نظارت صدا و سیما بر نمایش خانگی مانع پویایی فرهنگی است

نظارت صداو سیما بر نمایش خانگی مانع پویایی فرهنگی است | حامد مرادیان |برنامه “نقد سینما” شبکه پنج سیما جمعه دهم مرداد در بخش پایانی به موضوع واگذاری نمایش خانگی به سازمان صدا و سیما پرداخت . مهمانان این بخش غلامرضا موسوی دبیر شورای عالی تهیه کننده گان سینما و سیدامیر پروین‌حسینی تهیه کننده و کارگردان بودند .

هر دو میهمان برنامه مخالف نظارت سازمان صدا و سیما بر تولیدات شبکه نمایش خانگی بودند و دلایلشان را نیز بیان و بارها از واژه نابود شدن این شبکه استفاده کردند، اما برنامه قرار بود پیامی غیر از این داشته باشد.

پیام اصلی برنامه در بخش پلی بک ها گنجانده شده بود با این محتوا که عبور سریالهای نمایش خانگی از خط قرمزها ارشاد را چنان مستأصل کرد تا مجبور شد نظارت بر تولیدات نمایش خانگی را به صدا و سیما واگذار نماید.

نظارت بر نمایش خانگی صداوسیما یا وزارت ارشاد؟

با گذر از عدم مهندسی پیام در این برنامه و آسیب های مختلف فرایند  نظارت صدا و سیما بر نمایش خانگی، نکته ای که حائز اهمیت است عملکرد وزارت ارشاد در پیشبرد اهداف سازمان صدا و سیما و پویایی فرهنگی جامعه است.

رسانه ملی با برخورداری از ظرفیت بالای نیروی انسانی ،همواره تحت فشار ارگانها، سازمانها و حوزه های نظارتی فراوان است و به همین علت نمی تواند به عنوان یک رسانه پیشرو عمل کند. در حوزه موسیقی و نمایش این وزارت ارشاد است که با تابوشکنی ها در طول زمان راه را برای برنامه سازان و مدیران صدا و سیما باز می کند.

دوگانه نیاز و مصلحت

از آنجایی که در حوزه تولید موسیقی و فیلم و سریال ، برای بخش خصوصی میل و نیاز مخاطب به مصلحتها ارجحیت دارد و بر خلاف سیاست های صدا و سیما ضرورت بازگشت سرمایه مطرح است. همین امر منجر به بروز فرم های تازه، سدشکنی های محتوایی و در نهایت ارتقاء سلیقه مخاطب خواهد شد که  به تدریج ، ناظران بیرونی سازمان صدا و سیما را ملزم به تغییر در رویه گذشته خواهد کرد.

این فرایند می تواند مانع شکل گیری فرهنگی ایستا در جامعه باشد و ضدفرهنگ های بیرونی نمی توانند به راحتی به فرهنگی پویا رسوخ کرده و مسیر آن را تغییر دهند. حال با پذیرفتن این فرضیه اگر شبکه نمایش خانگی را سازمان صدا و سیما اداره کند، نه تنها شبکه نمایش خانگی که وابسته به بازگشت سرمایه است به قول دبیر شورای عالی تهیه کنندگان سینما نابود خواهد شد؛ بلکه فضای رقابتی در حوزه تولید محتوا نیز از بین خواهد رفت و دیگر رسانه پیشتاز و تابوشکنی نخواهد بود.

این عدم پویایی فرهنگی نه تنها به نفع هیچ رسانه ای در داخل کشور نیست بلکه در نهایت شبکه های فارسی زبان ماهواره ای از آن سود خواهند برد.