شهرت تکیه به جمعیت آن است،«سینما تکیه» چرا مخاطب ندارد؟!
وقتی مدیران سینمایی از علم مدیریت بی بهره باشند و با سینما و سینماگران ناآشنا،طبیعی است که افراد توانمند و کاربلد در عرصه سینما و رسانه برای آنان و حرف شان تره هم خرد نکرده و در برنامه های شان نیز شرکت نکنند.
شهرت تکیه به جمعیت آن است،«سینما تکیه» چرا مخاطب ندارد؟!|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما
حماسه عاشورا و شجاعت و پایداری امام حسین،خاندان و یارانش را مردم کوچه و بازار زنده نگه داشته و می دارند.آنانی که بدون ریا و برای رضای خدا این کار را انجام می دهند.
در تاریخ بسیاری از حاکمان و دولت های بیگانه تلاش کرده و می کنند تا این شور حسینی را در بین مردم از بین برده یا کمرنگ کنند،اما نتوانسته و نمی توانند.بارها تکیه ها و دستجات جعلی راه انداختند تا بین مردم و اعتقادات شان فاصله بیندازند،اما نشد و نمی شود.
هرچه را مردم به آن اعتقاد و علاقه داشته باشند حفظ می کنند و در طول تاریخ نیز محفوظ و ماندگار بوده و خواهند بود.
مردم از برنامه های صوری و برپایی تکیه های نمایشی دوری کرده و می کنند.
از ابتدای ماه محرم،بنیاد فارابی برنامه ای را برپا کرده به نام «سینما تکیه» تا بیلان کاری مدیران کارنابلدش باشد.نمایش فیلم دارند و صد البته تقدیر از کسانی که دوست دارند،اما مخاطب ندارد،حتی کارمندان این نهاد هم در آن شرکت نکرده و نمی کنند!خبرنگاران هم حضور پیدا نکردند.
چندی پیش هم برنامه بی مخاطب دیگری را برگزار کردند به نام «سینما پرتره» که شاهد آن فقط صندلی های خالی بودند و بس!
این طرح های ناکارآمد و بی مخاطب را چه کسی پیشنهاد و تصویب کرده است؟با چه انگیزه ای؟ کمک به سینما و سینماگران یا دادن بیلان به بالادستی ها؟!
وقتی مخاطب از چنین برنامه های تشریفاتی و سفارشی استقبال نکرده و نمی کند،چرا اصرار به برگزاری آنها دارند؟
اگر متولیان این برنامه ها نیت شان خیر بود و می خواستند کاری برای سینمای ایران و سینماگرانش انجام دهند،مطمئنا علاقه مندان سینما از آنها استقبال می کردند،اما چنین نیست و نخواهد بود.
آیا مدیران بنیاد فارابی و روابط عمومی ناکارآمدش از خود سوال کرده و می کنند، چرا این گونه برنامه های سفارشی و نمایشی مخاطب ندارد؟چرا کارمندان خودشان هم استقبال نمی کنند؟چرا خبرنگارانی که در همه جا حاضر هستند،در این گونه محافل شرکت ندارند؟
برنامه های نمایشی و بی خاصیت «سینما تکیه» و «سینما پرتره»، مسلم است که فی البداهه و بدون طرح ریزی و کارشناسی علم شده اند تا متولیان فارابی به خیال خویش بتوانند خودشان را حامی سینما جا بزنند!مگر با اجرای این طرح ها و محافل دورهمی می توان حامی سینما و مخاطبان آن شد؟
معمولا سازمان سینمایی و ادارات تحت امر آن،به خصوص بنیاد فارابی با امکانات فنی و مالی که در اختیار دارند،اگر در چنین محافلی حتی ۱۰-۲۰ نفرهم شرکت کرده باشند،عکس و فیلم ها را از زاویه ای که مناسب است می گیرند و در کسری از ثانیه برای انتشار به همه جا ارسال می کنند،اما چرا عکس های شرکت کنندگان در این دو محفل را رسانه ای نکرده و فقط تصویر مهمان ها منتشر شده؟!
شاید جمعیت زیاد بوده و روابط عمومی بنیاد فارابی برای اینکه ریا نباشد،تصاویر آن را رسانه ای نکرده ،شاید هم کسی نبوده که از آنان عکس و فیلم بگیرند و دست شان در حنا مانده!
مدیرانی که دنبال راه اندازی چنین برنامه هایی بوده و هستند و به جای درست کار کردن،فقط بیلان نویسی را بلد هستند،مشخص است که خودو تیم شان کارآمدی لازم را نداشته و از ابتکار به دور هستند.
برای همین چنین نمایش هایی را راه می اندازند تا بگویند داریم کار می کنیم،نام این کاربلدی نیست،کارنابلدی است!
عجیب است که روابط عمومی این بنیاد نتوانسته با تبلیغات و ولخرجی،حتی پای چند تماشاچی را به محل برگزاری این نمایش ها باز کند!
وقتی مدیران سینمایی از علم مدیریت بی بهره باشند و با سینما و سینماگران ناآشنا،طبیعی است که افراد توانمند و کاربلد در عرصه سینما و رسانه برای آنان و حرف شان تره هم خرد نکرده و در برنامه های شان نیز شرکت نکنند.
رییس سازمان سینمایی و مدیران زیر دست اش،اگر می خواهند بین سینماگران و اهالی رسانه اعتبار کسب کنند،باید با سینماگران کاربلد واقعی و اهالی رسانه نخبه و آشنا به فن ارتباط برقرار کرده و از آنان یاری بطلبند.باید چنین افرادی را بر مسند مدیریت ها بنشاند،نه دوست و آشنا یا هرکس که سفارش او را کرده باشند!