آموزش و تعلیم کودکان دبستانی برای آینده سینما

آموزش و تعلیم کودکان دبستانی برای آینده سینما | سیدرضا اورنگ  | سینما | سرزمین هنر 

در طول سالیان متمادی، به ویژه پس از انقلاب اسلامی، نوجوانان ایرانی در سطح کشور و جهان در بعضی از رشته های هنری خوش درخشیده اند.

بارها در اخبار خوانده، دیده و شنیده ایم که فلان نوجوان ایرانی موفق شده نفر اول، دوم یا سوم یک جایزه جهانی شود.

این فرصتی است مغتنم که باید قدر آن را دانست تا با تلاش بیشتر، موفقیت های دیگری را در سطح جهان کسب کرد،

اما متاسفانه در اکثر اوقات چنین اتفاقی نمی افتد و استعداد تازه شکوفا شده، به خاطر به حال خود رها کردن آن، پس از مدتی دچار فراموشی شده و هنرش نیز به مرور زمان از بین می رود.

در عرصه سینما و تلویزیون، بسیاری از کودکان و نوجوانان حضوری پر رنگ دارند، حتی درخشش آنان باعث می شود تا فیلم یا مجموعه تلویزیونی به خاطر بازی خوب شان مورد اقبال مخاطبان قرار بگیرد.

برای یافتن استعدادهایی که بتوانند در فیلم یا مجموعه ها بازی کنند، باید کارگردان و دستیارانش ساعت ها وقت بگذارند تا فرد یا افراد مورد نظر را از همان جمع کودکان و نوجوانان برای نقش آفرینی در فیلم شان پیدا کنند.

کشف استعداد های نوجوان سینما

با وجود صرف وقت زیادی که برای این مهم صورت می گیرد، اما متاسفانه پس از پایان تصویربرداری و فیلمبرداری، این استعدادهای تازه کشف شده، به حال خود رها می شوند.

این خسارتی است جبران ناپذیر که آسیب جدی به پیکر سینما و تلویزیون کشور زده و خواهد زد.

به راستی چرا باید چنین باشد؟ چرا نباید این استعدادها را آموزش مناسب داد تا آینده سینما و تلویزیون ایران را بسازند؟ بارها و بارها این اتفاق افتاده، اما باز کسی به فکر نیست.

به عنوان مثال: بازیگران نوجوان فیلم های شاخصی چون «خانه دوست کجاست»، «دونده»، «ساز دهنی»، « بچه های آسمان»، «باشو غریبه کوچک» و ده ها فیلم و سریال دیگر کجا هستند و چه می کنند؟

مگر همه این بازیگران در فیلم های ذکر شده خوش ندرخشیده اند؟ پس چرا روی این استعدادهای کشف شده سرمایه گذاری نشده تا آینده سینمای ایران از لحاظ بازیگر تضمین شود؟

باید تمهیدی درست اندیشید تا استعدادهای این مرز و بوم در عرصه های مختلف به هدر نرود.

بهترین زمان کشف استعداد کودکان و نوجوانان در زمینه هنر، مقطع آموزش دبستان است، زیرا در این مرحله است که بچه ها کم کم استعداد خود را بروز می دهند.

در دوره آموزش دبستان می توان از وجود کارشناسان استفاده و استعدادها را در شاخه های مختلف هنری کشف کرد.

پس از شناسایی و ارزیابی توانایی شان، کلاس های فوق برنامه تشکیل داد و آنان را تحت آموزش قرار داد.

نقش آموزش در بهبود استعداد

با آموزش این استعدادها، توانایی آنان بالا رفته و ذوق و هنر ذاتی شان از بالفعل به بالقوه درمی آید.

اگر چنین اتفاقی بیفتد، کشور در تمام شاخه های هنری و در تمام زمان ها، دارای هنرمندان شاخص خواهد بود که می توان به آنان افتخار کرد.

کارگردانان نیز برای انتخاب بازیگران کودک و نوجوان دیگر دچار مرارت های سابق نخواهند شد، زیرا هر دبستان، استعدادهایی که آموزش های ابتدایی را دیده اند به آنان معرفی خواهد کرد.

به این ترتیب، هم در وقت و هم در بودجه صرفه جویی خواهد شد. در مرحله بعد، با بالا رفتن سن این استعداد ها، می توان آموزش های مناسب تر و تکمیلی را به آنان آموخت.

به این ترتیب هنرمندانی خواهیم داشت، آموزش دیده که با درخشش خود می توانند کمک بزرگی به سینما، تئاتر و تلویزیون کشور داشته باشند.

این آرزو نیست، بلکه یک برنامه ریزی مناسب می طلبد. بودجه آنچنانی نیز به آموزش و پرورش تحمیل نمی کند،

زیرا می توان با همیاری سازمان سینمایی کشور و وزارت ارشاد، لوازم  و امکانات لازم را در اختیار مسوولان مقاطع دبستان گذاشت تا آنان به این کار مبادرت ورزند.

این یک سرمایه گذاری مهم و سودآور است که در آینده ای نه چندان دور، هنر کشور، به خصوص سینما و تئاتر را رونق و آینده آن را تضمین می کند.

امیدواریم هر چه زودتر این اتفاق خوشایند رخ دهد.