روابط عمومی یا بنگاه دروغ پراکنی و زیرآب زنی؟!

روابط عمومی یا بنگاه دروغ پراکنی و زیرآب زنی؟!|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|فرهنگی

روابط عمومی ها در کل جهان از مراکز مهم وزارتخانه ها، ادارات،باشگاه های ورزشی،شرکت های خصوصی،عرصه هنر، سینما و…محسوب شده و می شوند.برای همین است که امروزه جای پای آن در همه جا دیده می شود.

یکی از وظایف مهم روابط عمومی ها،به خصوص در عرصه هنر و بالاخص سینما،تعامل با افراد مرتبط با سینما،رسانه ها و به ویژه با پیشکسوتان است.تنها از این طریق است که می توان تعادل ایجاد کرد و سره را از ناسره تشخیص داد.

متاسفانه در سازمان و ادارات دولتی سینما،اغلب افرادی را بر مسند روابط عمومی ها می نشانند که نه توان اداره محل خدمت خود را و نه هنر تعامل با افراد و رسانه ها را دارند.اکثر این افراد فقط و فقط به دلیل آشنایی با رییس مربوطه و سفارش این و آن صاحب این پست مهم شده اند.

اگر در بخش های مختلف هنر و سینمای ایران ضعف های ریز و درشت مشاهده می شود،بخش مهمی از آن به روابط عمومی هایی برمی گردد که مسوولان آنها دارای توانایی اداره امور و تعامل را ندارند.

روابط عمومی های قوی،همواره به عنوان بازوهای قوی و صاحب اندیشه،طرف مشاوره وزرا و روسا قرار گرفته و می گیرند.آنان نیز از این مشاوره های کاربردی استفاده کرده و به اصلاح امور می پردازند.

مطمئنا وزرا و روسا آن قدر وقت ندارند که تمام اخبار را مستقیم دنبال کرده یا با این و آن تعامل داشته باشند که چرخ امور بهتر بچرخد.آنان مجبور هستند بخش اعظم این کار را به روابط عمومی ها بسپرند تا به عنوان چشم و گوش شان همه چیز را رصد کنند.

بنابراین باید افرادی را بر راس این بخش یا اداره بگمارند که دارای هوش مناسب، آگاهی خوب،قدرت تحلیل و توان تعامل داشته باشند،اما متاسفانه در بسیاری از وزارتخانه ها و ادارات،بنابر مصلحت فامیلی، دوستی و مناسبات حزبی،کسانی را بر راس روابط عمومی ها می نشانند که حتی یک از هزار شرایطی که باید داشته باشند را ندارند.

این مسوولان منتصب که نه تجربه دارند و نه توانایی اداره این جای مهم و تاثیرگذار را،برای اینکه در راس بمانند و از منافع نیز منتفع شوند،از فاکتورهای معمول همیشگی:تفرقه بینداز و حکومت کن،زیرآب زدن،دو بهم زنی و چاپلوسی نهایت بهره را می برند.

بسیاری از مدیران نیز که دوست دارند همیشه حرف های دلخواه را شنفته و مجیز مجیزگویان را بشنوند،گوش جان به گزارش سراسر دروغ و چاپلوسانه مسوول روابط عمومی خویش می دهند.

بر اساس این گزارش کذب و ناآگاهی،مدیر مربوطه به جای برخورد با مقصران منفعت طلب و کاسه لیس،به روی منتقدان کاربلد و دلسوز شمشیر می کشد.همین مهم موجب شده و می شود که شیرازه امور آن وزارتخانه یا اداره از هم پاشیده شود.

عجیب است که برخی از این وزرا و روسا،به ضعف عمده مسوولان روابط عمومی های خود پی می برند،اما همچنان آنان را حفظ می کنند.این فقط یک دلیل دارد:آن وزیر و رییس هم فردی کارنابلد و بی سواد در حوزه وزارت یا ریاست خود است.

در کشور ما روابط عمومی هایی در سازمان ها،ارگان ها و نهادهای دولتی و بخش خصوصی سینما وجود دارند که به علت ناتوانی مسوولان آنها، دچار خسران های عظیم مادی و معنوی شده و می شوند.

افراد کاربلد،دلسوز و توانایی که می توانستند به سینمای ایران بسیار کمک کرده تا از حالت کما بیرون بیاید را با انواع توطئه و دسیسه از دور خارج کرده و به عزلت تبعید کرده اند.

مگر کار اصلی مسوول روابط عمومی،زیرآب زدن و دو بهم زنی است که مدام این کار را انجام می دهد؟اگر در سایت اختصاصی سازمان یا نهادهای سینمایی فقط مجیزها و چاپلوسی ها منتشر شده،این نشان از ضعف عمده مسوول روابط عمومی،منفعت طلبی و خیانت در امانت وی است که تلاش کرده و می کند حقایق را از چشم مدیر خود پنهان نگه دارد.

آن فرد یا افرادی که به جای تعامل با منتقدان دلسوز،مطالب انتقادی آنان را پرینت گرفته و با کلی دروغ به خورد وزیر و رییس می دهد تا هم زیرآب منتقد را زده و هم آقابالاسر خودش را با وی دشمن کند،خائن است و باید به جرم خیانت مواخذه و محاکمه شود.

اگر مسوول یک روابط عمومی پرینت مجیزگویی ها را با آب و تاب روی میز مدیر بالادست خود گذاشته و فقط قرار ملاقات با مجیزگوها بگذارد،باید توسط وزیر یا رییس مربوطه با اردنگی محکم بیرون انداخته شود!

متاسفانه بسیاری از وزرا و روسا،مجیزگویی و مجیزگویان کاسه لیس را بیشتر دوست دارند تا منتقدان دلسوز.آنان اگر می خواهند در کارشان موفق شوند،باید این خصلت زشت و خانمان برانداز را در نهاد خود از بین ببرند.

منتقدان کاربلد و دلسوز،دل شان با مردم و هنر است،به هیچ وجه،نه اهمیت می دهند که مسوولان روابط عمومی دوبهم زن پرینت مطالب انتقادی شان را روی میز رییس یا بالاتر قرار دهد و نه ترسی از برخوردهای قهری آنان داشته و دارند.