ساخت فیلمفارسی رفتن به قهقراست!

سید رضا اورنگ

زمان هرگز از حرکت باز نایستاده و نخواهد ایستاد. برای پیشرفت در کار، زندگی و هنر، باید همراه و همگام با زمان بود و حتی یک لحظه هم از آن نباید عقب افتاد.

تمام کسانی که در حرفه خود پیشرفت داشته اند، به خاطر این بوده که نگاه شان به آینده بوده و تنها نیم نگاهی به گذشته داشته اند؛ آن هم فقط برای استفاده از تجارب.
در عالم هنر نیز، هرگز نمی توان به عقب بازگشت یا متوقف شد، زیرا یک لحظه غفلت باعث هلاکت هنرمند در مهلکه بی هویتی و تکرار خواهد شد. متأسفانه در ایران، همواره رجعت به گذشته وجود داشته که آسیب های غیر قابل جبرانی را بر پیکر هنر و ادب وارد کرده است.

سبک بازگشت در ادبیات

در دوره صفویه، سبک هندی رایج بود و شاعران بزرگی در این عرصه یکه تازی می کردند.بسیاری از این شاعران،شعر را از پس دیوار بلند کاخ ها به میان مردم آوردند و عطر و بوی مردمی به آن دادند.شاعرانی بودند نکته سنج و نغز گو که با تشبیهات ساده و گاه پیچیده،روح شعر را جلا می داند.در این دوران که شعر ،همراه با زمان پیش می رفت، عده ای شاعر پرگو و دور از هنر نیز هزاران بیت ضعیف سرودند که نه در دل مردم ته نشین شد و نه در ذهن ادبیات ماند.همین بهانه ای شد تا عده ای شعر سبک هندی را ناپسند شمرده ، رجعت به گذشته کرده و پیرو شاعران قدیم شوند تا به وادی تکرار مکررات بیفتند که افتادند.

سبک بازگشت بزرگ ترین ضربه را به ادبیات و شعر ایران زد و باعث عقب ماندگی شد. اگر همان موقع به جای عقبگرد رو به جلو حرکت می کردند، ادبیات و شعر ما درجا نمی زد.

 

فیلمفارسی
فیلمفارسی

سینمای ایران و فیلمفارسی

سینما از هنرهایی است که نگاهش باید همواره به جلو باشد،اگر چنین نباشد سریع تر از آنچه که فکرش را بتوان کرد مخاطبان را از دست خواهد داد. پیشرفت سینمای هالیوود مدیون نگاه به آینده و به روز بودن است. اگر غیر از این بود، سینمایی وجود نداشت.

در میانه دهه پنجاه، سینمای فیلمفارسی ورشکست شد. در آن زمان فیلم های تفکر برانگیز کمتر ساخته شده یا مخاطب نداشت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی سینمای ایران،بعد از کمی رکود،حرکتی رو به جلو را آغاز کرد که مخاطبان نیز از ساخت چنین فیلم هایی استقبال کردند. در حقیقت انقلاب باعث پیشرفت سینما شد، اما دیری نپایید که محدودگران با ایجاد محدودیت ها، چرخ سینما را کند کرده تا در آینده ای نه چندان دور از حرکت باز ایستد.

ممنوعیت اکران فیلم خارجی، زمینه سازی بازگشت به فیلمفارسی

یکی از بدترین عملکرد محدود گرایان ممنوعیت اکران فیلم های خارجی بود که نفس سینمای ایران را گرفت و از تنفس انداخت.متأسفانه مدیران و تهیه کنندگان محدود گرا ،عمداً موجب شدند تا سینمای ایران به فیلمفارسی بازگشت داشته و دوباره فیلمفارسی سازان درسینمای بی صاحب ایران جولان دهند.

در حال حاضر سینمای ایران در بدترین وضعیت خود در طول تاریخ به سر می برد.

کار به جایی کشیده که استاد سینما نیز که زمانی دم از سینمای نوین می زد به جمع فیلمفارسی سازان بپیوندد و در این مهلکه دست و پا بزند.از همه بدتر اینکه تهیه کنندگان این گونه آثار سخیف،به شدت از این فیلم ها حمایت کرده و گریبان خود و دیگران را دریده و می درند.
جای تأسف دارد که برخی از به اصطلاح خبرنگاران از این نوع فیلم ها و عوامل شان حمایت کرده و این عمل سبب شد امر به فیلمفارسی سازان مشتبه شده و برای دیگر فیلمسازان و حتی سازمان ها شاخ و شانه بکشند.

بازگشت به سینمای فیلمفارسی، آن هم در دورانی که سینمای جهان اعجاب می کند، یعنی رفتن به قهقرا و نابودی کامل.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

31 − = 27