پرداختن به جنگ از منظری نو یادداشتی بر فیلم ویلایی ها

پرداختن به جنگ از منظری نو

یادداشتی بر فیلم ویلایی ها – آناهیتا برزوئی

شاید این محتوا را نیز دوست داشته باشید

خلاصه فیلم: تعدادی از زنان در خانه هایی در یکی از شهرکهای اطراف اندیمشک در طول دوران جنگ،همسایه گی منطقه عملیاتی را انتخاب می کنند و چشم به راه همسرانشان هستند تا اگر فراغتی کوتاه داشتند به دیدار خانواده و فرزندانشان بیایند و…….

عوامل فیلم:
کارگردان:منیر قیدی،فیلمنامه:منیر قیدی،ارسلان امیری،تهیه کننده:سعید ملکان،بازیگران:ثریا قاسمی،طناز طباطبایی،پریناز ایزد یار،صابر ابر و…….

نقد فیلم:
منیر قیدی یکی از زنان فیلم اولی در جشنواره فیلم فجر درسال ۱۳۹۵ است. زنی در دهه چهل زندگی اش قصه ای را از جنگی نابرابر روایت می کند که با تمام روایتهایی که تاکنون انجام شده متفاوت است .
نگاه به جنگ از منظر زنان و نشان دادن درونی ترین حالات آنان از عشق و انظار گرفته تا حسادت و تنهایی و اضطراب و ناکامی و تلاش و صبوری وحتی ترس.
ویلایی ها قصه پر غصه زنانی است که بار هشت سال جنگ را یکه و تنهابر دوش کشیدند وبه عنوان نیمه پنهان جامعه هیچگاه دیده نشدند.
زنانی که هر لحظه منتظر بودند تا عشق زندگی شان دمی و لحظه ای به آنها بپیوندد.در این پیوستنها همه چیز بود .اضطراب و دلدادگی،صبر و مقاومت،عشق و ایثار و مسوولیتی که هر یک از آنان بر عهده داشتند برای ادامه یک زندگی تنها و سخت.

آنانی که سالهای پر فراز و نشیب جنگ را طی کرده اند با این فیلم همذات پنداری می کنند و آنهایی که آن سالها نبودند ویا کودک بودند،سختی آن سالها را با تمام وجود درک خواهند کرد.

و مگر وظیفه سینما غیر از این است؟اینکه مخاطب خود را در سفر زمان با واقعیتها پیوند بزند و او را با سینما آشتی دهد؟
قصه فیلم از هرلحاظ منطقی بود.این اثر بر اساس داستانی واقعی ساخته شده ولی اینکه بتوان از یک واقعیت ، اثری دراماتیک ساخت کاری است که منیر قیدی به راحتی از پس آن بر آمده است.
این داستان تکه های پازل، زندگی های مختلفی را کنار هم چید تا بگوید زنان در آن هشت سال چگونه زیستند،چگونه عاشق ماندند،چگونه نبود و شهادت شوهرانشان را تاب آوردند و چگونه……

                                                    ویلایی ها

بازیهای درخشان و ارزشمند ثریا قاسمی،طناز طبا طبایی،پریناز ایزد یار و تک تک عوامل آن ،تکمیل کننده این نگاه تازه به جنگ بود.حتی کودکان فیلم هم چنان بازیهای جذابی ارائه کردند که در نوع خود بی نظیر بود

تصاویر زیبا و ارزشمند،کادربندی و میزانسن های بدون ایراد،جلوه های بصری و میدانی واقعی و به دور از اغراق،صدا برداری و فیلمبرداری بدون نقص،تدوین به جا و درست ،همه و همه از نقاط قوت ویلایی ها بود
نشان دادن نماهایی از خشکی و بیابانی بودن در کنار باغچه ای کوچک از سبزیجات و گل،نمادهایی بودند که عشق و امید را در کنار نا امیدی و یاس و ترس در هشت سال جنگی نابرابر به رخ می کشیدند .
منیر قیدی به عنوان یک کار اولی در جشنواره امسال توانست تاثیرش را بر مخاطب بگذارد.او حرفش را تمام قد و استوار در سینمای امروز ایران زد.
مهم نیست که در این جشنواره در حق فیلمهایی اینچنینی جفا شد!
مهم نیست که از منظر داوران این فیلم در چه بخشهایی دیده شد یا نشد.

مهم این است که این فیلم توانست با مخاطبش ارتباط برقرار کند.او را در سالن سینما تا پایان فیلم نگه دارد بغض فرو خورده سالیان سال مردم ایران را از جنگ بگشاید و جلوه ای دیگر از وجود زنان ایرانی را به نمایش بگذارد.

داوریهای امسال جشنواره بسیار مورد نقد قرار گرفته است.
شاید جایزه و سیمرغ و امثال اینها برای یک فیلمساز مهم باشد اما اهمیتش آنقدر نیست که بتواند در روند دیده شدن فیلم توسط مردم خللی وارد کند .
در تمامی عرصه ها ،بهترین داوران در طول تاریخ، همین مردم هستند و خواهند بود.حتی اگر آرای آنها در داوریهای مردمی شمرده نشود و به حساب نیاید !!!
این رسم تاریخ است .
ویلا یی ها بهترین آراء را از مردمانی که در جایگاه به حق داوری ،ایستاده اند،دریافت کرده و در آینده نیز دریافت خواهد کرد.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

+ 68 = 76