رفتن روی فرش قرمز،با عزت افتخار دارد،یا با ذلت؟!
همیشه و در هر جشنواره ای،عوامل ذوق زده سینمای ایران،تن به هرخواسته ای داده و به هر سازی رقصیده اند تا فقط حضوری داشته باشند و چند قدم مقابل دوربین های خبری روی فرش قرمز قدم بردارند و فکر کنند آدم مهمی شده اند!
رفتن روی فرش قرمز،با عزت افتخار دارد،یا با ذلت؟!|سرزمین هنر|سینما
ملانصرالدین:تهیه کنندگان،نفر اول هر فیلم به حساب آمده و می آیند،حتی اگر سرمایه آن اثر را سرمایه گذاری خارجی فراهم کرده یا دو تهیه کننده داشته باشد. برای همین است که در هر جشنواره ای جایزه فیلم برتر را به دست تهیه کننده می دهند،نه کارگردان و بازیگر و…تمام عوامل نیز زیر نظر مستقیم آنان فعالیت می کنند.
«برادران لیلا» هم مانند هر فیلم دیگری،صاحب و بزرگتری بالای سر داشت که به جای تهیه کننده دیگر که تجربه تهیه کنندگی نداشت،امور را رتق و فتق می کرد.سوال اینجاست که وقتی در جشنواره کن زیر پای عوامل این فیلم فرش قرمز پهن می شود،چرا یکی از تهیه کنندگان روی آن دیده نشد و از او عکسی به یادگار نگرفتند؟
اگر خودش نخواسته و نیامده که مسئله کلا منتفی است و حرف و حدیثی باقی نمی ماند که درباره آن حرف زد و نوشت،اما اگر به هر دلیل دیگری،حتی ممانعت مدیران جشنواره او روی فرش حاضر نشده،قابل قبول نیست و توهینی آشکار به سینمای ایران و سینماگران و عوامل فیلم است.
اگر به این تهیه کننده از طرف سرمایه گذار خارجی دستور داده شده نیاید و روی فرش قرمز نرود،این فاجعه است و اول به ضعف مفرط او بر می گردد،حتی اگر در فیلم «برادران لیلا» فقط عنوان آن را یدک می کشید،بعد به عوامل دیگر که چرا بدون حضور او روی فرش رفته و مقابل دوربین های خبری ژست زشت گرفته اند!
چرا فردی غیرمرتبط با این فیلم اجازه داشته روی فرش قرمز برود و با آن رفتار و ساختار نامناسب و بی کلاس خود و همراهش،برای سینمای ایران بی آبرویی پیش بیاورد،اما یکی از تهیه کننده ها حضور نداشته باشد؟!
اگر تصمیم مدیران جشنواره کن بوده که یکی از تهیه کنندگان «برادران لیلا» روی فرش قرمز گام برندارد، چرا عوامل دیگر به آن اعتراض نکرده و از آمدن روی این فرش پوسیده خودداری نکردند؟
چرا مدیران دولتی سینمای ایران،تهیه کنندگان و اهالی رسانه ای که با نام ایران در این جشنواره حاضر بودند، به این رفتار نامناسب اعتراضی نکردند؟!عرق ملی و احترام به هموطن و همکارشان کجا بود؟
رفتن روی فرش قرمز،با عزت افتخار دارد،یا با ذلت!
همیشه و در هر جشنواره ای،عوامل ذوق زده سینمای ایران،تن به هرخواسته ای داده و به هر سازی رقصیده اند تا فقط حضوری داشته باشند و چند قدم مقابل دوربین های خبری روی فرش قرمز قدم بردارند و فکر کنند آدم مهمی شده اند!
معلوم نیست چرا رییس سازمان سینمایی و مدیران ریز و درشت اش در برابر این اقدام نامناسب عکس العملی از خود نشان نداده اند؟
سینمای ایران نمی تواند به این حضورهای منفعلانه در جشنواره های ریز و درشت و شبه کارگردانان و شبه بازیگران مقهور و مغلوب افتخار کند.
سینمای ایران به کارگردانان بزرگ خود، مانند ساموئل خاچیکیان، عباس کیارستمی و امثال آنان و بازیگران خاطره برانگیزی مانند بهروز وثوقی ،محمدعلی فردین ، آذر شیوا و…. افتخار می کند که هرگز در هیچ جشنواره ای حاضر نشدند با رفتار دور از شان خود آبروی آن را ببرند.