تلویزیون ، آفتاب و لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی

تلویزیون ، آفتاب و لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی | سرزمین هنر | تلویزیون . کرونا اگر برای همگان تهدید بود و هست، برای پژوهشگری همچو من علاوه بر تهدید، فرصت بود.

تهدید از اینکه مرا هم بیست روز به بازی مرگ و زندگی گرفت و سه هفته در خانه قرنطینه شدم. فرصت از اینکه باعث شد با عینک پژوهش، بیست روز به طور شبانه روزی تمام شبکه های تلویزیون رسانه ملی را رصد کنم تا ببینم مردم چه می بینند.

اصولاً افراد محقق، اهل قسم خوردن نیستند ولی اجازه بدهید من قسم یاد کنم که تلویزیون ما برای ایجاد امید و نشاط برای مردم هیچ برنامه ای ندارد.

بخش اخبار صدا و سیما که مدتهاست به منبع پمپاژ اخبار منفی و یاس آور تبدیل شده است.

از اخبار مرگ و میر کرونا گرفته تا حواشی آن، از اخبار منفی اقتصادی تا دادگاه های اختلاس و دزدی بزرگان و مسئولین نظام. از گرانی ارزاق عمومی در کف بازار تا بازی دلار و سکه و خودرو و غیره.

دست خالی تلویزیون

الان در هفته وحدت و میلاد باسعادت حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم به سر می بریم، خدا وکیلی تلویزیون هیچ برنامه نشاط بخشی ندارد.

مردم در این مقطع غم آلود جامعه، نیاز مبرم به امید، نشاط، طنز و موسیقی دارند ولی تمام هنر تلویزیون شده پخش تصاویر غمبار و حزن آور.

مدیران تلویزیون هنوز باور نکرده اند که ماههای محرم و صفر تمام شده است. ایشان اصلاً متخصص تولید برنامه اندوه ساز هستند.

هنوز ساز تلویزیون روی نت روضه و غم کوک شده است. اکثر شبکه ها شده روضه خوانی مداحان یا خطابه این روحانی و آن آخوند. این است که برای ولادت حضرت محمد(ص) دست رسانه از برنامه شاد خالی است.

عظم البلاء در شبکه ها

تمام شبکه های تلویزیون رسانه ملی گویا مسابقه گذاشته اند تا هر کدام دعای عظم البلاء را بیشتر و با آب و تاب غم انگیز بیشتری پخش کنند. هر چه غم انگیزتر برنده تر، قبل از خبر ۲۱ این امر بیشتر مشهود است.

غافل از اینکه این دعای عظم البلاء در پایان به امید و نشاط ختم می شود اما با تصاویر اندوه باری که بر آن دعا پیوست شده، ما رسانه ای ها فقط سیگنال غم را به سوی مخاطب روانه می کنیم نه امید و نشاط را.

در متن دعای معصومین، همیشه درکنار توسل، امید هم دیده می شود اما نمی دانم چرا برنامه سازان و مدیران تلویزیون فقط به اشک و زاری و گریه در ضبط و پخش دعاها، توجه دارند.

به هر حال این تلویزیون،  آن تلویزیون رسانه ملی نیست که مدیران ارشد آن بارها و بارها دم از تولیدات فاخر زدند و می زنند.

به عنوان یک فعال رسانه ملی و پژوهشگر، این نکته ها را هم به دفتر معاونت سیما و هم به اداره کل روابط عمومی و ۱۶۲ بازتاب داده ام اما گویا آنها تمایلی به بازبینی مسیر حرکت خود ندارند و با همان دست فرمان کلیشه ای خود می خواهند ادامه راه دهند، و شاید علاقه دارند این موتور فرسوده در جا کار کند.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

89 + = 93