قصه فرهنگ و سینما را باید از نو نوشت!|سرزمین هنر|جبارآذین|سینما
واقعیت اینکه، فرهنگ،هنر وسینمای بیمار کنونی کشور ،مطلوب جمهوری اسلامی نیست و باید قصه و سرنوشت آن از نو نوشته شود و اداره و تولیدات هنری و فرهنگی و سینمایی و…با اهداف و برنامه های مسوولان، همسو گردد!
این خواسته و هدف مدافعان فرهنگ و هنر انقلابی واسلامی است که برای تحقق آن، اقدام هایی صورت گرفته و اقدام هایی فراوان ترهم در راه است.از همین رو افراد و گروه هایی که در پی اجرایی کردن برنامه خود هستند، در قالب نظریه پرداز و استراتژیست و استاد و پرچمداران جریان اعتقادی و بهم پیوسته گفتمانگران انقلاب اسلامی و جماعتی از فرهنگ شناسان و هنر ناشناسان، وارد میدان فرهنگ و سیاست شده و هجمه های گاه و بی گاه و سازمان یافته ای را ضد موجودیت و موقعیت و تولیدات فرهنگی و اهالی فرهنگ و هنر، شکل می دهند.
اینان صرف نظر از نیت ها و ایده ها و ایده آل های خود، آگاهانه فراموش کرده اند که بیماری ها و معضلات و انحراف ها و بی عدالتی ها و فسادهایی که امروزه دامان هنر و سینما را گرفته است، از کرات دیگر به پیکر نحیف فرهنگ تزریق نشده اند و بخش اعظم این بحران ها نشات گرفته از غلط ها، کجروی ها، فسادها و ندانم کاری ها و حیف و میل ها و غفلت های مدیران و دولت ها و سیاسیون است که به جای اهل فرهنگ و هنر، سال ها متصدی امور هنری و سینمایی بوده اند.
آنها با نشان گرفتن برخی از مشکلات و کاستی های فرهنگی و اخلاقی سینما، موقعیت را مناسب دانسته و به جای تلاش و همت و همکاری با اهالی سلامت سینما، برضد سینماگران و هنرمندان، حملاتی را آغاز کرده اند که قابل پیش بینی بود و ادامه خواهد داشت و نگارنده درده ها یادداشت هشدار دهنده و روشنگرانه درباره آن نوشته ام.
اکنون هم برخی از خواهندگان تغییر در سینما و فرهنگ منطبق با سلیقه خود، برخوردهای تند و اهانت آمیزی را جهت داده اند که چون همیشه از سوی آنها که باید!به دلیل محافظه کاری و منافع، بدون پاسخ مانده و به جز چند دلسوخته و زخمی سینما، اغلب سکوت کرده و یا مانند دار و دسته حاکم بر خانه سیاسی و تجاری و انحرافی سینما، با پلاکارت های زبونی و محافظه کاری در حاشیه ظاهر شده اند. بارها نوشته و گفته ام که فرهنگ و هنر و سینما به تحول و معماری نوین نیاز دارد، ولی این مهم، ازسوی اغلب سینماگران درک نشد و همچنان نمی شود.
مدافعان هنر و فرهنگ رسمی و دولتی، با قدرت کار خود را می کنند و هنرمندان و سینماگران با تفرقه و محافظه کاری تماشاگرند.
با وابستگان و خود و هنرفروشان و کاسبان سینما، حرفی نیست! من و مای منقد دلسوز، نه سر پیاز هستیم و نه ته آن، اما آنها که از راه سینما نان سلامت می خورند و خدمتگزار سینما و هنر هستند، چرا ساکت اند؟آیا می خواهند مانند آن سینماگر و…زیر آوار ساختمان فرسوده سینما بمانند؟!