در شانزدهمین و آخرین روز جشنواره بین المللی نمایش عروسکی تهران- مبارک “،غزل اسکندرنژاد” «ملاقات با گودو در کافه پایتخت با پانزده درصد تخفیف» را برای علاقه مندان در تئاتر شهر به نمایش درآورد. “داود رشیدی” در سال (١٣۴٧) نمایش “در انتظار گودو” نوشته ساموئل بکت را برای اولین بار در ایران به روی صحنه کشاند.
نمایش با این جمله شروع شد: «هیچ خبری نیست، نه کسی می آید و نه کسی میرود.»
نمایش یک داستان فلسفی است که داستان کارکنان ناامید و بی انگیزه ای را بیان میکند که دستیار گودو با یک پیام تلفنی کافه ی آنها را برای سخنرانی پنجاهمین سالروز افتتاحیه کافه به دلیل نداشتن دوربین انتخاب میکند. آنها با شنیدن این پیام به ذوق امده و …
در این نمایش گودو را به عنوان انگیزه ای برای زندگی بیان میکند و چهار شخصیت عروسکی هر کدام در طول نمایش با بیان سرگذشت خود ، به گفتن آرزوهای خویش به صورت موزیکال میپردازند و با انگیزه ی ایجاد شده منتظر موعود هستند.
در روز موعود گودو نمی آید پیام آوری از طرف گودو سخنرانی میکند و از سرگردانی های بی پایان بشر سخن میگوید.
نخستین اجرا از نمایشنامه “در انتظار گودو” در سال (١٩۵٣) در تئاتر” بابیلون”( پاریس) به روی صحنه رفت،جالب اینجاست که از بکت پرسیدند که منظورش از شخصیت گودو، چه یا که بوده است، بکت پاسخ داد: «اگر می دانستم، در نمایشنامه می گفتم.» پاسخ بکت، هشداری است آموزنده برای هر کسی که بخواهد به قصد کشف کلید فهم، آثار بکت را بخواند.
این داستان فلسفی تماشاچی را به فکر فرو میبرد و گودو هیچ وقت شناخته نمیشود و هر کس با فهم خود گودو را تشریح میکند.
در پایان نمایش با تشویق تماشاچیان از کارگردان و طراح عروسک ها قدردانی شد .
“غزل اسکندرنژاد” (کارگردان) نمایش را با یادی از “داود رشیدی” و قدردانی و تسلیت به “مریم عاشوری” که در صبح روز اجرا پدرشان را به خاک سپرده بود به پایان رساند.
