بایکوت فرامرز قریبیان توسط رسانه هاومنقدان حزبی | جبارآذین | در ایام برگزاری جشنپاره ضد ملی و ضد فجر نامدیران سینما، فرامرز قریبیان، بازیگر بزرگ و مانای سینمای کشور به عنوان اعتراض به نامدیران آلوده و مناسبات ناسالم و ابتذالگرایی در سینما، ضمن افشای بخشی از آلودگیهای سینما، از سینمای ایران خداحافظی کرد.
این اقدام به حق، ولی غم انگیز او جای توجه و بحث و تحلیل داشت، ولی عامدانه و به دستور و سفارش آنهایی که مخاطب اصلی سخنان قریبیان بودند، توسط سینماگران، رسانه ها و منتقدان وابسته، حزبی و مزدبگیر نادیده گرفته شد. انگار اتفاقی رخ نداده و بزرگی از سینمای آلوده و قبیله ای کشورخداحافظی نکرده است!
نکته اینکه، افزون بر وابستگان دولتی، برخی ارگانی ها و گروهی از مدعیان عنوان مستقل در سینما و رسانه با جماعت نخست، هم داستان شده و فرامرز قریبیان و حرکت اعتراضی او را بایکوت کردند. سکوت و بایکوت، حربه مدافعان سینمای آلوده و مبتذل است که روی رسانه ها و سینمای پیش از انقلاب را سفیدکرده اند.
در دوران سلطه فیلمفارسی در سینما، “آذر شیوا” بازیگر مطرح سینمای آن روز، به عنوان اعتراض به فساد و ابتذال در سینمای پیش از انقلاب،جلوی درب دانشگاه تهران رفت و به آدامس فروشی پرداخت.
او با این کار، فریاد اعتراض خود را بلندکرد و نشان داد که آدامس فروشی در خیابان، شرف دارد به بازی در فیلم های مبتذل. جالب آنکه، تمام رسانه های رسمی و غیر رسمی، اقدام آذر شیوا را در آن زمان پوشش خبری دادند، اما اعتراض قریبیان محترم در سینمای پس از انقلاب، باسکوت و بایکوت روبرو شده است!
به نظرشما اقدام و واکنش اهالی سینما و رسانه ها در آن زمان به ابتذال نزدیک بود، یا برخوردهای بد و غیرحرفه ای و غیرانسانی برخی سینمایی ها، منقدان و رسانه ای های امروز در بایکوت فرامرز قریبیان ؟