شورای سینما،حلال مشکلات یا مشکل ساز؟!

شورای سینما،حلال مشکلات یا مشکل ساز؟!|سرزمین هنر|سینما|سیدرضا اورنگ

تشکیل شوراها از گذشته تاکنون برای تسریع کار و حل سریع و اصولی مشکلات بوده و هست.پیش از اینکه قانونی در جهان و ایران برای تشکیل شوراها تصویب شود،از زمان های دور،در قبائل و روستاهای دور افتاده نیز از این نوع شوراها تشکیل شده بود.

نفس وجود شورا خوب است،به شرطی که حلال مشکلات باشد و کار مردم هر جامعه ای را راه بیندازد.

پس از انقلاب قانون شوراهای شهر و روستا در مجلس تصویب شد.پس از گذشت چند سال انتخابات آن برگزار و اولین اعضای شوراهای شهر و روستا مشغول به کار شدند.

همین شوراهای تازه تاسیس که برای تسریع کار خدمات شهری و رفع مشکلات مردم تشکیل شده بودند،محلی شد برای درگیری ها و عقده گشایی های سیاسی!هرکس می خواست رقیب را از بین ببرد.

بسیاری از افرادی که برای این شوراها کاندید شدند ،نه دغدغه رفع مشکلات مردم را داشتند و نه کار جمعی.برخی دغدغه های سیاسی داشتند و بعضی دیگر دنبال منافع شخصی بودند!

در طول سال هایی که شوراهای شهر و روستا راه افتاده اند،همگان شاهد منازعات شدید سیاسی از طرف برخی از اعضا و سوءاستفاده از مقام در گروهی دیگر بوده اند.در همین چند سال اخیر بسیاری از اعضای شوراها به خاطر سوءاستفاده از موقعیت خود دستگیر یا اخراج شدند.

با وجود همه مشکلاتی که شوراهای شهری و روستایی به وجود آورده اند،کسی با ماهیت آنها مشکل ندارد،مشکل در عملکرد اعضاست.

شوراهای سازمان سینمایی کاربردی نیستند

تشکیل شوراهای مختلف در عرصه هنر،به خصوص سینمای ایران،نه تنها حلال مشکلات نبوده،بلکه بر شدت و تعداد آنها نیز افزوده است.

اکنون در سازمان سینمایی وزارت ارشاد،تعداد زیادی شورا وجود دارد که نه کاربردی هستند و نه به کار سینما آمده و می آیند.یکی از آنها شورای پروانه ساخت است که به جز دردسر و ایجاد درگیری و دلخوری،عایدی دیگری برای سینمای ایران و اهالی اش نداشته و ندارد.

در دولت اسبق،شورای عالی سینما تشکیل دادند و چند جلسه ای هم برگذار کردند. تشکیل این شورا چه تاثیر مثبتی بر سینمای ایران داشت؟هیچ!خیلی زود نیز رنگ باخت و در دولت سابق هم کلا منسوخ شد.

چند روز پیش نیزهیات دولت تصویب کرد تا شورای سینما تشکیل شود.با توجه به تجربه گذشته و آسیب هایی که شوراهای مختلف به جسم و جان سینمای ایران زده است،معلوم نیست چرا چنین چیزی تصویب شده و به چه کار می آید!

هرچه تعداد این گونه شوراها در عرصه هنر و سینما بالاتر رود، وضعیت سینمای یاران افت کرده و به جایی خواهد رسید که تنها نامی خشک و خالی را یدک خواهد کشید.

این همه شورا در سازمان سینمایی وزارت ارشاد وجود دارد،کدام یک دستاوردی را برای سینما و سینماگران ایران داشته و دارد؟

تشکیل شورا به یک اپیدمی در وزارت ارشاد تبدیل شده است،چپ می روند و راست می آیند،یک یا چند شورا تشکیل می دهند!

شورای صنفی خودش تشکیلاتی اضافه است،اما چندی پیش شورای عالی اکران هم تشکیل شده بود!

نهادهای دولتی سینمای آمریکا و کشورهای صاحب سینما با تشکیل شوراهای مختلف و متوالی بر صدر سینمای جهان نشسته اند؟کدام تشکیلات دولتی توانسته و می تواند باعث رونق و پیشرفت سینما شود؟

چرا زمانی که شورای صنفی نمایش تشکیل نشده بود،اکران فیلم ها این همه مشکل نداشت؟پیش از انقلاب که اکران فیلم ها ساده ترین کار ممکن بود،آیا توسط شورایی ساماندهی می شد؟

اگر دخالت دولت در امور سینما به حداقل برسد و تمامیت خواه های بخش خصوصی نیز سرشان به کار خود باشد و نخواهند برای کل سینمای ایران تعیین تکلیف کنند،بی شک تمام مشکلات در چشم برهم زدنی حل خواهد شد.

رسیدن به ثروت های افسانه ای در آشفته بازار سینما

مشکل اینجاست که عده ای در آشفته بازار سینما بدون زحمت خاصی به ثروت های افسانه ای رسیده و می رسند.مشخص است که این افراد معدود نخواهند مشکلات سینما حل شود.زیرا اگر حل شود،آنان دیگر به راحتی نمی توانند از سینه خشکیده مادر سینما ارتزاق کرده و هر روز فربه تر شوند!

برای همین است که پشت پرده نشسته یا سنگ اندازی می کنند و یا مدیران کارنابلد دولتی سینما را خام یا تحریک کرده که تصمیمات نادرست بگیرند تا بر حجم مشکلات افزوده شود.

سینمای ایران را اگر دولتی ها و تمامیت خواهان بخش خصوصی به حال خود رها کنند،مشکلی نخواهد داشت.اگر مدت هاست دچار مشکل و بحران شده،به خاطر سنگ اندازی و مشکل تراشی این دو گروه است.

چرا دولتی ها و تمامیت خواهان هیچ نیروی مستقل و کاربلدی را به بازی نمی گیرند؟چون می دانند متخصص کاربلدی که دلسوز سینماست، هرگز نخواهد گذاشت مشکل سازان دولتی و خصوصی هر بلایی که می خواهند سر سینما بیاورند.برای اینکه جلوی زیاده خواهان و آسیب زنندگان را می گیرند.

وقتی وزیر ارشاد یا رییس سازمان سینمایی با حوزه کاری خود آشنا نبوده و متخصصان دلسوز را امین و مشاور خود قرار ندهند،برای اینکه ناکارآمدی شان کمتر به چشم بیاید،سعی می کنند با انجام کارهای فرعی ،از جمله تشکیل شورای سینما و دیگر شوراهای ناکارآمد،ضعف خود را پوشش داده و اذهان را منحرف کنند.