نقد فیلم سوفی و دیوانه -اختصاصی هنرلند از سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر

فانتزی نافرجام دیو و دلبر

یادداشتی بر فیلم ” سوفی و دیوانه “

خلاصه فیلم ” سوفی و دیوانه ” :

مردی میانسال در متروی تهران قصد خودکشی دارد.دختری جوان سر راه او قرار می گیرد و یک گفتگوی دو نفره در طول یک روز در تهران او را از تصمیمش منصرف می کند.و……

شناسنامه فیلم ” سوفی و دیوانه “:

کارگردان:مهدی کرم پور/فیلمنامه:مهدی سجاده چی و مهدی کرم پور/بازیگران:امیر جعفری،به آفرید غفاریان،محمد رضا شریفی نیا،سیامک صفری،الهه حصاری و سعید امیر سلیمانی/تهیه کننده:مهدی کرم پور

 نقد فیلم “سوفی و دیوانه “

فیلم سوفی و دیوانه در بیان بسیاری از خواسته های عواملش ناکام ماند. اگر بگوییم یک نمایش رادیویی با تصاویری از تهران بر پرده سینما نقش بست ،شاید سخنی به گزاف نگفته باشیم. اگر میشد صدای فیلم را بدون تصویر فقط شنید و یا تصاویر را بدون کلام و با یک موسیقی مناسب دید باز هم در اصل موضوع فرقی نمی کرد. کرم پور در این فیلم سعی کرده بود فیلسوفانه حرف بزند .او با استفاده از دیالوگهایی به تعبیری (سفید) و تصاویری زیبا و درخشان و روشن از تهران قصد داشت بگوید:
زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده اندیشان به زیبایی رسند
اما …..دریغ…

راههای بسیاری برای ارائه این فانتزی و برون رفت از بن بستی که کرم پور دچار آن شده بود وجود داشت.این فانتزی می توانست خیلی بهتر از اینها با مخاطب ارتباط برقرار کند ولی این ارتباط برقرار نشد.
امیر جعفری قابلیتهای زیادی در بازیگری دارد که کارگردان از هیچکدام از آنها،بهره نبرد.
به آفرید غفاریان بازیگر تئاتر است و راحت حرف میزند و به همین دلیل از پس گفتن دیالوگهای طولانی و مسلسل وار برآمد.فقط همین!
بود و نبود محمد رضا شریفی نیا در روند قصه هیچ تاثیری نداشت. سعی فیلمساز برای استفاده از موسیقی در یکی از سکانسها بی اثر بود.
زن امیر(امیر جعفری)هم یک صدای سرگردان تلفنی بود بدون پردازش شخصیت و صرفا به مانند حبابی ، در یک آن نمایان شد و ترکید.
متن سوفی و دیوانه اگر کوتاهتر شود شاید بتوان از آن یک نمایش صحنه ای خوب استخراج کرد.
در یک کلام فیلمساز در طول یک فیلم سینمایی تمام تلاشش را کرد که حال مخاطب سینما را خوب کند اما موفق نشد.