فصلنامه سرزمین هنر شماره 3 و 4

توضیحات

شماره سوم و چهارم فصلنامه سرزمین هنر در بهار و تابستان ۱۳۹۶ منتشرشد و در سومین روز نمایشگاه مطبوعات همان سال با حضور جمعی از علاقمندان و چهره های رسانه ای کشور رونمایی شد.

در این شماره که به هنر شیراز اختصاص یافته است ، با جدیدترین سروده های شاعر معاصر شیرازی احد ده بزرگی آغاز می شود. در بخش ادبی این شماره همچنین دو داستان کوتاه از دو داستان نویس جوان استان فارس منتشر شده است.

اولین داستان با نام «عکس برگردان» از«مریم اسدزاده» و دومین داستان«بز عزازیل» نوشته «قاسم شکری».

در بخش هنرهای تجسمی مقاله ای پژوهشی تحت عنوان «تفسیری بر تندیس میکل آنژ» از دکتر فرهنگ ارشاد به چاپ رسیده است

گزارش جشن تولد رادیو در فصلنامه سرزمین هنر شماره 3 و 4

در بخش رادیو ی این شماره از فصلنامه سرزمین هنر، آناهیتا برزویی در گزارشی اختصاصی مراسم هفتاد و هفتمین سالروز تولد رادیو در ایران را که به همت فصلنامه سرزمین هنر و با همکاری ماهنامه مدیریت ارتباطات و فرهنگسرای ارسباران برگزار شده بود را توصیف کرده است.

عکسهای این نوشته را که با عنوان «گزارش یک جشن» به چاپ رسیده است رحمان کاظمی و سحر سلیمانی تهیه کرده اند.

ویژه نامه شیراز رؤیای سرزمین پارس

در ویژه نامه ی شیراز مقاله ای مصور با عنوان شیراز، رؤیای سرزمین پارس از پژمان ضیائیان منتشر شده است که حاوی عکسهای زیبایی از این شهربا دوربین این عکاس خوش ذوق شیرازی است.

«سعدی دوست داشت کجا بایستد» عنوان مقاله ای خواندنی و شیرین از دکتر «کاووس حسنلی» است که به بررسی جایگاه سعدی در نظام اجتماعی ایران در دوران حاکمیت ایلخانان مغول پرداخته است و نسبت شاعر را با حکومت و مردم سنجیده است.

در این ویژه نامه «روزنامه نگاری شیراز در دوره قاجار» در پژوهشی به قلم «سیروس رومی» مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته است.

«گذری بر تاریخ موسیقی شیراز»نیز مقاله ی خواندنی دکتر «مسیح افقه» است که با عکسهای بی نظیری از اساتید بزرگ موسیقی شیراز در دوران قاجار نظیر رحیم قانونی، آقا محمد صادق خان و مشیر معظم افشار مزین شده است.

در تهیه این عکسها استاد منصور صانع از هنرمندان عکاس شیراز و کامران نجف زاده کلکسیونر عکس در تهران با سرزمین هنر همکاری داشته اند.

پرونده ی ویژه فصلنامه سرزمین هنر شماره 3 و 4

اما پرونده ی ویژه ی این شماره از فصلنامه سرزمین هنر با عنوان «۵۰ سال بعد» به مناسبت پنجاهمین سالگرد برگزاری جشن هنر شیراز (۱۳۴۶تا ۱۳۹۶) به ابعاد مختلف این رخداد بزرگ فرهنگی و هنری و نقاط قوت و ضعف آن اشاره کرده است.

آنگونه که «علیرضا دباغ» مدیرمسؤل و سردبیر فصلنامه سرزمین هنر در سرمقاله شماره ۳ و ۴ این فصلنامه اشاره کرده است:

« جشن هنر شیراز، به عنوان درشت‌ترین قطعه‌ی پازل فرهنگی دوران سلطنت پهلوی دوم، برای شیراز و هنرمندان این شهر، بیش از آن که احترام و اعتبار آورد، سختی و محنت به ارمغان آورد.

هنرمندان نجیب این شهر، خلوت‌نشینان این جشن پرهیاهو بودند که شانس دیدن هنر سایر ملل را در بازه‌ای از تاریخ خود یافتند، اما شرایط تاریخی و جریانات سیاسی و فرهنگی عصری که در آن زیستند، امکان استفاده از این فرصت را از آن‌ها گرفت.

ابتذالی که با نام فرهنگ مدرن و با پوشش هنر آوانگارد در سال‌های پایانی چهره‌ی جشن هنر را مخدوش کرد، بیش از هرچیز مانع رشد هنرمندان شیراز و حرکت هنری صاحبان ذوق و سلیقه در این شهر شد.

این‌که این ابتذال از کجا آمد و این غده‌ی سرطانی چگونه تار و پود جشن هنر شیراز را از هم گسست، مسئله‌ای است که باید سال‌ها پیش مورد نقد و بررسی و تحلیل پژوهشگران عرصه‌ی فرهنگ و هنر قرار می‌گرفت.

ولی بزرگی این تابو، هول و هراسی در دل پژوهندگان عرصه‌ی فرهنگی و تاریخ هنر معاصر کشور فراهم آورده بود که هرگونه یاد و نامی از این جشن، جز با لعن و نفرین بانیان آن امکان‌پذیر نبود و سخن‌گفتن از آن به دردسرهای بعدی‌اش نمی‌ارزید.

ویژه نامه پنجاهمین سالگرد جشن هنر شیراز

به نظر می‌رسد با گذشت نیم قرن از اجرای ایده این جشن و سپری شدن قریب چهل سال از انقلاب اسلامی، وقت آن رسیده است که جشن هنر شیراز، به عنوان یک پدیده‌ی فرهنگی، در «سرزمین هنر» مورد کنکاش و بررسی ذهن‌های بی‌غرض قرار گیرد.»

در پرونده ای که به مناسبت پنجاهمین سالگرد جشن هنر شیراز منتشر شده است می خوانیم:

«مرگ در یازده سالگی» / روایتی تاریخی از یازده دور جشن هنر به قلم داود محمدی فرد

«تاریک روشنهای جشن هنر شیراز»/میزگردی با حضور احمد سپاسدار، حسن گلبن حقیقی، خسرو حق گو، ابراهیم خضری و علیرضا دباغ

۴۰ سال سکوت/ گفتگو با دکتر حسن ریاحی درباره نقش جشن هنر در موسیقی معاصر ایران

روایت یک عکس / مصاحبه ای خواندنی با «مرسده بایگان» هنرمند موزیسین درباره عکسی از اجرای ارکستر سمفونیک ایران در مراسم افتتاحیه جشن هنر شیراز درسال ۱۳۴۶همراه باخاطراتی از زنده یاد «حشمت سنجری»

به شیوه انبیا رفتار کنیم/ گفتگو با اصغرهمت درباره نقش جشن هنر شیراز در تئاتر معاصر ایران همراه با عکسهایی منتشر نشده از اجراهای مختلف تئاترهای دوره های مختلف این جشن

یک نمایش به سه روایت / مروری بر ماجرای پیچیده ی نمایش جنجالی «خوک، بچه، آتش» از سه منظر: سید اصغر شاهپوریان از فعالان انقلابی در سال ۱۳۵۶/اسناد ساواک و سرانجام از منظر مطبوعات آن روزگار وگزارشهایی از محمد ابراهیمیان و …

آخرین مقاله شماره ۳و۴ فصلنامه سرزمین هنر پژوهشی است با عنوان جستاری بر موسیقی و عرفان در قرآن از اکرم ناظمی سنجری