شما افتخار کنید،ما شرمنده ایم!
شما به این کارها افتخار کنید،اما ما شرمنده می شویم!
شما افتخار کنید،ما شرمنده ایم!|سرزمین هنر|سینما
روابط عمومی سازمان سینمایی – مدیرعامل موسسه سینماشهر: ۳۰ هزار و ۱۹۳ نفر به تماشای فیلم «هناس» و ۱۶هزار و ۵۶۷ نفر به تماشای فیلم «بدون قر ار قبلی» نشستند. مبلغ ریالی توسط سازمان سینمایی به سینماداران و صاحبان آثار پرداخت می‌شود.
اجرای این گونه حمایت ارگانی از آثار ارزشمند اسباب حضور مخاطب در سینما را مهیا نموده و به نفع سینماداران ، صاحبان آثار و پخش کنندگان سینما خواهد بود.
ملانصرالدین:این افتخار دارد که فیلم های با کیفیتی مانند گذشته در بخش خصوصی سینمای ایران ساخته شود که مردم با طیب خاطر و خرید بلیت به تماشای آنها بنشینند.
این چه افتخاری دارد که بودجه فیلم را ارگان های دولتی پرداخت کنند،بعد بلیت رایگان هم در اختیار مردم قرار دهند و از همه بدتر آمار کذایی آن را در بوق و کرنا کنند؟!
سینمای کدام کشوری،حتی ممالک میکروسکپی به چنین چیزی می تواند افتخار کند؟!سینمای ایران را آن قدر حقیر کرده اند که مسوولان ریز و درشت اش به چنین اعمال حقارت باری افتخار می کنند!
بودجه فیلم را ارگان بدهد،بلیت را هم سازمان های دولتی بخرند و…چه کسی نام این را می تواند سینما بگذارد؟ کدام شیرپاک خورده ای می تواند نام آن را چرخه اقتصادی سینما بنامد؟کدام اقتصاد؟کدام چرخه؟!
بودجه های سنگین ارگان های متمول دولتی که در اختیار خودی های کارنابلد قرار می گیرد،سینمای ایران را از حرکت انداخته و چون موجودی تنبل،زمینگیراش کرده است،دیگر نای برخاستن ندارد.
زمانی تهیه کنندگان با کلاس و اصیل که دل شان برای سینما می تپید،با خون دل و زیر بار قرض رفتن،بودجه فیلم را تهیه می کردند و تمام توان شان را به کار می گرفتند تا هم مخاطبان راضی باشند و هم در گیشه موفق باشد.
امروز کدام تهیه کننده اصیل و با کلاسی را سراغ دارید که این گونه عمل کرده و تا این حد عاشق سینما و حامی مخاطب باشد؟
انقراض نسل این بزرگان، سینمای ایران را تنبل کرد و به خاک سیاه نشاند.
امروز کار به جایی رسیده که از تهیه کننده تا پخش کننده و سینمادار، مدام دست شان به سوی دولت دراز است و طلب پول می کنند!این درد بزرگی است،فقط عاشقان واقعی و دلسوزان حقیقی سینما درک و فهم می کنند که چه درد بزرگ و کمرشکنی است!
خیلی عجیب است،برخی در پول غلت می خورند و ریالی از این میلیاردها را نیز حاضر نیستند به چرخه اقتصاد سینما بازگردانند،اما همچنان دست شان برای کمک خواهی به سوی دولتیان دراز است!
مدیران دولتی نیز،از گذشته تا امروز بیت المال مردم را کیسه خلیفه فرض کرده و مدام از آن حاتم بخشی می کنند!
این راه و رسم مدیریت نیست،چه در بخش دولتی و چه خصوصی.سینما باید خرج خودش را خودش دربیاورد،نه محتاج به این و آن باشد.
به دلیل این حاتم بخشی های بی حساب و کتاب از کیسه مردم،سینمای ایران آن قدر تنبل شده که نه تنها قدرت برخاستن ندارد،بلکه حتی نمی تواند سر کچل خویش را بخاراند!
این دردآور است که بسیاری از پخش کنندگان سینمای ایران،هنوز راه و رسم تبلیغات سینمایی را نمی دانند و همیشه منت کشی از صداوسیما و شهرداری و …می کنند تا برای شان تبلیغ مجانی یا شبه رایگان کنند!
پخش کننده ای که دلش نمی آید ریالی خرج تبلیغ فیلم کند،چرا وارد این حرفه شده است؟ پخش کنندگان اصیل و کاربلد ایرانی،در گذشته چگونه تبلیغ می کردند که در کارشان موفق بودند،در حالی که خبری از اینترنت و شبکه های مختلف تلویزیونی هم نبود؟جوابش ساده است،آنان کاربلد بودند و اینان کارنابلد!
صاحب سینمایی که الفبای سینماداری را نیز نمی داند،چرا باید از مواهب دولتی برخوردار باشد؟!چرا به تهیه کننده هایی که با اصول این فن آشنا نیستند باید لقمه چرب و نرم داد؟چرا باید به پخش کنندگانی که حتی روش ساده تبلیغ کردن را نمی دانند،کمک بلاعوض کرد؟
آقایان مدیران دولتی سینما،از گذشته تا امروز،اگر کوچک ترین آشنایی با سینمای واقعی داشتید،هرگز از بیت المال مردم حاتم بخشی نمی کردید و پول بی حساب و کتاب برای تولید فیلم های بی کیفیت و بی مخاطب خرج نکرده و بلیت فیلم ها را نمی خریدید تا آمار کذایی بالا رود!
فیلم باید خودش از کیفیت بالایی برخوردار باشد تا بفروشد،نه اینکه دولت برای بالا بردن آمار ،دست به جیب شده و سینماداران را مرتب مستفیض کند!
چرا این بودجه های کلان را خرج سینماگران گرفتار نمی کنید تا سرپا بمانند و کار کنند؟کدام مستحق تر به کمک دولتی هستند؟!چرا خود را به خواب زده اید و نمی خواهید حقیقت را ببینید؟چرا وقتی با الفبای کار سینما آشنا نیستید از بزرگان فن و دلسوزان هنرهفتم در ایران کمک نمی گیرید؟اگر مشاوران شما آگاه به مسائل سینما بودند،هرگز چنین راهکارهایی را پیش پای شما نمی گذاشتند.
چرا دل تان برای سینمای ایران،سینماگران و مخاطبان اش نمی سوزد؟چرا قلب تان برای آن نمی تپد؟چرا عشق و عرقی به این سینمای فلک زده بخت برگشته ندارید؟
شما به این کارها افتخار کنید،اما ما شرمنده می شویم!