تقوایی و ناخدا خورشید،مهم اند، ولی تحلیل هفت هم بیراه نبود بااین وجود بارها نوشته و گفته ام و این بارهم عمدتا به درخواست دوستان ارجمند سینما و رسانه که به من لطف دارند، می نویسم که ، ادبیات لمپنیسم رفیق دیرینم و منتقد باسواد سینما، آقای مسعود فراستی را نمی پسندم و استفاده از چنین ادبیاتی را در شأن و مقام و اعتبارمنتقدان نمی دانم.
ادبیات لمپنیسم فراستی
با این حال، مسعود ، همچنان ترجیح می دهد از میان واژه های “بشین”، “بفرما” و “بتمرگ” از کلمه سوم استفاده کند و همین گزینش او، باعث شده تا برخی از نگاه ها و تحلیل هایش جدی گرفته نشده و زیر چکمه لمپنیسم او له شود.همچنین برنامه هفت و تلویزیون، مورد نکوهش اجتماعی قرار گیرند!
میز نقد او با حضور رفقای قدیم دیگرم؛ آقایان جواد طوسی و محمدتقی فهیم، درباره ناصر تقوایی بزرگ و فیلم مطرح و مهم تاریخ سینمای ایران «ناخداخورشید»، جدا از تلخی های سخنان مسعود، از منظر بحث، نقد و تحلیل،یکی از برنامه های کمتر مشکل دار و به نسبت خوب هفت بود.
جواد و تقی، هر دو درباره فیلم ناخدا خورشید و تقوایی، حرفهایی قابل تأمل ارائه کردند، اما تحلیل این فیلم از زبان تند فراستی، در قالب نگره سینمایی، نه فقط نادرست و نا بجا نبودکه با اهمیت بود.
لزوم عذرخواهی از تقوایی
مسعود، ناخداخورشید را بانگاه سینما به نقد کشید و بخشی از ایراد هایش به فیلم، اصولی وحرفه ای بود. با این حال گرچه او کوشید، ناصرتقوایی را تخریب نکند، ولی همان بیان صریح لمپنیسم و نه زبان محترم کارشناسانه نقادی،سبب شد تا هم «تقوایی» و هم «ناخدا خورشید» خراب شوند.
هفت و فراستی، با آنکه همچنان، بابت پوزش خواهی به اهالی سلامت اندیش سینما بدهکارهستند، لیکن این بار عذرخواهی از تقوایی، با آنکه دیگر سال ها است، در فیلمسازی بزرگی نمی کند،در الویت قراردارد، این اقدام انسانی و فرهنگی ،می تواند برای هفت کنونی که به نظرمی رسد سعی دارد، ازحاشیه ها و جنجال های کاذب دورباشد و در جهت خدمت به سینمای کشور حرکت کند، بسیار مهم است!