“مدیریت هنری بدست هنرمند ؛ فرصت ها و تهدیدها” گفتگو با بهنام زنده دل نوبری- قسمت دوم

در قسمت اول گفتگوی ” مدیریت هنری به دست هنرمند ” آقای بهنام زنده دل نوبری در مورد ادغام عمودی و مزایا و معایب آن برایمان گفتند . در این قسمت به ادامه گفتگو در این زمینه میپردازیم:

 برای تشریح بهتر ، امکان دارد یک هنرمند مشهور را در استفاده از این روش نام ببرید؟

 بله ، زندگی ونسان ونگوگ مصداق استفاده از ادغام عمودی است.

 لطفا توضیح بیشتری در مورد زندگی ایشان بدهید. 

 ونسان ونگوگ یک نقاش پسادریافتگر هلندی بود که بر هنر قرن بیستم تاثیر گسترده ای گذاشت. او تا حدود بیست سالگی نقاشی نکرد. بسیاری از کارهای معروفش را در دو سال آخر عمرش تکمیل کرد. وی در طی یک دهه بیش از ۲۱۰۰ اثر هنری ، شامل: نقاشی های رنگ روغن ، آب رنگ ، طراحی و چاپ تولید کرد.

 ونگوگ در خانواده ای متوسط به بالا متولد شد. در سال ۱۸۶۶در دبیرستان ویلن کلس تحت نظر کنستانتین هایزمن ، اصول اولیه ی طراحی را آموخت.  در سال ۱۸۶۹ به سفارش عمویش -که یک دلال آثار هنری بود- در یکی از شعبه های بنگاه خرید و فروش آثار هنری به نام گوپیل و شرکا در لاهه مشغول به کار شد. در سال ۱۸۷۳ از طرف عمویش به لندن اعزام شد. وی به تحصیل علوم دینی و معلمی نیز پرداخت. وقتی بیست و هفت ساله بود ، پس از مواجهه با آثار ژان فرانسوا میله و پیام اجتماعی عمیقی که از آن نقاشی ها دریافت کرد ؛ فعالیت هنری خود را در زمینه ی طراحی و نقاشی شروع کرد. در زمان حیاتش در گمنامی به سر برد ، به طوری که در طول عمر خود تنها  تابلو “تاکستان سرخ” را فروخت. این نقاشی اکنون به عنوان یکی از آثار تاثیرگذار قرن نوزدهم در جهان مطرح است.

تئودوروس ونگوگ برادر محبوب و حامی مالی وی چهارسال از ونسان کوچکتر بود. وی به فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت ، و باعث آشنایی ونسان با نقاشان امپرسیونیست شد. تئو مخارج ونسان را می پرداخت ، و در ازای آن ونسان تابلوهایش را برای او می فرستاد. او مخارج سفر ونسان به ارل در جنوب فرانسه و اقامتش درآن شهر را پرداخت. تئو تنها فردی بود که در زمان حیات ونسان ، او و نقاشی هایش را عمیقا درک می کرد. هنگام مرگ ونسان هم در کنارش بود و هر کاری از دستش بر می آمد برای نجات زندگی او انجام داد.

یوهانا ونگوگ- بونگر ، همسر تئودوروس ونگوگ، دلال آثار هنری  بود. او یکی از بازیگران کلیدی در افزایش شهرت ونسان بود. کاملترین منبع اصلی برای درک ونگوگ به عنوان یک هنرمند ، مجموعه ای از نامه های بین او و برادر کوچکترش تئودوروس ونگوگ است. یوهانا بعد از مرگ ونسان و شوهرش با پشتکار فراوان نامه های برادران را آماده ی چاپ کرد. اولین جلد در سال ۱۹۱۴ به زبان هلندی چاپ شد. او همچنین با هدیه دادن آثار ونسان به نمایشگاه های مختلف ، نقش بسیار مهم در افزایش شهرت و اعتبار او داشت. یوهانا  کتابی هم درباره تاریخ خانواده ونگوگ نوشت. وی بعد از مرگ ونگوگ ارتباطش را با دوستان آن هنرمند حفظ کرد. خصوصا امیل برنار که در گسترش دادن آثار ونسان کمکش کرد.

می توان نتیجه گرفت که ادغام عمودی جز در موارد استثنایی اتفاق نمی افتد. یکی از نمونه های شاخص ادغام عمودی را می توان در زندگی ونسان ونگوگ دید ، که آن هم به صورت فردی انجام نگرفته است ؛ چرا که اولا اطرافیان وی به خصوص برادرش و همسر برادرش نقش بسیار مهمی در حمایت و پشتیبانی از وی داشتند ثانیا آن دو و حتی خود ونسان ونگوگ به بازار هنر و خرید و فروش آثار هنری اشراف کامل داشتند. در نتیجه همه  اینها در کنار استعداد و توانایی ذاتی ونگوگ بود که منجر به ادغام عمودی شد. البته باید متذکر شد که ادغام عمودی ، شرایط بسیار زیادی ( توانایی مالی هنرمند یا اطرافیان ، تبلیغات مستمر و هدف دار ، شناخت بازار خرید و فروش محصولات هنری ، شناخت نیاز علاقه مندان ، مدیریت هنری و …) نیاز دارد. از آن جا که بسیاری هنرمندان دارای چنین شرایط و امکاناتی نیستند ، لذا به کار بردن این روش به دلایل مذکور و ریسک بالا توصیه نمی شود.

در قسمتهای بعدی ، گفتگو در زمینه برند سازی هنرمند ، با آقای بهنام زنده دل نوبری ادامه خواهد داشت.