شهلا ریاحی را با همان چهره همیشه خندان به یاد آورید

اولین کارگردان زن تاریخ سینما هم در گذشت

شهلا ریاحی را با همان چهره همیشه خندان به یاد آورید| سیدرضا اورنگ | پیری و بیماری، روزی به سراغ همه خواهد آمد و آنان را زمینگیر کرده و به دیار باقی خواهد برد.این اساس خلقت است و در آن خللی به وجود نیامده و نخواهد آمد.هزاران سال است که انسان ها به دنیا آمده،رشد کرده،بالغ شده ،به پیری رسیده و مرده اند.از این تقدیر گریز و گزیری نیست و همه باید به آن گردن بنهند که خواه یا ناخواه نهاده اند.
پیری ، بیماری و مرگ، هنرمند و غیر هنرمند نمی شناسد،در این مرحله همه یکی هستند،مال و منال هم نمی تواند آن را از بین ببرد.شهلا ریاحی نیز پس از مدت ها سکوت در خلوت در گذشت و در جلوت ماندگار شد.
شهلا ریاحی بازیگری خاطره ساز برای سینما و تلویزیون ایران و علاقه مندان آن بود و هست.مردم هرگز وی را فراموش نکرده و نمی کنند، هرچند که مدیران هنری،برخی از همکاران ، بازیگران و سینماگران تازه پا،یادی از او نکردند ،اما مهم در خاطر مردم ماندن است که این اتفاق افتاده است.مرگ هم نتوانست و نمی تواند خاطرات افراد دوست داشتنی مانند شهلا ریاحی را از یاد و دل مردم ببرد.

اولین زن کارگردان سینمای ایران

سینمای ایران و زنان ایرانی باید به شهلا ریاحی همواره احترام گذاشته و مقابل او سر تعظیم فرود آورند، زیرا اولین زن تاریخ سینمای ایران بود که جرات کرد وارد حرفه مردانه کارگردانی شود و فیلم بسازد.اگر زن شجاعی مانند وی در تاریخ سینما نبود،شاید زن دیگر جرات نمی کرد که وارد این حرفه شود.
امروز شهلا ریاحی دیگر در میان ما نیست، این تقدیر الهی است و نمی توان مقابل آن ایستاد، اما می توان با حضور پرشکوه در تشییع جنازه اش، ثابت کرد که مرگ یک هنرمند پایان او نیست و نخواهد بود.باید نام ، خاطره و بازی های دوست داشتنی اش را همواره زنده نگه داشت و به بازیگران تازه به دوران رسیده و پرافاده نشان داد بازیگری و هنرمندی یعنی چه.

باید به آنان تفهیم کرد چگونه و با چه هنری می توان در یاد و دل مردم زنده بود.باید به آنان آموخت که با کارهای خارج از عرف،رفتار ناشایست و سر و صدا کردن در فضای مجازی و غیر مجازی نمی توان نام خویش را ماندگار کرد.باید تلاش کرد،جسارت داشت،تمرین کرد و به زمین و زمان فخر نفروخت تا در یاد مردم ماندگار شد.

باید به شهلا ریاحی و امثال او همیشه احترام گذاشت،مردن این بزرگان از احترام به آنان کم نکرده و نخواهد کرد.

متاسفانه در واپسین ایام حیات این بازیگر دوست داشتنی، عکس هایی از روزگار ناخوشی وی در فضای مجازی و غیر مجازی منتشر کردند که کاری ناشایست بود.این کار چه لذتی داشت که عده ای نابخرد به این فعل زشت و ناشایست مبادرت کردند؟
عده ای که متأسفانه خود را به غلط مدیر و هنرمند دانسته و می دانند با گرفتن عکس های سلفی از بیماران و ناتوانان عرصه هنر و انتشار آن، دنبال آن بودند و هستند که برای خود کسب وجهه کرده و در دل مردم به زور جا باز کنند!این حرکت قبیح چه معنایی دارد؟!
هنرمندان،به خصوص بازیگران، دوست دارند مردم آنان را با چهره ای که در روزهای اوج و جوانی داشتند به یاد آورند،نه هنگام بیماری و کهنسالی با صورت های افسرده و غم گرفته.دوست دارند عظمت و شان شان همچنان حفظ شود. انتشار عکس های نامناسب از آنان در حالی که پنجه در پنجه بیماری و مرگ انداخته اند، ابهت این هنرمندان را از بین برده و می برد.شهلا ریاحی را با همان لبخند زیبا و همیشگی اش به یاد آورید،نه عکس های روزهای ناخوشی و تنهایی.