ساعت کاسبی ، ساعت اداری! | سرزمین هنر | ملانصرالدین دست پشت کمر زده و مدام طول حیاط را بالا و پایین رفته و زیر لب با خودش حرف می زد.
هر از گاهی نیز مقابل الاغش که گوشه ای بسته شده بود می ایستاد،چشم به چشم او می دوخت و می گفت:عجب روزگاری…عجب…الاغ هم سری تکان می داد و ملا دوباره به قدم زدن مشغول می شد.
طاقت نیاوردم،جلو رفتم و گفتم:تمام وجودم فدایت باد،چرا چنین پریشان و آشفته ای؟زمین و زمان زیر بار ناراحتی و اخم تو تاب از کف می دهند!
نگاهی به من کرد و گفت:دهانت را ببند ای چاپلوس…
برای اولین بار بود که به حقیر چنین لقبی داد،اجبارا سه نقطه گذاشتم تا نه بدآموزی شود و نه این عنوان بر جبینم بچسبد و در دهان های بی چاک بیفتد!
گفتم:هرچه می گویید درست،اما….
کاسبی بدون پاسخگویی
میان حرفم پرید و فریاد کشید:همین افراد مداهنه گویی چون تو هستند که مدیران هنری و سینمایی را این قدر جسور و خودخواه کرده اند که هرکاری دوست دارند انجام می دهند و به هیچ کسی نیز خود را ملزم به پاسخگویی نمی دانند!
گفتم:دوباره چه دسته گلی این مدیران دسته گل به دست به آب داده اند؟
کمی آرام تر شد.نفسی کشید و گفت: می دانی که من برای کار خود،حتی نجات جان نیز حاضر نیستم پیش مدیری بروم و گردن کج کنم،اصول اخلاقی ام اجازه نمی دهد.
گفتم:می دانم و می دانند.
گفت:خانم یکی از سینمایی های گرفتار به من رو انداخت که ای ملا دستم به دامنت،زندگی ام به واسطه بیکاری مدام همسرم در حال پاشیدن است،
تو که پیش مسوولان و مدیران نیمچه اعتباری داری،کاری بکن که شوهرم از منجلاب بیکاری بیرون آید.مانند همیشه گفتم چشم.
در زمان اداری تماس بگیرید!
گفتم:خدا خیرت دهد،حتما کارش را در چشم به هم زدنی راه انداختی؟
با دو دست محکم بر فرق سرم کوبید و گفت:خاک دو عالم بر سرت باد که بعد از ۳۰ سال روزنامه نگاری و قلم زنی،هنوز مدیران هنری و سینمایی را نمی شناسی!
سکوت کردم و هیچ نگفتم،یعنی نمی توانستم بگویم.
ملا نگاهی از سر عذر به من انداخت و گفت:اول وقت به دفتر یک مدیر سینمایی زنگ زدم و قرار ملاقات خواستم.کسی که گوشی را برداشته بود گفت: در زمان اداری تماس بگیرید!
فکر کردم مرا نشناخته،گفتم: من ملانصرالدین هستم.
گفت هرکه می خواهی باش،فقط در ساعات اداری تماس بگیرید!
گفتم: مگر ساعت ۹ صبح وقت اداری نیست؟
گفت:ساعت اداری مدیر ما چهار الا پنج بعد از ظهر است!
ساعت اداری یا کاسبی
به موبایل همان مدیر زنگ زدم و ماجرای ساعت اداری و منشی اش را شرح دادم.
گفت:به دل نگیر.بنده خدا به وظیفه اش عمل کرده است!ساعت کاری من از همان زمان شروع می شود!
گفتم:رسم است که از صبح کار اداری آغاز شود،حتی در دوران کرونایی!
گفت:صبح،ساعت کاسبی ماست،بعد از ظهر ساعت اداری شروع می شود.در ساعات ادری بیا تا ببینم چه می گویی،ساعات کاسبی مزاحم اوقات شریفم مشو!
گفتم:این چه حرفی است که می زنید،مگر با هم شوخی داریم؟
با عصبانیت گفت:انتظار داری شرکت کاغذ فروشی ام را در این ایام پر رونق رها کنم و به درخواست های تو و اهالی سینما گوش دهم؟!اصلا من مدتی گرفتارم و باید به شرکت های دیگرم نیز سرکشی کنم.
گفتم:تعجیل دارم،موضوع حیاتی است و اگر زمان بگذرد ممکن است فاجعه ای پدید آید!
گفت:حال که تعجیل داری با شریکم تماس بگیر،ببخشید همکار اداری ام!
گفتم: سرانجام کار چه شد؟
ملا گفت:به آن مدیر هم زنگ زدم.او نیز گفت در شرکت شریک کاسبی و همکار اداری اش مشغول کاغذ فروشی است و ساعات کاسبی مزاحمش نشده و در ساعات اداری به حضورش شرفیاب شوم!
گفتم:حتما در ساعات اداری رفتی و کارت را راه انداختند.
به سمتم آمد که دوباره دستانش را با سرم آشنا کند.دست روی سرم گذاشتم،از زدن پشیمان شد و گفت:فکر می کنی این مدیران کاسب مسلکی که نه دغدغه نان دارند و نه خدمت به مردم،کار کسی جز خودشان را راه می اندازند؟!
مرا رها کرد و چشم در چشم الاغش دوخت و گفت:تا آنجا که ما می دانیم،در همه جهان مدیران نیز باید در ساعات اداری،یعنی از صبح تا بعد از ظهر در محل مدیریت شان حضور پیدا کرده و به رتق و فتق امور مردم بپردازند.
کجا در آن ممالک،به خصوص پیشرفته برای مدیران دو ساعت کاسبی و اداری وجود دارد؟
!ما هم در این مملکت مدیر بودیم،آفتاب نزده سر کار حاضر می شدیم و مهتاب درآمده از اداره بیرون می زدیم.هرگز در زمان مدیریتم کارمندی از من زودتر به محل کار نرسید و دیرتر بیرون نرفت.
برخی از این مدیران هنری و سینمایی جزو عجایب هستند.هرکدام چند شغل دارند،اما به پست مدیریت نیز چسبیده و مدام برای دیر آمدن شان بهانه می آورند.
یکی می گوید صبح ها از بچه ام نگهداری می کنم!دیگری ادعا دارد که بفرموده مجبور است چند جا مشاوره دهد!دیگری می گوید برای چرخش امور مملکت تکلیف دارد در چند سنگر بجنگد و….