اگر خورشید بمیرد

اگر خورشید بمیرد نوشته اوریانا فالاچی است. یک بار به دست بهمن فرزانه ترجمه شد و اکنون عاطفه نریمان کتاب را از ایتالیایی به فارسی برگردانده و انتشارات نگاه آن را وارد بازار کتاب کرده است.

اوریانا فالاچی در ۲۹ ژوئن سال ۱۹۲۹ در زمان زمامداری موسولینی در فلورانس به دنیا آمد.

نه ساله بود که جنگ جهانی دوم شروع شد و پدر او که از موسولینی نفرت داشت، وارد جنبش مقاومت زیرزمینی شد.

اوریانا هم گرچه بعدها نوشت که دو طرف جنگ تفاوت چندانی نداشتند اما به پدر کمک می‌کرد و تا پایان جنگ تجربه‌های وحشتناکی را پشت سر گذاشت. هنوز بیست ساله نشده بود که نوشتن در روزنامه‌ها را آغاز نمود و به قول خودش قدرت واژه‌ها را کشف کرد.

به خاطر قدرت بیان بالا، درک خاص سیاسی، جسارت فوق‌العاده به سرعت از نویسنده ستون کوچکی در یک روزنامه محلی، به خبرنگاری بین‌المللی که برای تعدادی از معتبرترین نشریات اروپا قلم می‌زد تبدیل شد. هر جای دنیا که در آن زمان کانون خبری و رسانه‌ای جنگ قدرت بین زورمداران می‌بود او را به خود جذب می‌کرد.
اگر خورشید بمیرد کتابی از اوریانا فالاچی است که چیزی است شبیه به خاطره/جستار نویسی روایت یک سال کار تحقیقاتی فالاچی درمورد فضانوردان آمریکا است. آن هم در سالهایی که سفر به ماه مساله ای باب روز بوده است و اگر خورشید بمیرد شرح سفر او و اطلاعاتی است که در مورد فضانوردی و زندگی و کار در ایستگاه های فضایی به دست آورده است.
فالاچی با هشت فضانورد مصاحبه کرده است و از آنها در مورد چرایی انتخاب شغلشان, احساساتی که حین پرواز یا تمرینات رنجشان می دهند, واکنش و احساسات خانواده هاشان, پرسیده است.
فالاچی با کنجکاوی در مورد واکنش همسران فضانوردان که به طور متوسط سی و پنج سال دارند می پرسند. چراکه همگی فضانوردان متاهل هستند.
فضانوردان طبق توصیفات فالاچی قهرمانان جهان مدرن هستند که هوش و توان بدنی شان بالاتر از حد متوسط است و بسیار پر تلاشند.
فالاچی در یکی از تمرینات سخت آماده سازی فضانوردان شرکت می کند و بسیار تحت تاثیر قدرت روحی این قهرمانان دنیای مدرن قرار می گیرد.
فضانوردان حتی مرگ را مساله بغرنجی نمی دانند و هنگامی که فالاچی از آنها در مورد مرگ همارشان می پرسد به سادگی می گویند این اتفاق ممکن است برای هرکدام از ما رخ دهد.
وسیع شدن دامنه دید انسان با وسعت گرفتن جهانی که می شناسد ارتباطی مستقیم دارد.
اگر خورشید بمیرد, شبیه به دفتر خاطراتی است که واگویه های کاراکتر اصلی با پدرش است, پدری که هیچ علاقه ای به سیاره دیگری جز زمین ندارد, زیرا فقط زمین ویژگی هایی دارد که مورد پسند پدر است و هیچ جای دیگری چنین رودها, جنگل ها و کوه هایی ندارد, در هیچ جایی جز زمین نمیتوان ماهیگیری یا شکار کرد, پس اصلا چه اهمیتی دارد که سیارات دیگر را کشف کرد یا به آنها سفر کرد.
” تقدیم به پدرم که نمی خواهد به ماه برود, می گوید در ماه نه گل هست, نه ماهی نه پرنده

تقدیم به تئودور فریمن, که در حین پرواز بخاطر یک غاز وحشی کشته شد.

تقدیم به دوستان فضا نوردم که می خواهند به ماه بروند, چون خورشید ممکن است بمیرد.”

فالاچی در “اگر خورشید بمیرد” دنبال راه حلی است برای زمانی که ممکن است زمین یا خورشید بمیرند و کاوش ماه را برای او پر اهمیت می کند.
این کتاب پر است از جملات نغز و بعضا عاشقانه که به مذاق خواننده خوش می آید.
” انسان ممکن است با یک نفر بیست سال زندگی کند و آن شخص برایش یک غریبه باشد ، می تواند با یک نفر بیست دقیقه وقت بگذراند و تا آخر عمر فراموشش نکند .”
در نهایت برای خواندن این کتاب باید تا حدی به موضوعات وابسته به فضا و اخترشناسی علاقه داشت.

زیرا تعداد صفحات زیادکتاب به علاوه ذهنیتی که صاحب نظران در مورد نحوه نوشتار اوریانا فالاچی رواج داده اند, ممکن است خواننده را از خواندن ادامه داستان منصرف کند.
اگر خورشید بمیرد نوشته اوریانا فالاچی است. یک بار به دست بهمن فرزانه ترجمه شد و اکنون عاطفه نریمان کتاب را از ایتالیایی به فارسی برگردانده و انتشارات نگاه آن را وارد بازار کتاب کرده است.