پیام های تسلیت که اصلا تسلی دهنده خاطر نیستند! | سیدرضا اورنگ | سرزمین هنر
معمول است هنگامی که فردی از جهان می رود، دوستان و آشنایان برای تسلی خاطر خانواده مرحوم به آنان از نزدیک تسلیت گفته یا از راه دور پیام می فرستند.
وقتی فرد معروفی از دنیا می رود، شکل تسلیت گویی کمی متفاوت است و تنها خانواده را شامل نمی شود، بلکه این پیام کل جامعه یا بخشی از آن را نیز شامل می شود.
گاهی برخی از تسلیت ها،نه تنها موجب تسلی خاطر خانواده متوفی یا جامعه نیستند، بلکه آزار دهنده نیز هستند، زیرا صاحبان عزا می دانند که این تسلیت گویی ها از ته دل نیست و فقط برای رفع تکلیف و خالی نبودم عریضه است.
چندی است که از سوی مدیران دولتی، نهادها، سازمان های مختلف و افراد گوناگون برای درگذشت هنرمندان، سیل پیام ها را در فضای مجازی و کذایی و تلویزیون روانه می کنند. اکثر این پیام های تسلیت هیچ خاطری را تسلا نداده و حتی موجب ناراحتی و عصبانیت جامعه و خانواده هنرمندان نیز می شود.
تسلیت های پوچ
مردم و خانواده ها می گویند اگر واقعا دل شان با هنرمند مرحوم بود، چرا هنگام زنده بودن یا گرفتاری و بیماری حالی از آنان نپرسیده و برای رفع گرفتاری و درمان بیماری شان اقدامی نکردند؟!
مدیران، سازمان ها و افرادی که هیچ گاه به این هنرمندان احترام نگذاشته و حامی آنان نبودند، چگونه به خود اجازه می دهند برای فوت شان برای مردم فریبی پیام تسلیت بفرستند؟
سازمان سینمایی، خانه سینما، صنف بازیگران، وزارت ارشاد، معاونت هنری،صدا و سیما ، مدیران و…که حتی یک بار حالی از زنده یاد پرویز پورحسینی نپرسیده و به ملاقاتش نرفتند و احترامی به مقام هنری اش نگذاشتند، با چه رویی توانسته و می توانند برای درگذشت امثال استاد پورحسینی پیام تسلیت فرستاده یا توئیت بزنند؟!
این عوام فریبی ها تا کی می خواهد ادامه پیدا کند؟دست شان که برای هنرمندان و مردم خیلی وقت است رو شده، اما چرا دوباره پیام های دروغین می فرستند؟!
سازمان ها و مدیرانی که در زمان حیات، حالی از هنرمندان پرسیده و می پرسند،پیام تسلیت شان قابل قبول و تسلی دهنده است، اما باقی هرگز پذیرفته نمی شود، نه از سوی خانواده هنرمندان و نه از جانب جامعه.