سینماگران از شدت گرسنگی و بیکاری انتحار می کنند،هیات رییسه خانه سینما روی دیوار کثیف سیاست شعارنویسی!

سینماگران از شدت گرسنگی و بیکاری انتحار می کنند،هیات رییسه خانه سینما روی دیوار کثیف سیاست شعارنویسی!|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما

هیات رییسه خانه سینما دوباره بیانیه ای واهی و تکراری صادر کرده که هیچ ارزش و اعتباری نزد سینماگران واقعی و علاقه مندان اصیل هنرهفتم ندارد.

شاید این گونه بیانیه ها،نه در یکی از اتاق های خانه سینما،بلکه در ویلای کردان یا لواسان در وضعیتی خاص به رشته نگارش درآمده است!

جالب است که در این بیانیه،سردمداران این خانه،خواسته یا ناخواسته حقیقتی را بیان کرده اند که تاییدی است بر گفته و نوشته هایم در مورد تاثیرگذاری معکوس خانه سینما روی سینمای ایران.

بارها تکرار کرده ام که پیش از تشکیل خانه سینما،سینمای ایران این همه مشکل نداشت یا بسیار کمتر داشت،اما بعد از راه انداری آن و منفعت طلبی و تمامیت خواهی عده ای از سردمداران،هنرهفتم در ایران را به این حال و روز انداخت.

در بخشی از این به اصطلاح بیانیه آمده است:

مایۀ ناخشنودی است اگر گفته شود در سی سالگی تأسیس خانه سینما، صنعت فیلم ایران گرفتار جریان های تنگ نظر شده که عمیقاً معتقدند سینمای خوب، سینمای مرده است. آنها در خلق بحران بی سابقه ‌ای که جریان تولید، پخش و نمایش را مختل کرده است مسئولند. ورشکستگی اقتصادی، بیکاری گسترده، تعطیلی یا کم رونقی سالن‌های نمایش، ممیزی بی‌رحمانۀ محصولات نمایشی در دو مقطع صدور مجّوزهای تولید و نمایش، تعطیلی سینمای منتقد اجتماعی تنها بخشی از تبعات عملکرد آنهاست.

بیانیه نویس های کاخ نشین پاسخ دهند،چرا قبل از تشکیل خانه سینما، سینمای ایران با این گونه مشکلات دست و پنجه نرم نمی کرد؟

شوراهای سختگیر که همیشه وجود داشتند،در مقطعی نیز اعمال سلیقه اعضای شوراها بسیار شدید بود،اما کارگردانان بزرگی فیلم می ساختند و سالن های سینما نیز رونق داشت.

بعضی از سردمداران تمامیت خواه خانه سینما،از گذشته تاکنون یادشان رفته که مدام می گفتند کل سینمای ایران باید در اختیار ما باشد تا روی آن چنبره بزنیم و غیر از ما کسی حق کاری در آن نداشته باشد؟!

کل سینمای ایران را قبضه کردید و هر بلایی که می خواستید بر سر آن آوردید و می آورید.

همیشه اعتقاد داشته و دارم که سینمای ایران باید بری از اعمال قدرت و سلیقه دولت باشد.هرچه نقش دولت در سینما پررنگ تر شد،مشکلات و معظلات افزایش یافت.

ای سردمداران خانه سینما،به قول شما ۳۰ سال است که از تشکیل این خانه می گذرد،بگویید در این سه دهه چه کردید تا از یوغ دولت بیرون بیایید؟برای استقلال کدام قدم را برداشتید؟

چرا مدام گفته و می گویید دولت به ما پول بدهد؟پول داد و می دهد، شما با این پول چه کردید؟غیر از اینکه سینمای ایران و سینماگران را به اوج بدبختی رساندید،کار دیگری انجام دادید؟

اصلا در قبال اعضای خانه سینما سنگینی هیچ مسوولیتی را روی شانه های خود احساس نمی کنید،چرا؟مگر قرار نبود امنیت شغلی برقرار کنید؟شعار رفاه سینماگران تان چه شد؟

پول توجیبی و حقوق تان را که دولت می دهد.مخارج بیمه اعضا هم که از بیت المال مردم که دولت قرار است امانتدار آن باشد،پرداخت می شود.شما چکار می کنید؟اصلا چکاره هستید،فقط خورنده بودجه دولتی؟!

هرگز نخواستید و نمی خواهید روی پاهای خود بایستید،اگر ذره ای همت داشتید می توانستید کسب درآمد داشته یا توسط برخی از تهیه کنندگانی که با بودجه دولتی چاق شده و ثروت شان حساب و کتاب ندارد،خانه ای مستقل بسازید.چرا می خواهید همچنان تنبلی کنید و دست تان مدام به سوی دولت دراز باشد؟!

بعضی از طراحان و نگارش کنندگان این بیانیه و مشابه آن،خودشان از بودجه دولتی ارتزاق کرده و می کنند،وابستگی خاصی هم به برخی از دولتمردان و سیاسیون حاکم دارند،با این وصف چگونه می توانیم صدور چنین بیانیه های واهی و شعارهای تکراری را بپذیریم؟!

یکی از اعضای اصلی هیات رییسه یادش رفته که به خاطر وابستگی کامل به دولتی ها،در سنین پایین پست های مهم گرفت و کارخرابی پیش آورد؟

فکر می کنید،همه جوان و ناآگاه هستند و حافظه تاریخی ندارند که این گونه شعار سیاسی می دهید؟ با دادن این شعارهای تکراری که از روزن خانه ها و ویلاهای چندین میلیاردی بیرون می آید،هرگز نتوانسته و نمی توانید سینماگران کارکشته،رسانه ای های کاربلد و مردم آگاه را خام کنید!

وقتی این چنین از بودجه دولتی ارتزاق کرده و می کنید،چگونه می توانید گستاخانه خود را کنار مردم قرار دهید؟شاید در شعار بتوانید،اما در واقعیت هرگز نمی توانید،چون دیگر حنای تان پیش سینماگران و مردم رنگ ندارد!

هر مدیری که خواست در خانه سینما کار صنفی انجام دهد و به وضعیت معیشت اعضا بپردازد،از سیدضیا هاشمی گرفته تا منوچهر شاهسواری،سنگ های بیشمار مقابل پای شان انداختید و چوب لای چرخ شان نهادید،چرا؟به این همه بسنده نکردید و تهمت های ناروا،روا داشتید.

چرا باید بعضی از سینماگران از شدت بیکاری و گرسنگی دست به انتحار بزنند؟در این اوضاع نابسامان اعضای خانه سینما،چرا هیات رییسه خانه سینما به جای رفع مشکلات باید روی دیوار کثیف سیاست شعارنویسی کند؟