نقدفیلم راه رفتن روی سیم | راوی خرده روایتها

به مناسبت اولین اکران فیم راه رفتن روی سیم در سی وششمین جشنواره جهانی فیلم فجر

شناسنامه فیلم راه رفتن روی سیم

نویسنده و کارگردان : احمدرضا معتمدی
بازیگران : احمد مهرانفر، اندیشه فولادوند، هومن برق نورد، حامد کمیلی، علیرضا استادی، رسول نجفیان

خلاصه داستان فیلم راه رفتن روی سیم

راه رفتن روی سیم راوی داستان یک نوازنده ساز ایرانی به نام داوود (با بازی احمد مهرانفر) است که وارد یک گروه غیرمجاز زیرزمینی میشود و در پی مشکلات به وجود آمده مجبور به مهاجرت غیر قانونی میشوند اما سرنوشت خوبی پیدا نمیکنند.

نقد فیلم راه رفتن روی سیم

راه رفتن روی سیم در جشنواره جهانی فجر ۹۷ به نمایش در آمد تا مخاطبان خارجی هم به دیدن محصولات سینمایی ایران بنشینند و شاید بتوانند آنها را به قضاوت بنشینند.
راه رفتن روی سیم قصد دارد بر مبنای یک اعتقاد درونی و احترام به یک ارزش سنتی و تربیتی و در بستر دنیای بی اهمیت به چنین مسائلی داستانی را روایت کند که بیننده را با خود همراه کند اما به نظر نگارنده در ترسیم همه موارد ناموفق است.

شاید این محتوا را نیز دوست داشته باشید

داوود (با بازی احمد مهران فر) پسر یک تنبور نواز چیره دست و تنبور نواز مأخوذ به حیا و تربیت شده در حالات عرفانی و مقامی موسیقی سنتی است که از قضا به تهران آمده و در پی شغلی برای گذران زندگی است. او در پی شغل در تهران میگردد و در خلال آن وضعیت نابسامان اجتماعی در این زمینه را به بیننده منتقل میکند. او در این بین نزد احتمالا یکی از آشنایانشان که بازپرس قضایی است میرود. آقای مدبر (با بازی هومن برق نورد) و دخترش افسانه (با بازی اندیشه فولادوند) از او پذیرایی میکند و سپس افسانه که حالا متوجه میشویم یک بند زیر زمینی به نام جیرجیرک ها را هدایت میکند او را به همکاری دعوت میکنند و درخلال یک حادثه مربوط به مواد مخدر تعدادی از آنها دستگیر شده و تصمیم به مهاجرت غیر قانونی می گیرند.

راه رفتن روی سیم
راه رفتن روی سیم

بزرگترین آسیب فیلم راه رفتن روی سیم که آن را به کل تبدیل به یک فیلم غیرقابل باور و تحمل کرده گم شدن خط اصلی داستان و تعدد بی فایده و بی خاصیت خرده روایت های مبتنی بر حادثه های بی منطق و غیر قابل باور است که به نوعی تلاشی برای پیوند زدن شخصیت های داستان بدون در نظر گرفتن یک منطق روایی است.اگر فیلم را به یک عروسک تشبیه کنیم کارگردان محترم سعی کرده است برای انتقال مفهوم مورد نظر خود ، سر عروسک را به زور به جای پای آن و یا قلب آن را به جای چشم عروسک وصله و پینه کند و در آخر وقتی دید هنوز عروسکش تعدادی اعضا کم دارد به سراغ حال و هوای سازهای ایرانی برود و یک پایان دراماتیک برای او راست و ریست کند.

چنین موضوعی یعنی موسیقی سنتی و برآمده از یک حال و هوا و سبک به شدت باید درگیر در یک فرهنگ باشد تا بتواند شخصیتی باورپذیر بسازد اما راه رفتن روی سیم یک فیلم بی وطن بدون حتی المان کوچکی از فرهنگیست که حساسیت اخلاقی و فرهنگی داوود، از آن ناشی می شود.

نقطه تعلیق فیلم در قسمت های مختلف یعنی پیدا شدن مواد مخدر و همچنین مشکلات به وجود آمده در کشتی هم چنان کاریکاتوری گونه پرداخت شده که به واقع آستانه تحمل باورپذیری فیلم را زیر سوال میبرد. و فقط یه سکانس پایانی هماهنگ شاید با اوایل فیلم دارد.

به نظر می رسد نمایش چنین فیلمی در جشنواره فجر نه حاصل یک رویکرد مشخص که همان نمایندگی فیلمی از یک کشور باشد بلکه حاصل مسائل دیگر است.

راه رفتن روی سیم فیلمی است که نه داستان پرداخت شده و نه فرم ویژه و همچنین نه ایده ی درخشانی دارد و فقط یک مقدار انبوهی از مشکلات و معضلات اجتماعی را خیلی گذری و بدون نگاه عمیق به فیلم وصله و پینه کرده و بعید است بنتواند موفقیتی در هر زمینه ای کسب کند.

 

ممکن است شما دوست داشته باشید

نظرات بسته شده است.