فاطمه آل عباس :دریغ که ستاره های رادیویی مظلومانه خاموش می شوند

فاطمه آل عباس :دریغ که ستاره های رادیویی مظلومانه خاموش می شوند | سرزمین هنر | رادیو | فاطمه آل عباس گوینده ی برنامه های رادیویی در هفتمین روز درگذشت بانو سرور پاک نشان با ذکر خاطراتی از وی نسبت به بی تفاوتی به هنرمندان رادیو ابراز نگرانی کرد. وی در این مراسم که به صورت زنده از صفحه ابنستاگرام سرزمین هنر پخش می شد گفت:
در این ۲۹ سال که در رادیو فعالیت کردم حتی یک روز از استاد پاک نشان خاطره تلخ ندارم. در کار هنر رقابت است و وقتی نسل جدید وارد میدان می شوند برخی از نسل قدیم حس خوبی ندارند. و اجازه نمی دهند که کوچکترها و جوان ترها خود را نشان بدهند؛ اما خانم پاک نشان با صورت زیبایی که از سیرت زیبای ایشان حکایت داشت با ما جوانترها بهترین برخورد را داشتند و با لبخند شیرین با ما ارتباط برقرار می کردند و تشویق می کردند. هیچ وقت از وی گلایه ای نشنیدم، هیچ وقت نگفت چرا جوانترها به من احترام نگذاشتند.هیچ‌وقت از ایشان گله نشنیدیم و حسادت ندیدیم. هیچ‌وقت نشنیدم بگوید چرا فلانی و چرا من نه؟
آل عباس گفت: به سرور پاک نشان هم به صدا، هم به سیما، هم به هنرمندی ایشان و هم وسعت قلبش احترام می گذاریم و دریغ از اینکه این ستاره های رادیویی مظلومانه خاموش می شوند. یک سوپر استار تلویزیونی یا سینمایی خیلی درباره شان صحبت می شود اما ستاره های رادیو خیلی مظلوم هستند و حتی وقتی از دنیا می روند هم آنگونه که شایسته شان است مورد تقدیر واقع نمی شوند.

ایسنا هم درگزارشی در این باره نوشت:

فاطمه آل عباس، گوینده باسابقه رادیو ـ که از طریق ارتباط مجازی در مراسم سرور پاک‌نشان شرکت کرد، درباره او گفت: ایشان یکی از بهترین‌های رادیو بودند. روزی که به رحمت خدا رفتند، گفتم اگر قرار باشد استانداردی را برای شغل خودم انتخاب کنم، زنده‌یاد خانم پاک‌نشان استاندارد این حوزه هستند. خیلی حیف است.

من و خانم پاک‌نشان علاوه بر اینکه همکار بودیم و من شاگردشان بودم، همسایه هم بودیم. به این دلیل من ساعت‌های بیشتری را نسبت به بعضی از هم‌دوره‌ای‌هایم کنارشان گذراندم. از آقای دکتر (همسرشان) همیشه برای من تعریف می‌کردند. زندگی آن‌ها الگویی برای عاشقانه‌هایی است که نسل امروز فراموش کردند. امیدوار دلشان صبور باشد و بتوانند این سوگ را تحمل کنند.

آل عباس افزود: سرور پاکنشان بزرگ همه بود و همیشه خواهد بود. منش و اخلاق ایشان زبانزد اهالی رسانه بود. از ایشان آموختم در عالم هنر اینگونه پیش روم که اگر قرار است روزگاری به من بگویند پیشکسوت رادیو، این پیشکسوتی فقط به سال‌های کار کردنم برنگردد و به منش و رفتار من با همه آدم‌ها برگردد. سرور پاکنشان نه بخل و حسد داشت نه کینه‌ای از کسی در دلش بود. هیچ اخمی از ایشان در ذهنم نیست. شیرین زبان بود و حرف‌های امیدبخش می‌زد. الان جای چنین آدم‌هایی خیلی خالی است که به آدم امید دهند.