فیلم سازی برای رمضان یا فیلم سوزی رمضانی

مدیرخیلی محترمی که هنوز از رختخواب توهم و خود به خوابزدگی و غفلت برنخاسته، درجایی ، درفشانی کرده است که چرا سینماگران و سینمای کشور، فیلم های سینمایی ویژه ماه رمضان تولید نمی کنند.

ایشان که مانند دیگر مدیران خوشخواب، از اوضاع فرهنگ و هنر و سیما و سینما غافل است، نمی داند، شاید هم دوست ندارد که بداند، خانه فرهنگ و هنر و سینمای کشور از پای بست ویران است.

جای گیری مافیا و پولشویان به جای هنر:

سال هاست که سیاست، تجارت، تزویر و سرمایه خوران و مافیا و پولشویان، جای هنر و اندیشه، اخلاق و معرفت و هنرمندان سلامت اندیش و توانا را در فضای فرهنگ و سینما، قبضه کرده و با تولیدات ضدفرهنگی و ضدملی و ترویج ابتذال باتیشه سرمایه و زور و اغواگری به جان ریشه های فرهنگ ایران زمین افتاده اند.در این شرایط مسؤلان محترم تازه توقع تولید فیلمهای معنوی رمضانی هم دارند!

  آقایان خوابتان ناخوش!

ماه انسان ساز رمضان از جمله ایامی است که به دلیل ناکار آمدی و نامدیریتی نامدیران سینما و نفود مافیا به فصل فیلم سوزی معروف شده است.

دراین فصل، اغلب، معمولی ترین فیلم ها و گاه از بی پناه ترین سینماگران اکران می شود تا فصل های پرفروش سینما، همچنان در اختیار باند های مافیا و پولشویان و عوامل آنها در بخش مدیریت سینما بماند.

اکران شش فیلم جدید در ماه رمضان:

چهار فیلم تجربی و آماتوری از چهار کارگردان خانم که گرچه نمایانگر پیوستن استعدادهای تازه به بازار مکاره سینما و همت سازندگانشان در شرایط نامناسب و ناعادلانه تولید و اکران و شوق فیلمسازی است، ولی فیلمهایشان از منظر ساختار و پرداخت هنری و گزینش و چینش مناسب داستانی، بامشکلات فراوان روبرو است.

در واقع تولید آن ها به کار بیشتر، مشاوره و حضورحرفه ای ها نیازمند بوده است.

این فیلم ها عبارت اند از:

• “خانه دیگری” ساخته بهنوش صادقی
• “تولدت مبارک” به کارگردانی سمیه زارعی نژاد
• “نبات” تجربه پگاه ارضی
• “وکیل مدافع” کارمشترک سلما بابایی و ونداد دوشن.

دو فیلم دیگر اکران رمضان را مهدی نادری بانام “سامورایی در برلین” و محسن عبدالوهاب به نام “به دنیا آمدن”ساخته اند.

اولی یک فیلم زیر متوسط تجارتی و گیشه ای و دومی اثری با محتوایی قابل تأمل و کارگردانی جمع و جور است، با این حال هیچ کدام از این دو فیلم شانس استقبال مناسب را ندارند.

این فصل با این بضاعت اندک سینمایی، بی خیالی نامدیران و ترفندها و زیاده خواهی های مافیا و قبیله پولشویان، کم مشتری بودن سینماها و آشفتگی روز افزون اکران، جزفیلم سوزی و بر باد رفتن سرمایه سازندگان آن ها، نتیجه ای ندارد!