نقد فیلم ویلایی ها-اختصاصی هنرلند از سی و پنجمین جشنواره ی فیلم فجر

خلاصه داستان :

یک دهکده با تعدادی ویلای کنار هم در جنوب کشور و پشت خط مقدم با ساکنین مونث خود که همسران رزمنده ها هستند هم انتظار می کشند برای بازگشت همسرانشان هم در زمینه پشتیبانی و تدارکات کمک حال هستند . داستان در مورد انتظار یکی از همسر هاست و حوادثی که در این منطقه رخ می دهد .

شناسنامه ی فیلم

کارگردان: منیر قیدی تهیه کننده:سعید ملکان بازیگران: ثریا قاسمی، پریناز ایزدیار،طناز طباطبائی،صابر ابر / نویسندگان : منیر قیدی،ارسلان امیری / موسیقی: ستار اورکی/فیلمبردار: علی قاضی

نقد فیلم:

“ویلایی ها” توجهات را به سمت خودش جلب کرد. اولین ساخته منیر قیدی که منشی صحنه سابق سینمای ایران بود به تهیه کنندگی سعید ملکان که در سالهای اخیر حمایت از فیلمسازان اول را بر عهده دارد و در این زمینه هم موفق ظاهر شده است. منیر قیدی در جلسه پرسش و پاسخ فیلم در جشنواره گفت از زمان نگارش فیلمنامه ده سال به دنبال یافتن تهیه کننده برای ساخته شدن این فیلم صبر کرد و نهایتا آقای ملکان را مجاب کرده بود تا این فیلم را تهیه کند و انصافا فیلمنامه ای که برای ساخته شدنش ده سال صبر شده باید قابلیت لازم را داشته باشد و بعد از دیدن فیلم متوجه شدیم این قابلیت را داراست
فیلم سینمایی ویلایی ها به نسبت آثار دیگر و معمول شده ، سینمایی تر است و نشان از دغدغه های عمیق کارگردانی دارد و سالها تجربه منشی صحنه بودن و دستیاری و کسب تجربیات لازم در این فیلم تزریق شده است. لانگ شات بودن و نمایش تصاویر اکشن و جمعیت زیاد جلوی دوربین الزامات صرفا سینمایی نمی تواند باشد . ویلایی ها برای پرده بزرگ سالن تاریک سینما ساخته شده است و موضوعش را با شکوه نشان می دهد. یک فضاسازی دارد که مربوط به دهه شصت است. دنیای زنانه ای را پیش روی چشم بیننده به تصویر کشیده است. دنیای خاص و جهان داستانی دارد. هم زمانی خاص و هم مکانی خاص را به تصویر کشیده است.
دیدن بازیگران زن در لباس های دهه شصتی با آن شرایط برای بیننده ایرانی که عادت کرده این بازیگران را در هیبتی دهه نودی ببیند جذابیت دارد. بازی خوب گروه بازیگری و روال زندگی موجود در فیلم و همراه شدن تماشاگر با وقایع را می توان از خصوصیات بارز فیلم ویلایی ها دانست
فیلم چند سکانس خوب دارد و همه چیزش به جاست . مخصوصا یک سکانس حمله دشمن به این منطقه که واقعا با شکوه به تصویر کشیده شده است . از نماهای هلی شات بهره برداری به موقع و درست شده است. اسلوموشن دارد. احساس و هیجان دارد. غم و خنده دارد و در راستای وظیفه اصلی سینما ، بیننده را وارد دنیای خودش می کند و موضوعش را با زبان تصویر القا می کند
می توان برداشت های مختلفی از مفاهیم فیلم داشت . برجسته ترین پیام فیلم مفهوم انتظار است . که بدون شعار و ارزشی نمایی به صورت سینمایی و هنرمندانه تصویرش کرده که می تواند جهانی هم بشود . یک داستان انسانی که می تواند هر مخاطبی با هر دیدگاه را جذب خودش نماید و پاسخگوی همه دغدغه ها هم باشد بدون دو شقه کردن مخاطب و به جان هم انداختنشان
خانم منیر قیدی که این فیلم را در دهه ۴۰ زندگی اش ساخته است قدم محکمی برای ساخته اولش برداشته است و نوید ساخته شدن اثار خوب دیگر هم می دهد.