ویت تانگ ون و جومپا لاهیری مهاجرانی که برنده جایزه ادبی پولیترز شدند

بررسی دو مجموعه داستان در ادبیات مهاجرت

کتاب «پناهندگان» مجموعه داستانی که ویت تانگ ون، برنده­ جایزه­ پولیترز، مجموعه داستانی است که زندگی پناهندگان ویتنامی را از دیدگاه خودشان بررسی می کند. پناهندگانی که ناچار به ترک سرزمین خود به دلایل زیادی از جمله جنگ, قحطی , بلایای طبیعی و … هستند.

ویت تانگ ون در سال ۱۹۷۱ در شهر بان می توتِ ویتنام دیده به جهان گشود. او فرزند مهاجران ویتنام شمالی بود که در سال ۱۹۵۴ به جنوب هجرت کرده بودند. بعد از سقوط سایگون در سال ۱۹۷۵، خانواده اش به ایالات متحده گریختند.

ویت تانک در مجموعه داستان مهاجران شخصیت های متفاوتی را ارائه می دهد. شخصیتهایی که خواندن داستان از زبان آنها خالی از لطف نیست.

در داستان زنان سیاه چشم مستقیما با ارواح سرو کار داریم, شخصیت اصلی زن داستان با مادر پیرش زندگی می کند و سایر اعضای خانواده را از دست داده است.

راوی اصلی نویسنده گمنامی است که از راه نوشتن برای دیگران امرار معاش می کند. او داستان زندگی مردمانی را می نویسد که به دلیل ترس نمی خواهند نامشان فاش شود.

و راوی علت انتخاب این شغل را به زیبایی توضیح می دهد :

” دوران نوجوانی ام پر بود از داستانهای غم انگیزی مانند این. شواهد زیادی در تایید  آنچه مادرم می گفت و اینکه ما به این خاک تعلق نداریم, وجود داست. در کشوری که هرچیزی می تواند دارایی محسوب شود, ما چیزی جز قصه هایمان نداشتیم.”

ارواح هستند که پناهندگان ناچارند آن را جزئی از زندگی و اعتقادات خود بپذیرند و آن را دستمایه ادامه حیات بدانند.

روح برادر راوی که در هنگام مهاجرت به آمریکا در کشتی در گذشته است, شناکنان از راه اقیانوس به نزد مادر و خواهرش باز می گردد و خاطراترا زنده میکند.

داستان دیگری در این کتاب درباره ” اهدای عضو ” است. در خلال داستان در می یابیم آنچنان نوع نژاد آسیایی در آمریکا فراوان و در هم آمیخته شده اند که تشخیص فردی با ملیت چینی از ملیت ویتنامی و غیره حتی برای خود آسیایی ها دشوار است و دردناکتر از آن این است که این عدم تشخیص دستمایه خیانت ,فریب و کلاه برداری قرار می گیرد.

پناهندگان با روایت داستانهایی که بین آمریکا و ویتنام اتفاق می افتد, می خواد بگوید روح یک ویتنامی- چه زنده و چه مرده- بین سرزمین مادری و سرزمینی که به آن پناه آورده است سرگردان است.

پناهندگان نوشته ویت تانگ ون، برنده­ جایزه­ پولیترز، به ترجمه سید سعید کلاتی در نشر هیرمند به چاپ رسید.

مترجم دردها مجموعه داستانی از جومپا لاهیری نویسنده آمریکایی هندی‌تبار است.
مترجم دردها مجموعه داستانی از جومپا لاهیری نویسنده آمریکایی هندی‌تبار است.

مترجم دردها مجموعه داستانی از جومپا لاهیری نویسنده آمریکایی هندی‌تبار است. لاهیری با نخستین اثرش، مجموعه داستان مترجم دردها (۱۹۹۹)، برنده جایزه ادبی پولیتزر در سال ۲۰۰۰ شد. این کتاب به ترجمه امیرمهدی حقیقت و در نشر ماهی به چاپ رسید.
کتاب مترجم دردها شامل نه داستان کوتاه است که تا کنون بیش از ۱۵ میلیون نسخه از این کتاب در سراسر جهان به فروش رسیده است.
این داستان ها درباره ی زندگی هندی‌ها و هندی-امریکایی‌هایی است که میان دو فرهنگ هندی و فرهنگ دنیای مدرن گرفتار آمده‌اند.

وجه تشابه اصلی میان دو کتاب برنده جایزه ادبی پولیتزر  ” مترجم دردها” و ” پناهندگان” سرگردانی روح شرقی در جهان غرب و تقابل میان آموزه های سنتی فرهنگ شرق و زندگی مدرن جهان غرب است.

جومپا لاهیری تقابل میان دو نسل از مهاجرین را به زیبایی در مترجم دردها و همینطور در رمانش ” همنام” به تصویر میکشد.

نسل اول مهاجرین که در سرزمین مادری به دنیا آمده اند و برای کسب شرایط بهتر به انتخاب خود مهاجرت کرده اند و نسل دومی که در جامعه صنعتی متولد می شوند.

نسل اول که از لحاظ فرهنگ و حتی ظاهر به جامعه مادری مشابه هستند و نسل دومی که نه شبیه به جامعه غربی مقصد هستند و نه شبیه به فرهنگ پدر و مادر.

دغدغه اصلی برای مهاجرین در کتاب ” مترجم دردها” و برای پناهجویان در ” پناهندگان” سرگردانی روح انسانی است که از سرزمینش به هر دلیل دور مانده است.

غزل قربان پور

 

 

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

83 + = 91