بهزاد عشقی، دایره المعارف سینمای ایران
بهزاد عشقی، دایره المعارف سینمای ایران | سیدرضا اورنگ | سینما | سرزمین هنر
سینمای جهان و ایران، بخش مهمی از ماندگاری خود را مدیون منتقدان و روزنامه نگاران سینمایی است.
اگر نبودند این مردان و زنان قلم به دست و با سواد، تاریخ سینما ابتر می ماند و بسیاری از وقایع آن به دست فراموشی سپرده می شد.
ایران فرهنگ خیز هم منتقدان و روزنامه نگارانی داشت که تاریخ سینمای ایران را رقم زدند و فانوس راه شدند.
بهزاد عشقی یکی از این منتقدان توانا و چیره دست است که عمری را در فضای هنر و سینمای ایران نفس کشیده و می کشد.
عشقی مردی است اهل مطالعه که هرگز از قافله پیشرفت عقب نمانده و نمی ماند.او نه تنها با هنر سینما آشناست ،بلکه با تئاتر، فلسفه و ادبیات نیز بیگانه نیست.
عشقی تا کنون چند نمایش روی صحنه برده و چندین فیلمنامه نیز نوشته است. وی پیش از انقلاب نویسندگی را شروع کرد و تاکنون نیز بی وقفه ادامه دارد.
بهزاد عشقی ، تاریخ سینمای ایران
گیله مردی است از تبار مردان سختکوش گیلان زمین که در شهر و دیار خویش، یعنی رشت زیبا و خاطره انگیز مانده و در آموزشگاه خود همراه با دختر هنرمندش به آموزش جوانان و نوجوانان مستعد دیار میرزا کوچک خان بزرگ می پردازد.
عشقی تا کنون چندین جلد کتاب نیز درباره سینما منتشر کرده است.
وی تحلیلگری با دانش است که هنگام نوشتن نقد یا تحلیل فیلم ،به تمام زوایای آن توجه دارد و مانند یک جراح حاذق اثر را جراحی کرده و ناگفته های آن را روی کاغذ می آورد.
کمتر کسی را در عرصه نقد سراغ دارم که با تاریخ سینما،به ویژه سینمای ایران تا این حد آشنا باشد.
وی در حقیقت دایره المعارف سینمای ایران است و هر اتفاق سینمایی را می توان از او پرسید و جواب دقیق گرفت.
بیشتر علاقه مندان سینما و نقد، بهزاد عشقی را با نقدها و تحلیل های یگانه اش در ماهنامه فیلم می شناسند.
هرچند که افراد بیشماری در این مجله می نوشتند و می نویسند،اما نقدهای عشقی یک سر و گردن بالاتر از همه بوده و هست.
عشقی و ماهنامه فیلم
ماهنامه فیلم بیشتر شهرت خویش را مدیون منتقدانی است که نقد شان در این نشریه چاپ می شد و می شود، به خصوص استاد بهزاد عشقی که سال های مدیدی است تحلیل هایش صفحات این مجله را زینت می دهد.
او مرد بی ادعایی است که از روی عشق و صداقت می نویسد،برای همین است که نوشته هایش حکم کیمیا دارد.
اخیرا مستندی ساخته شده درباره ماهنامه فیلم که در آن اشاره ای به یکی از پایه های محکم این مجله، یعنی بهزاد عشقی نشده که جای تعجب دارد!
بسیار عجیب است که فیلمسازی درباره ماهنامه فیلم و منتقدان ایرانی مستند بسازد،اما استاد عشقی را از قلم بیندازد!
این می تواند نشان دهنده این مهم باشد که یا فیلمساز دانش کافی در این عرصه نداشته و یا از روی عمد نام بزرگ او را از قلم انداخته. آنچه آدمی را می آزارد این است که سردمداران این نشریه به فیلمساز نهیب نزده اند که چرا استاد عشقی را نادیده گرفته است؟مگر می شود او را با این همه دانش سینمایی و سابقه درخشان ندید گرفت؟!
ظلم آشکار
دوست دانشمندم بهزاد عشقی، هرگز به این مسائل فکر نکرده و نمی کند، زیرا عاشق سینما و نوشتن است و این دو پدیده برایش از نان و نام مهم تر هستند.
یاد نکردن از بهزاد عشقی در این مستند، ظلمی آشکار بر تمام موی سپیدانی است که عمرشان را در راه سینما و نقد گذرانده و می گذرانند.
نمی دانم نام این مستندساز کیست؟اصلا هم نمی خواهم بدانم نام کسی که این چنین ظلمی را به ساحت سینما و نقدنویسی روا داشته چیست!