این فضای مجازی ،عجب فضایی است،گوشه خانه ات در این سوی کشور نشسته ای که یکباره عطر بهار نارنج شیرازی تمام خانه را پر می کند. فکر می کنی همین حالا توی حافظیه داری فال حافظ میگیری. یا شاید توی باغ ارم داری قدم میزنی و شاید توی حوض زیرزمین مقبره سعدی سکه می اندازی و با ماهی هاش حرف می زنی. من امروز پر کشیدم تا شیراز،با شعرهای یک شاعره جوان شیرازی؛ بانو شیرین ترابی متولد ۱۳۵۵. تا به حال دو مجموعه شعر با عنوانهای (برگهای احساس) و (قطاری در آشپزخانه )از او به چاپ رسیده. مجموعه ای با نام(درختی در دهان ماه )در دست چاپ دارد.هم اکنون ساکن شیراز است.
این هم چند نمونه از شعرهای شیرین خانم شیرین ترابی:
.
این که بهار فصل شکوفه هاست
دروغ است
من اولین بار خنده ات را
زمستان دیدم
«شیرین ترابی»
.
عشق
سرزده می آید
بی صدا چترت را برمی دارد
و نرم
نرم
به روزهای بارانی
تو را عات می دهد
«شیرین ترابی»
.
حصار
نام دیگر دختریست
که از پشت پنجره ی خیس
به تماشای بازی پسران همسایه می نشیند
از مجموعه ی قطاری در اشپزخانه
«شیرین ترابی»
.
به آمدنت که فکر می کنم
قطاری از میان اشپزخانه رد می شود
و تو از تمام پنجره هایش
دست تکان میدهی
و من دلم ضعف می رود
برای گرفتن دست هایت
«شیرین ترابی»
(از مجموعه ای قطاری در اشپزخانه)
.
به پسرم سپرده‌ام پاییز
بارانی بپوشد،
با جیب‌هایی اندازۀ ی دو دست
عشق
سرزده از راه می‌رسد
«شیرین ترابی»
( از مجموعه ی قطاری در آشپزخانه)
