“جشن حافظ” یادگار زنده یاد “علی معلم” رفیق سینماگر، هنرمند و رسانه ای تاثیرگذار، بهانه ای است تا اهالی سینما و رسانه دورهم جمع شوند؛ جویای احوالات خود، سینما و تلویزیون باشند و ازعلی معلم بگویند و بشوند.
علی ویژگی هایی داشت که ازآن میان، شاخص ترین، وسعت افق نگاه او به سینمای ایران و فردای روشن و امید بخش آن بود. او با همین نگاه متفاوت و وسیع، دردنیای تصویر، سینما و تلویزیون ظاهر می شد و آنچه دنبال می کرد، گرچه ازجنس هنر و سینما و اندیشه بود، ولی روحی متفاوت و متعالی داشت.
معلم هم در فضای نامساعد و آشفته همین سینما و سیما کار و تلاش و زندگی می کرد، اما در زیست خود، نه عقبگرد داشت و نه درجا زد و نه بسان عده ای مجیز گفت و هنرفروخت و دربرابر جهالت و انحراف و بیراه های سیما و سینما زانوزد.
علی معلم محدود اندیش نبود
علی برای فردای سینما و تلویزیون، طرح ها و ایده ها داشت و می خواست شاهد درخشش سینمای ملی ایران درجهان باشد. ازهمین رو بود که به رغم بعضی رفقا و رقبا، محدود اندیش و نان به نرخ روزخورنشد و در قامت یک سینماگر ورسانه ای آزاده درحد توان و بضاعت خود، به ترویج نگاه متفاوت و غیرسفارشی و غیر فرمایشی اش به هنر و سینما و مخاطب درماهنامه خود و فعالیتهایش می پرداخت.
در واقع همین نگاه متفاوت غیر تجاری و بازاری او به سینما و هنربود که علی را درمیان سایرین متمایز می کرد. او دنیای تصویر و جشن حافظ را تریبون بی هنران و نامدیران بی فرهنگ و دکانهایی برای کاسبی و سوداگری نساخت و کوشید با دنیای تصویر و جشن حافظ ، آنی را بگوید و نشان دهد که درنشریات رقیب و جشنواره های دولتی و غیردولتی مطرح نمی شد و آن حرمت گذاری به هنرو هنرمند، آزادمنشی و نگاه امیدوارانه به تغییر و توسعه سینمای ایران بود.
اهالی سینما و رسانه، در شرایط تلخ و تیره پولمداری امروز سینما و تلویزیون و سلطه و انحصار جهالت و ثروت و غارت پول و اموال ملت در عرصه فرهنگ و هنر، که سینما و تلویزیون و به تبع آن هنر و هنرمند رابه ماتمکده وانسان های غمزده تبدیل کرده است، برای سرپا ماندن و ادامه حیات شرافتمندانه، به امید و نشاط و شادی غیرفرمایشی و نمایشی، نیاز دارند .
علی معلم از یادها نخواهد رفت
جشن حافظ و ادامه دهندگان راه علی معلم، رفیق هم اندیش روزهای تلخ و شیرین، درپی برپایی جشنی درخور و شایسته برای هنر و هنرمند هستند.اگرحاشیه داران و حاشیه سازان و حاشیه سازی، مجال دهند، جشن حافظ می تواند بهانه خوبی باشد تاخود و معلم و سینما و تلویزیون و امروز و فردای ایران رابهتر ببینیم و بیشتربشناسیم و برای آینده فرهنگ کشور، طرحی نو دراندازیم.علی معلم ازیاد ها نخواهد رفت.