چشیدن طعم گیلاس!

مرد بزرگی از میان ما رفت . سینمای آسیا هنرمندان بزرگی دارد . هنرمندانی که نگاه متفاوت به سینما را همچنان زنده نگه داشتند . وقتی کوروساوا رفت ، همه ی سینما دلخوش بود به این که کیارستمی هنوز زنده است . اما او هم عاقبت نشانی خانه دوست را پیدا کرد .

کیارستمی هیچ وقت از ان نگاه عمیق مهربان و انسان دوستانه اش دور نشد . اصلا انگار او در این جهان همین ماموریت را داشت و آن را چقدر خوب به انجام رساند . او می خواست آدم ها با هم مهربان تر باشند . می خواست آدم ها با نگاه عمیق و ژرف به دورن خود ، خودشان را بیابند و از این رهگذر بتوانند با هم و در کنار هم زندگی بهتری داشته باشند . فیلم های کیارستمی آثاری است عمیقا در ستایش زندگی و هر چه بیشتر و بیشتر توانست زبان و بیان شخصی خود را در سینما بیابد ، از قصه دورتر شد . قصه ها ساده تر شدند و بیان عمیق تر . گاهی فکر می کنم فیلم ” خانه ی دوست کجاست ” از این جنبه هم قابل توجه است . فیلمی که جدایی کیارستمی را از قصه گویی رسمی و کلیشه ای در سینما با صدای بلند اعلام می کند . وقنی که او به سادگی از کنار بازگشت شبانه ی کودک به خانه می گذرد .

این خاطره ی کیارستمی بارها و بارها در جاهای مختلف نقل شده است ، اما جا دارد این جا هم به صورت مختصر به آن اشاره کنیم . او می گفت که فیلمش در سینما اکران شده بود و عده ای با پلاکادرهایی مبنی بر مخالفت با جمهوری اسلامی و جو فرهنگی و خفقان و غیره جلو سینما جمع شده بودند . جلو این گروه پرویز صیاد بود با پلاکادری بر گردن و به کیارستمی می گوید تو چرا در این فضای خفقان فیلم سفارشی می سازی ؟ و کیارستمی به او می گوید : من فیلم سفارشی نساخته ام . من پلاکادر تو را نگه می دارم و تو برو فیلم من را ببین .

عباس کیارستمی زادهٔ ۱ تیر ۱۳۱۹ تهران، فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده، کارگردان، کارگردان هنری، تدوین‌گر و عکاس بین‌المللی اهل ایران بود.
آثار وی با استقبال فراوان منتقدان، فستیوال‌ها و بنیادهای فرهنگی هنری جهان روبه‌رو شده‌است. او دارای لیسانس نقاشی از پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. کیارستمی از سال ۱۹۷۰ میلادی در عرصهٔ سینما فعالیت می‌کند و  بیش از ۴۰ فیلم سینمایی، کوتاه و مستند ساخته است. از مهم‌ترین آثار وی می‌توان به خانه دوست کجاست؟ (۱۹۸۷)، کلوزآپ (۱۹۹۰)، زیر درختان زیتون (۱۹۹۴)، طعم گیلاس (۱۹۹۷)، باد ما را خواهد برد (۱۹۹۹) و کپی برابر اصل (۲۰۱۰) اشاره کرد. کیارستمی علاوه بر سینما در عرصه‌های دیگر هنری از جمله شعر، عکاسی، چیدمان، موسیقی، طراحی گرافیک، طراحی و نقاشی نیز فعال است.
کیارستمی برنده چندین جایزهٔ بزرگ سینمایی است. کیارستمی تا به حال پنج بار نامزد دریافت جایزه نخل طلای جشنواره فیلم کن شده است که سال ۱۹۹۷ در پنجاهمین دوره جشنواره فیلم کن برای فیلم طعم گیلاس موفق به دریافت این جایزه شد.

از همان اولین لحظه های اعلام درگشت این بزرگ مرد هنرمندان و سینما گران واکنش های مختلفی به این رویداد نشان دادند . اصغر فرهای گفته است : من که شوکه شده ام . دنیا مرد بسیار بسیار بزرگی را از دست داد .

مهناز افشار : خبرت خراب تر کرد جراحت جدایی .

بهرام رادان : جواهری از میان رفت . تسلیت به جامعه ی هنری .

پرویز پرستویی : او همانند علی حاتمی بی جایگزین خواهد بود .

شبنم مقدمی : خدا نگهدار اسطوره … خدانگهدار عالیجناب عباس  کیارستمی” .

صابر ابر : همیشه ناتمام می ماند … .

مازیار فلاحی : ام او به تنهایی حس شکوه افتخار است برای ایران زمین” .

محمد علی کشاورز : رفیق سی ساله اعتبار سینمای ایران خداحافظ . 

رضا عطاران : امیدوارم اون ورم ببینمت .

علی دایی : خانه دوست کجاست عباس جان ؟ زیر درختان زیتون بودنت برای ما طعم گیلاس داشت . ولی حواسمان نبود که گفته بودی باد ما را خواهد برد .

رضا کیانیان : متاسفم . درست مثل این که پدرم پر کشیده باشد .

و صفحه ی اینستاگرام جعفر پناهی را تصویری سیاه پر کرده است و این دو کلمه : باورم نمی شود .

 

 

 

 

 

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

78 − = 74