم سازمان موضوع در دستور کار ستاد صیانت قرار گرفت.
بارها گفته و نوشته ایم و باز می گوییم که قاچاق فیلم،آن هم با سختگیری های امروز و با توجه به رعایت دقیق مراقبت‌های حفاظتی، از جمله استفاده از دی سی پی برای بازبینی فیلم‌ها،نمی توان این گونه از قاچاق را به گردن سازمان سینمایی یا دفاتری که تدوین فیلم در آنجا صورت گرفته و می گیرد انداخت.
دلیل این ادعا این است که وقتی قاچاق فیلم صورت می گیرد،بی شک متهمان ردیف اول، سازمان سینمایی و تدوینگران هستند،یعنی آنها سیبل قرار می گیرند تا مقصر اصلی شناخته نشود.بنابراین هرگز خیانت در امانت نمی کنند.
ستاد صیانت،(ضمن احترام به همه اعضای آن از گذشته تا امروز)،از همان روز آغاز یکی از بی خاصیت ترین ستادها بوده و هست.
اگر به کارنامه ستاد صیانت نگاهی مختصر انداخته و عملکرد آن زیر ذره بین برود،غیر از بازداشت عده ای پیاده رونشین و ضبط چند دی.وی.دی و سی.دی و امحاء آنها در حضور برخی از تهیه کنندگان و رسانه ها،کار مهم دیگری انجام نداده.بعد به پیله رفته تا دوباره از پیله بیرون بیاید!
در طول این سال ها که ستاد صیانت وجود داشته و گاهی نیز جلسه ای با حضور اعضا برگذار کرده ،کدام فرد مهم و گردن کلفتی را به خاطر قاچاق فیلم دستگیر کرده اند؟آیا اصلا از آنان ردپایی به دست آورده اند؟اگر آورده اند چرا برخورد قانونی با خاطیان نکرده اند؟کسی یا نهادی اجازه نداده یا…؟
اگر ستاد صیانت از روز اول درست عمل می کرد و با قدرت مقابل گردن کلفت های پشت پرده معضل قاچاق فیلم می ایستاد و آنان را به مراجع ذی صلاح قضایی معرفی کرده و حکم سنگین می گرفتند،دیگر کسی جرات نداشت به قاچاق فیلم مبادرت کند.
ستاد صیانت یا قدرت اجرایی ندارد یا دارد و به خاطر فشارهای بیرونی مجبور می شود آن گونه که باید عمل نکند.
شاید این محتوا را نیز دوست داشته باشید
وقتی قاچاقچیان گردن کلفت مواد مخدر یا کالا با آن وسعت عمل، شناسایی و دستگیر می شوند،آیا شناسایی و دستگیری سردمداران اصلی قاچاق مشکل است؟هرگز!شاید می خواهند و نمی توانند، شاید هم نمی خواهند.غیر از این دلیل دیگری وجود ندارد.
ستاد صیانت نباید همیشه در محاق باشد و تا خبر قاچاقی رسانه ای شد سر از محاق بیرون بیاورد،بیانه ای منتشر کرده و چند شعار بدهد و دوباره برود جایی که بیتوته کرده بود!باید افرادی آگاه و پیگیر را استخدام کند تا آنان مو را از ماست بیرون کشیده و قاچاقچیان را دراسرع وقت شناسایی و رسوا کنند تا ماست همه کیسه شود.
سال ۱۳۸۳ که اولین شکایت برای قاچاق فیلم در مراکز قضایی ثبت و پلیس فتا مسوول رسیدگی آن شد،ماموران نیروی انتظامی در زمان کمی قاچاقچی اصلی را پیدا کردند،اما هرگز نام او به خاطر جلوگیری از آبروریزی افشا نشد.
بعد از این قضیه و برخورد نکردن با خاطی،قاچاق فیلم کم کم باب شد و در عرض مدت کمی،نه تنها گسترش پیدا کرد،بلکه راهی شد برای درآمد بیشتر فیلم!
چند سال پیش در میدان تجریش بساط فروشنده ای که فیلم های ایرانی و خارجی را در بسته های شکیل می فروخت،باز بود.طبق عادت معمول ایستادم و نگاه کردم.در بین آن همه دی.وی.دی،چشمم به فیلمی افتاد که تازه روی پرده رفته بود و فروش خیلی خوبی هم داشت.چند بار آن را در دست گرفته و برانداز کردم.دیدم اشتباه نکرده ام.فوری به پخش کننده آن زنگ زدم و ماجرا را گفتم.خیلی راحت گفت که آنها پکیج های قلابی و خالی هستند!
من نیز که هیچ گاه ول کن معامله نیستم تا به کنه حقیقت پی ببرم،فیلم را خریدم و دیدم.همان فیلم بود با کیفیت عالی!
چند روز بعد خبر آمد که آن فیلم پرفروش را از روی پرده برداشته اند!
ستاد صیانت،اگر قدرت داشته باشد و افراد کاربلد و پیگیری را به استخدام درآورد،در عرض مدت کمی می تواند بساط قاچاق فیلم در ایران را برای همیشه جمع کند.اگر درست و با قدرت عمل نکند،به زودی فیلم هایی که از سازمان سینمایی پروانه نمایش نگرفته یا احتمال می دهند نگیرد،دست به دست و گوشی به گوشی می شود!
قاچاقچی فیلم نباید غریبه باشد،بی شک کسی است که دسترسی کامل به فیلم دارد،بنابراین ستاد صیانت نباید دنبال لحاف ملا بگردد!