نسیم باقریان : زندگی ام را مدیون خدا می دانم؛ به شانس اعتقادی ندارم.

نسیم باقریان بانوی جوانی که با سریال بچه مهندس ۳ در ماه مبارک رمضان در تلویزیون ظاهر شد و امروز مهمان سرزمین هنر بود.گفتگوی همکار ما سپیده السادات را با این بازیگر دهه ی هفتادی بخوانید.

شاید خیلی ها ندانند بازیگر نقش الناز مافی  متولد ۲۳ مرداد سال ۱۳۷۰ باشد .کسی که هیچ تجربه ای از بازیگری نداشته ولی سالیان سال با مطالعه کتب مختلف اطلاعات خودش را نسبت به این حرفه افزایش داده است.

او  به همه مسائل خوش بینانه  نگاه می کند و معتقد است: به قول قدیمی ها ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است، آدم از هر سنی که شروع بکند و  بخواهد به دنبال هدفش برود نه زود است ، نه دیر ، زمانش دقیقا همان لحظه ای است که تو انجام آن را شروع می کنی.

با نسیم باقریان بازیگر نقش دانشجوی بدجنس سریال« بچه مهندس»،که چند وقتی است پخش آن  از شبکه سوم سیما  به اتمام رسیده، گفتگوی صمیمانه ای انجام داده ایم، که آنچه می خوانید ماحصل این گفتگوست:

نسیم باقریان اینطور از خودش می گوید: زمانی که وارد  بازیگری  شدم هیچ تجربه ای  از بازیگری نداشتم ، کلاس یا  دوره ای را  ندیده بودم، حتی رشته  تحصیلی من متفاوت از  بازیگری  بود .از طریق فراخوان متوجه   نقش« الناز مافی» شدم. زمانی که من فراخوان را دیدم پیام داده و ارتباط برقرار کردم .  از من خواستند که تست بدهم ، تست دادم قبول شدم.

بازیگری غریزی

او که از اولین تجربه کاری خود راضی است ادامه می دهد:من هیچ سابقه ای در بازیگری و تئاتر نداشتم و به طوری که می توانم بگویم بازی من در بچه مهندس کاملاً غریزی بود. چون  درس مربوط به هنر را نیز  نخوانده بودم. از این به بعد هم کار بازیگری را ادامه خواهم داد چون خیلی علاقه  دارم.

شاید باورتان نشود ،زمانی که خیلی بچه بودم، سن کمی داشتم  زمانی بود که من هنوز مدرسه نرفته بودم که بخواهم سواد داشته باشم علاقه خیلی زیادی  به بازیگری داشتم یادم هست فیلم هایی که آن موقع  نشان می داد را آن قدر من با اشتیاق می دیدم که دیالوگ های فیلم را حفظ می کردم و برای خودم بازی می کردم.

دختر بچه ها توی آن سن و سال روحیه کودکانه تری  دارند، معمولا با عروسک هایشان  خاله بازی می کنند ولی  من آن دیالوگ ها را در ذهنم می سپردم و  حفظ می کردم و توی اتاقم  که تنها  بودم ، آن ها را تمرین و اجرا می کردم ، خودم را در جای آن بازیگر زن می گذاشتم .

مخالفت خانواده

نسیم باقریان ادامه می دهد: با وجودی که به حرفه بازیگری  خیلی علاقه داشتم ولی  خانواده ام  به شدت مخالف این مهم بودند که من  بازیگر بشوم. تا زمان انتخاب رشته تحصیلی، آن جا هم پدرم باز مخالفت کرد.و منن مترجمی زبان انگلیسی خواندم .و تقریبا کار ترجمه انجام می دادم. دوره ای  هم ،تدریس زبان می کردم.

کلاً شغلی که داشتم منطبق با رشته تحصیلی ام بود. بعدها انگار به خواست خدا بود به آن چیزی که من می خواستم برسم. این موقعیت برایم پیش آمد و در سریال بچه مهندس بازی کردم.

او ادامه می دهد : الان بعد از سریال بچه مهندس،در رابطه بعضی از کارها صحبت هایی شده اما هنوز قطعی نیست به دلیل کرونا متاسفانه خیلی شرایط را برای همه بد کرده بود، زمانی را من  از کار بازیگری دور شدم.اما الان صحبت ها و  پیشنهادهایی شده تا ببینیم خدا چی می خواهد.

نسیم باقریان در خصوص سریال«بچه مهندس»می گوید:  سریال بچه مهندس برای من،هم تجربه  خیلی خوبی بود  هم خیلی جالب بود.یک سری افراد جون آمده بودند و در محیطی گرفته بودند که  می خواستند استعدادهای خودشان را نشان بدهند  حالا چه نقش های مثبت چه نقش های منفی رقابتی با هم داشتند.داستان سریال برای من جالب و هیجان انگیز بود.دوستش داشتم.

او در مورد نقشش این طور می گوید:

بازی در نقش« الناز مافی» اوایل ،حقیقتش را بگویم نه  از بازی ام راضی نبودم .چون خودم خیلی ناراحت می شدم  از دست «الناز مافی» که چرا باید یک آدم این قدر بد باشد. اما برای اینکه بتوانم ارتباط بهتری باهاش  برقرار کنم، خیلی وقت گذاشتم.خیلی سعی کردم که «الناز مافی» باشم ولی بعدا دوستش داشتم حتی گاهی دلم براش می سوخت.البته به این نکته اشاره کنم که  نقش من خیلی مورد انتقاد مردم قرار گرفت.

در حال حاضر در جامعه خودمان متاسفانه «الناز مافی» های زیادی  داریم که چون ضعف شخصیتی دارند، به موقعیت مالی خود تکیه می کنند و حالا به پشتوانه موقعیت مالی  که پدرشان دارد ، آدم ها را می خرند. به اصطلاح روی آدم ها قیمت می گذارند،فقط برای اینکه آن تنهایی و خلاء را یک جوری پر و پنهان کنند.

آن ها دست به یک سری کارهایی می زنند که از لحاظ اخلاقی  و انسانیت اصلا درست نیست  و این افراد به نظر من در جامعه  انسان هایی هستند که بیمارند  و نیاز به محبت دارند. نیاز به کمک دارند  برای اینکه طرد نشوند من احساس می کنم باید بیشتر مورد محبت قرار بگیرند. آن وقت است که پی  به اشتباهشان می برند. و شاید بتوانند آدم های خوبی باشند.

سینما سلیقه ای است.

از او می پرسم: با وجودی که شما در یکی از سریال های تلویزیونی نقش بازی کردیده اید به نظرتان بازیگری در تلویزیون چه فرقی می تواند با بازیگری در سینما داشته باشد؟

نسیم باقریان می گوید: چون تجربه ای نسبت به بازیگری در  سینما نداشته ام نمی توانم نظری بدهم .سینما احساس می کنم نسبت به تلویزیون این طوری هست  که من خودم احساس می کنم این نظر شخصی من است ، تلویزیون رسانه ای است که همه افراد جامعه  با هر طرز و فکری و سبک و استایلی از  زندگی، پای تلویزیون می نشینند  و آن سریال را تماشا و نقد و بررسی می کنند.

اما سینما احساس می کنم که شاید یک سری افراد خاص ، آن فیلم را دنبال می کنند  شاید همه سینما نروند ،  ولی در طول روز تلویزیون روشن است.و خیلی ها تلویزیون را می بینند و از سریالی که در حال پخش است ، استقبال می کنند؛ اما سینما سلیقه ای است.

من این جوری برداشت می کنم  و احساس می کنم ، شاید برداشت من درست نباشد اما چیزی که من دیدم  و تجربه کردم به این صورت بوده است که فیلمی اکران شده ، بر اساس بازیگران ، داستان فیلمنامه یا کارگردانش ، شخصی فیلم را دیده و حالا می آید فیلم را تعریف می کند، به طور مثال می گوید این فیلم خوب است ، و دیگران را  تشویق می کند ،  که بروند و آن فیلم را ببینند. یک قشر خاصی سینما را  می پذیرند و دنبال می کنند.

من بازیگری در تئاتر را خیلی دوست دارم ،و اگر فرصتش را داشته باشم حتما تجربه اش می کنم، او ادامه می دهد احساس می کنم بازیگری در تئاتر به تمرکز و تقویت آن کمک می کند .

نسیم باقریان نظر خانواده را تغییر داد

با بازی در سریال بچه مهندس نظر خانواده نسبت به حیطه فعالیت من در امر  بازیگری تغییر کرده ، آنها با بازیگری من مشکلی ندارند اما گاهی  مورد انتقاد پدر قرار می گرفتم ،چونکه  در آن سریال ، خیلی آدم بدی بودم .

وقتی که پدرم سریال را دنبال می کرد، آن قسمت هایی که من خیلی آدم بدی شده بودم به من چپ چپ نگاه می کردند و می گفتند: سعی کن در زندگی واقعی خودت اینطوری رفتار نکنی. خودت را اصلاح کن ودختر خوبی باش.

البته جا دارد که بگویم ، مادرم خیلی حمایتم کرد و تشویقم می کنند که کار بازیگری را دنبال کنم و حتماً این فعالیت  را ادامه بدهم. و من حمایت خانواده ام را خیلی دوست دارم چون به من خیلی انرژی می دهد.

مطالعه و مطالعه

وقتی از باقریان می پرسم علاقمندان به رشته بازیگری باید از کجا شروع کنند ، می گوید: خیلی ها از من پرسیدند که چه جوری وارد این فعالیت شویم؟ کاری که خود من انجام می دهم و خیلی مفید است بازیگری نه صرفاً  تجربی است  نه صرفا تئوری؛ هر دو مکمل هم هستند.

خیلی ها به من پیام دادند که  ما ۱۶ ساله هستیم، چه جوری شروع کنیم. موقعیتش را نداریم  من تنها پیشنهادی که می توانستم  به آنها بدهم این بود که مطالعه بکنند ، کتاب بخوانند، فیلم زیاد ببینند  نقش ها را به اندازه سلیقه و علم خودشان  نقد و بررسی بکنند. الان دوره تئوری نه که صرفاً کلاس بروند  خیلی ها موقعیتش را ندارند.

خودشان به شکل خود آموز اطلاعاتشان را ببرند بالا، تا زمانی برسد که بتوانند وارد کلاس ها بشوند و دوره ها را بگذرانند و انشاء الله به آن چیزی که بخواهند برسند.

لطفاً،قضاوت نکنید!

او در حرف پایانی خود یادآوری کرد: موردی چند وقت پیش آمده بود که خیلی ذهن من را در گیر کرده بود؛ آن هم چیزی نبود جز «قضاوت کردن» .من مردم را خیلی دوست دارم و عشق می کنم وقتی می بینم که از نقش من با وجودی که یک سریال بازی کرده ام ، استقبال می کنند.بچه مهندساولین تجربه کاری من بود.از محبت مردم سپاسگزارم ولی خیلی هم من را مورد قضاوت قرار دادند.

خیلی ها من را سرزنش می کردند  از ادبیات خیلی بدی هم استفاده می کردند و یا حتی پست هایی که من در پیج شخصی ام می گذاتشتم را مورد قضاوت قرار می دادند. که خانم باقریان شما بازیگرید ، نباید فلان کار را انجام بدهیدشما نباید این جوری بکنید. اما صحبت من به این دوستان این بود که خب من قبل از اینکه بازیگر باشم یک انسانم ،یک فردی هستم که دارم در اجتماع زندگی می کنم.

من نسیم باقریان به عنوان یک بازیگر هم مثل افراد دیگر جامعه غذا می خورم، خرید می کنم، پیاده روی می کنم.بعضی ها من احساس می کنم که شاید طرز فکرشانم این هست که چون شاید از دور می بینند ، احساس می کنند یک بازیگر یا هنرمند ، استایل زندگی اش کلا متفاوت از انسان های دیگر است.

شاید خیلی از هنرمندان سبک زندگی شان را حالا یک مقداری به اصطلاح متفاوت بکنند. اما در حقیقت ما آدم ها قبل از اینکه در هر شغلی باشیم، آدمی معمولی هستیم.با نیازی روزانه که همه آدم ها نیاز به استراحت و غذا خوردن  یا هر نیاز دیگری دارند،من این ها را وقتی برای دوستان یا عزیزان در پیج شخصی می گذاشتم خیلی انتقاد می کردند که بازیگر این کار را نمی کند.

بازیگر در مورد مسائل روز صحبت نمی کند.حتی راجب به این قتل های ناموسی که رخ داد ه بود من نظر خودم را بیان کردم.که با انتقاد خیلی از مردم روبرو شدم.خب من هم مثل افراد جامعه ناراحت می شوم وقتی که اتفاق بدی را می بینم یا  وقتی که اتفاق خوبی  برای مردم کشورم رقم می خورد خوشحال می شوم.

چه فرقی می کند و همیشه پیام من به مردم و دوستانم این است که هیچ وقت ، هیچ کسی را قضاوت نکنید. چون ما اصلاً در جایگاهی نیستیم .خود من که دارم شخصی را قضاوت می کنم ، قطعا خودم در زندگی اشتباه کردم و شاید اگر در آن موقعیت قرار بگیرم خیلی بدتر از آن فرد آن کار را انجام بدهم.

با نسیم باقریان که برخلاف نقشش دختر مهربانی است خداحافظی و برایش موفقیت آرزو کردم.