انتشار یک عکس که برخی آن را فتوشاپی خوانده بودند ، “ترانه علیدوستی”را به واکنشی کشانده است که شاید حاصلی جز جنجالهای سیاسی نداشته باشد.
او در واکنش به انتشار این عکس متنی را در اینستاگرامش منتشر کرد که نشان داد وی چندان هم بی میل نیست که حاشیه هائی در باره اش به وجود آید و از بحث دراین زمینه ابائی ندارد . متن این یادداشت به شرح زیر است:
« برای مخالفت با واژه ی فمینیسم، بهتر است ابتدا معنی دقیق آن را بدانیم. «فمنیست: شخصی که به برابری اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هر دو جنس معتقد است»
(از کتاب همه باید فمینیست باشیم، نوشته ی چیماناندا انگوزی آدیچی)
اگر سوءتفاهم یا واهمه ای از این کلمه دارید به جای اتکا به روایت رسانه هایی که عمری است اخبارمان را تحریف و روند رسیدن اطلاعات به ما را مهندسی می کنند، از گوگل استفاده کنید. خودتان تحقیق کنید و اگر فمینیسم همان فرقه ی عقده گشایانه ی مردستیز و خانمان برانداری بود که در گوش ما خواندند، باز آن را پس بزنید.
مبارزه با سکسیسم فقط در جهت زنان نیست. مبارزه با نقشهایی است که جای اینکه خود انتخابشان کنیم جامعه و فرهنگ از پیش آن را به ما تحمیل کنند. فقط چون زن یا مرد هستیم. برچسب هایی روی زنان و مردان هست که الزاما واقعیت ندارند. نیازی نیست ما این چرخه بیمار را بازتولید کنیم.
اگر زنی انتخاب کند که خانه دار باشد این انتخاب حق اوست و قابل احترام.
اگر مردی انتخاب کند وظیفه کار بیرون را داشته باشد این حق اوست
مساله این است که مردان و زنان خودشان بنا به فردیتشان تصمیم بگیرند میخواهند چگونه زندگی کنند، نه اینکه جامعه از روزهای ابتدای کودکی رفته رفته ما را به جبر در این نقشها قرار بدهد. و کم کم طلبکار شود و این نقشها را از ما بخواهد.
این شوخی کودکی مان یادتان هست؟ «پسرا شیرن، مثل شمشیرن. دخترا بادکنکن، دست بزنی می ترکن»
اینگونه متل ها فرهنگسازی نامنصفانه ای بود برای کودکانی که هنوز حتی تفاوتهایشان با هم را نمی شناختند. کار فمینیسم نزدیک کردن مرد و زن به هم است نه جنگ انداختن بین آنها. فمینیسم یعنی حق هر انسان فارغ از جنسیتش، این است که فردیتی داشته باشد و طبق آن زندگی ای که دوست دارد را برگزیند. می خواهد ان زندگی خانه داری باشد و لذت بچه بزرگ کردن و غذا دادن به همسر، می خواهد آن زندگی در راستای شغلی باشد که دوست دارد، و می خواهد هر دو با هم باشد یا حتی هیچکدام نباشد. مساله فقط این است: جامعه نباید بنا به جنسیت اعضایش را دسته بندی و برای حقوقشان تبعیض قائل شود. ما گاهی با شوخیهای نا به جا هم به چرخه این روند بیمار کمک میکنیم.
من و همسرم هر دو شاغلیم، هر دو درآمدمان را برای زندگیمان خرج میکنیم، هر دو در بزرگ کردن فرزندمان نقش برابر داریم، و هر دو بخشی از نظافت خانه را هم به عهده می گیریم.
ما مبارزه با سکسیسم را اینطور آموخته ایم.
به این دلایل من خودم را قطعا فمینیست می دانم فمینیسم معرف اتحاد و انصاف است. من فمینیستم و کاش شما هم فمینیست باشید، یا بشوید.»
او با این کار به نحوی نشان داد که اصالت این عکس مهم نیست و او به این موضوع می اندیشد ،تفکر لازمه کار هنرمند است اما ترانه علیدوستی در آغاز راهی طولانی است که در آن اندیشیدن بیشتر لازم است. شاید پاسخ دادن به هر عکس ومطلبی این هنرمند جوان را به جای مطالعه بیشتر به حاشیه های بیشتر بکشاند که دراین صورت صدمه هائی خواهد خورد که حیف است درگیرش شود. به هرحال اندیشه فمینیسم علاوه بر یک جنبش اجتماعی در علوم جامعه شناسی به عنوان یکی از مکاتب مطالعاتی در حوزه ارتباطات مطرح است .و بحث آن دراین مقال نمی گنجد و شاید ترجیح آن باشد که اصالت این عکس را از عکسهای دیگر بازشناسی کرد.
