آقای وزیرارشاد روی قبر هنرمندان گرسنه خانه سازی نکنید!

آقای وزیرارشاد روی قبر هنرمندان گرسنه خانه سازی نکنید!|سرزمین هنر|فرهنگی

ایسنا:وزیرارشاد از آغاز پروژه ساخت مسکن هنرمندان از اوایل مهرماه ۱۴۰۲ خبر داد.

جناب وزیرارشاد،بشر برای ادامه حیات به چند فاکتور مهم نیاز دارد که رکن چهارم آن مسکن است.این در طول تاریخ و در سرتاسر جهان معمول است،حتی کمونیست ها نیز فریاد اول نان بعد مسکن را سر داده و می دهند.

بنابراین مسکن در اولویت اول انسان دیروز و امروز نیست، همچنان، نان مهم تر از همه است.

آقای وزیر،وقتی هنرمندی از نعمت سلامتی برخوردار نیست،امنیت شغلی هم نداشته و قرص نانی نیز نمی تواند ابتیاع کند،اصلا می تواند به مسکن فکر کند؟!

اگر می خواهید حامی هنرمندان گرفتار و بیمار باشید،اول معیشت آنان را بهبود بخشیده و امنیت شغلی برای شان ایجاد کرده،بعد اگر زحمتی نباشد برای مسکن آنان نیز فکری بکنید.

خودتان بهتر از هرکسی می دانید که برای خرید مسکن،حتی دولتی و تعاونی،درخواست کننده باید پولی را در ابتدای کار بپردازد و در طول ساخت نیز مبالغ هنگفتی مدام پرداخت کند تا شاید صاحب خانه شود.آیا کسی که آه در بساط و نان در سفره ندارد،می تواند چنین مبالغ سنگینی را پرداخت کند؟!

اگر خانه ها را به رایگان تحویل هنرمندان ندار قرار می دهید،خدا جزای خیرتان دهد،اما اگر قرار است پولی بگیرید،بی بضاعتان عرصه هنر،مطمئنا از این نعمت محروم بوده و دوباره کسانی که دست آنان به خوبی به دهان شان می رسد و جای نان جوین گوشت بریان بر سفره دارند،صاحب مسکن خواهند شد.

آقای وزیر،شما طرفدار کوخ نشینان هستید یا کاخ نشینان؟نمی دانید که دلالان همه جا در کمین هستند؟مطمئنا باشید در اینجا نیز حاضر هستند و به نام برخی از هنرمندان سرمایه گذاری و به کام خودشان برداشت خواهند کرد.در مسکن مهر نیز چنین اتفاقاتی افتاد و می افتد.

جناب وزیرارشاد،وقتی هنرمندان از درد گرسنگی و شرمندگی جان به جان آفرین می دهند،ساخت مسکن به نام هنرمندان و به کام دیگران، تنها یک شعار برای تبلیغات است و بس.

اگر از وجود دردمند هنرمندان،ابتدا درد گرسنگی را برطرف نکرده و گرد شرمندگی را از چهره درهم آنان نزدایید و مسکن سازی تبلیغاتی را شروع کنید،مانند آن است که روی قبر آنان خانه سازی می کنید.

آقای وزیر،شما خواسته یا ناخواسته به عنوان متولی فرهنگ و هنر این مملکت،نه وظیفه اداری،بلکه تکلیف شرعی دارید مشکلات معیشتی هنرمندان و اهالی رسانه را برطرف کنید.اگر به تکلیف عمل نکنید،حساب کارتان به کرام الکاتبین است!

جناب وزیرارشاد،محکمه صحرای محشر،دادگاه زمینی نیست که بتوان از آن به هر طریقی به سلامت جست یا حکم خفیف گرفت.آنجا قاضی دادگاه، خداوند منتقم و قاهر است.امکان ندارد بگذارد کسی که حق مردم را ناحق و حق الناس به گردن دارد،به راحتی از مکافات عمل بگریزد.هیچ بهانه ای را نپذیرفته و نخواهد پذیرفت.

همه و شما دانسته و می دانید که خداوند از حق خویش می گذرد،اما از حق مردم،هرگز.بنابراین بهتر است،پیش از زدن هر حرفی یا انجام عملی که رضایت خالق و مخلوق را در پی ندارد،به عاقبت و عقوبت آن فکر کنید.

آه مظلوم،دامن همه را خواهد گرفت،شاه و وزیر و وکیل نیز مستثنی نبوده و نخواهند بود.همیشه به عاقبت کار باید فکر کرد،نه سرخوشی چند روزه!