فرصتی برای مجیدی
سمیرا عالم پناه
پروژه محمد رسول االه در سکوت خبری کلید خورد اما بعدها اخبار بسیاری از گوشه و کنار این فیلم به گوش رسید، از دست دوز بودن لباس های که در فیلم استفاده شده تا عوامل هالیوودی ان خبر از فیلمی می داد که مخاطب ایرانی سال هاست منتظر آن است.
باید گفت محمد رسول الله یک فیلم با هزینه تولید بسیار سنگین است ، هزینه ای که داد خیلی از اهالی سینما را درآورد و باعث شد بسیاری از سینمایی ها موضع های غالبا تندی علیه فیلم بگیرند.
بالاخره زمان موعود فرا رسید فیلم با حاشیه های بسیاری اکران شد از اختصاص دادن بیشترین سالن نمایش گرفته تا بیلت گران،.می شود به جرات گفت گرانترین بلیت سینمای ایران!
فیلم با استقبال خوب مخاطب مواجه شده البته باید دید فروش فیلم چقدراست زیرا در اوضاع فعلی سینمای ایران دیگر فروش میلیاردی یک فیلم افتخار نیست اگر فیلمی بالای سه میلیارد فروخت آن وقت می توان گفت فیلم با اقبال تماشاچی روبه رو شده است.
فیلم را در یکی از بهترین پردیس های سینمای دیدم چون میدانستم تصویر و کیفیت صدا در این فیلم مخصوصا حرف اول را می زند!
تبلیغات فیلم و پشت صحنه هالیوودی فیلم این نوید را به شما می دهد که قطعا با فیلمی روبه رو هستید که دارای استانداردهای جهانی است.
آن چیزی که در ابتدا از فیلم می بینید طراحی صحنه و نو پردازی نسبتا خوب فیلم است اما با گذشت زمان مخاطب متوجه حقیقت های بسیاری درباره فیلم می شود ، ای کاش مجیدی بجای اصرار ورزیدن برای داشتن صحنه و فضاهای شاعرانه در فیلم بر متن بیشتر تمرکز می کرد ، فیلم یکدست و یک پارچه نیست شخصیت ها در زمان گم می شوند ، تعلیق ندارن گویی با یک داستان یک خطی مواجه هستید که اخرش را می دانید.
لحظاتی از فیلم در شعب ابیطالب می گذرد درست در همین لحظات است که فراموش می کنیم فیلم درباره ی کسیت ؟ کارگردان به طور سلیقه ای هر رخداد را در هر جایی از فیلم که دوست داشته گذاشته است مخاطب می ماند در کجای زندگی پیامبر قرار گرفته ، شاید بتوان گفت کارگردان ریتم را فدای دیگر عوامل فیلم کرده است .
اما آن چیزی که توی ذوق میزند دیالوگ های فیلم است شاید کارگردان بیشتر باید باید روی نحو و بیان آن ها فک می کرد با اینکه گفته می شود برای تمامی لهجه های مورد استفاده در فیلم استادهای مجرب و مختص همان زبان به کار گرفته شده اما شما در نهایت چیزی جز لهجه و بیان فارسی امروزی در فیلم نمی بینید!
در صورتی که در چنین فیلمی باید ادبیان خاص خودش را دید و شنید.
فضاهای زیبا در فیلم زیاد به چشم میخورد ، موسیقی فیلم را می توان تاثیرگذار ترین جز فیلم دانست و تا سال ها می توان از موسیقی خوب فیلم از آن نام برد.
بر خلاف موسیقی فیلم صحنه ها و پلان های زایدی در فیلم میبینیم ، صحنه های بسار بی مورد از بازار شهر یا رفت آمد بی مورد به اصطاح اهالی شهر درمقابل دوربین.
مجیدی و تمام کارگردان ها می دانند بر طبق قانون نباید چهره معصومین را در سینما و تلویزیون نشان بدهند و قانون است ای کاش آقای مجیدی فکری به برای این معضل می کردن تا جا به جایی بی مورد دوربین ، گرفتن نماهای بی مورد دور و نزدیک یا نشان دادن موهای پریشان در باد فکر دیگری میکرد تا اسباب تفریح مخاطب در سالن سینما نشود.
ای کاش مجیدی قدر این فرصت را بیشتر میدانست و از فرصت های که در اختیارش قرار گرفته بود بهترین استفاده را می کرد تا نام خود را در کنار بهترین فیلم سازان این ژانر قرار می داد.