مستند « درخودمانده » رباعی بیماری اوتیسم

مستند « درخودمانده » رباعی بیماری اوتیسم |سیدرضا اورنگ | تلویزیون | سرزمین هنر

اوتیسم بیماری ناشناخته ای نیست و اکثریت جامعه می دانند که بیمار درگیر چه مشکلاتی است و چه سختی هایی را بر خانواده آنان تحمیل می شود.

تاکنون فیلم های داستانی، برنامه های تلویزیونی و مستندهای زیادی درباره این بیماری ساخته شده است.

بین آنها به خاطر موضوع مشترک شباهت هایی وجود دارد، اما دیدگاه های فیلمسازان تا حدودی آنها را از هم متفاوت کرده است.

مستند « درخودمانده » ساخته یاسمن عشقی، یکی از همین نوع مستندهاست، اما به جای پرداختن مستقیم به بیماری اوتیسم، به تاثیر آن روی خانواده، به ویژه مادر تمرکز کرده است.

آنچه این مستند را از دیگر مستندها تا حدودی متمایز می کند، انتخاب سوژه است. کارگردان سراغ مادر بازیگری رفته که فرزندش دچار اوتیسم است.

به یاد نمی آورم برنامه یا مستندی را دیده باشم که بیماری اوتیسم و سختی نگهداری از این گونه بیماران را از چشم یک هنرمند ببیند و از زبان او بشنود.

مستند « درخودمانده » ، نگاهی متفاوت

 

یاسمن عشقی با انتخاب این سوژه جدید، مستند خود را تا حدی با آثار دیگران متفاوت می کند.

مستند « درخودمانده » فقط به بیماری اوتیسم و سختی های مراقبت از این گونه بیماران نمی پردازد، بلکه علاوه بر به تصویرکشیدن مادری که با این مشکل مواجه است، به دغدغه ها و آرزوهای یک بازیگر نیز می پردازد، هنرپیشه ای که مانند دیگر همکاران خود آرزوهایی دارد که دوست دارد به آنها برسد.

او گاهی بر سر دوراهی می ماند که از فرزند بیمارش مراقبت کند یا سراغ آرزوهای خود برود، اما خیلی زود به انتخاب اول خود می رسد،نگهداری از دلبند بیمارش.

از فحوای این مستند به راحتی می شود فهمید که این مادر بازیگر، نتوانسته دغدغه ها و آرزوهای خود برای پیشرفت در کار را به طور کامل فراموش کند،

اما وظیفه و محبت ناب مادری او را وادار می کند پا روی آرزوهایش بگذارد و دلخوش به همان محدود لحظاتی باشد که روی صحنه می رود، هرچند که روی صحنه نیز دل و ذهنش فکر فرزند خویش است.

شاید این محتوا را نیز دوست داشته باشید

آرزویی به نام شهاب حسینی

در صحنه ای از این مستند، این مادر بازیگر بر زبان می آورد که آرزو دارد یک بار با شهاب حسینی همبازی شود.

این صحنه کوتاه نشان می دهد هرچند سقف آرزوهای او بلند نیست، اما به خوبی می داند که مراقبت از فرزند بیمار و مهر مادری نخواهند گذاشت به این آرزوی کوچک نیز دست یابد.

در مستند « درخودمانده » دیگر اعضای خانواده کمتر دیده می شوند، گویا آنان در نگهداری عضو بیمار خانواده نقشی ندارند.

این مهم از دو حالت خارج نیست، یا این دیدگاه کارگردان است که فقط مادر را محور قرار دهد و یا در واقعیت هم آنان نقشی در به دوش کشیدن بار مشکلات ندارند.

در صحنه ای از فیلم اشاره کوتاهی می شود که این زن با همسر خود نیز مشکل دارد،اگر این مشکل واقعا وجود دارد زیاد به آن پرداخته نشده است.

در صحنه ای که زن از خیانت همسر حرف می زند،مخاطب تصور می کند،وی دارد یکی از نقش هایش را تمرین می کند.

هرچند وقتی که مرد از سر سفره بلند شده، به اتاق دیگری می رود و گوشی به دست در را می بندد تا حدی موضوع را روشن می کند،اما کافی نیست.

رباعی بیماری اوتیس

 

در کل می توان مستند « درخودمانده » را رباعی بیماری اوتیس نامید و یاسمن عشقی توانسته در این مدت کوتاه حرف خود را بزند و دیدگاه خویش را به تصویر بکشد.

یاسمن عشقی در دامن ادبیات و سینما بالیده و به سن رشد رسیده است.

وی از همان ابتدای کودکی با سینما و ادبیات آشنا شده و هر دو برای او ملموس هستند.او تحصیلات آکادمیک خود درباره سینما را نیز تا درجات عالی طی کرده است.

یاسمن عشقی،حتی یک روز را نیز از سینما و فیلم دور نبوده است،اول به خاطر عشقی که به هنرهفتم دارد و بعد به خاطر مسوولیتی که در آموزشگاه سینمایی به عهده دارد.

امیدواریم از این استاد سینما و مستندساز جوان بیش از پیش کارهای ارزشمند روی پرده یا قاب تلویزیون ببینیم.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

− 1 = 1